Ξυπνώντας το πρωί, πριν λίγες μέρες έτρεχαν τα μάτια μου και είχα έντονη δύσπνοια, κάτι που μου συνέβαινε πρώτη φορά! Φοβήθηκα και πήρα αμέσως τηλέφωνο έναν γνωστό μου γιατρό. «Τρέξε αμέσως..» μου λέει σε κάποιο νοσοκομείο, μήπως σε πείραξε κάτι και είναι αλλεργικό σοκ… το οποίο είναι επικίνδυνο!»
Πηγαίνοντας στο νοσοκομείο, με τα χίλια ζόρια γιατί ο
ταξιτζής αρνιόταν να το πατήσει λίγο παραπάνω και να πάμε πιο γρήγορά αφού
έβλεπε ότι δυσκολευόμουν να αναπνεύσω…
φτάνω στα επείγοντα, δηλώνοντας έντονη δύσπνοια!!! «Πυρετό; Ζαλάδες;» με ρωτούν μέσα στον χαμό
που επικρατούσε… «Τίποτα από αυτά…» τους απαντώ «Δυσκολεύομαι μόνο να
αναπνεύσω» Αφού βγαίνω αρνητική στο
ράπιντ τεστ που μου έκαναν με μια μπατονέτα που την έβαλαν στην μύτη και λίγο
έλειψε να την βγάλουν από τον λαιμό…
Με ξαπλώνουν σε
ένα φορείο μέσα στα επείγοντα και
κάποιοι αρχίζουν να με καλωδιώνουν από αριστερά για να μου κάνουν
καρδιογράφημα και κάποιοι άλλοι από δεξιά… έψαχναν να βρουν φλέβα για να πάρουν
αίμα και να μου βάλουν στο χέρι, την πεταλούδα! Ύστερα από κάμποση ώρα «γαλλικού βρισίματος» με φινέτσα και τακτ όμως,
έχω να πω… γιατί δεν έβρισκαν φλέβα και τους έφταιγαν οι ταλαίπωροι ασθενείς
για την δική τους κουλαμάρα… Και αφού με είχαν κατατρυπήσει… βρήκαν επιτέλους
τον «στόχο»… με εμένα να βαράει η καρδιά 110 παλμούς! «Ηρεμήστε λίγο…» με προτρέπει
αυστηρά μια νοσηλεύτρια. «Γιατί έχετε τόσο άγχος;»
«Μήπως γιατί είμαι στα επείγοντα…» την ρωτάω και εγώ
«αθώα» «Ολομόναχη… με δυσκολία στην αναπνοή και με καμιά εικοσαριά τρυπήματα
από βελόνες στο χέρι γιατί δεν βρίσκετε εύκολα τις ρημαδοφλέβες;;;;»
Να ‘σου εκείνη την στιγμή μπαίνει μια νεαρή κοπέλα με έναν επίσης νεαρό
αγόρι! Ήταν η πνευμονολόγος με τον βοηθό
της, οι οποίοι αφού μου έκαναν και δεύτερο ράπιντ τεστ… (στην απορία μου γιατί
να το κάνω αφού είχα βγει αρνητική στο πρώτο, μου απάντησαν ότι βρίσκομαι σε
νοσοκομείο και έτσι πρέπει να γίνει....Τουτέστιν, σκάσε και κολύμπα!) άρχισαν
να με τρυπάνε πάλι με βελόνες για να μου πάρουν, λέει, αέρια από την φλέβα για
να κάνουν εργαστηριακές εξετάσεις! Ύστερα από κάποιες προσπάθειες και
πόνο.. για να μην ξεχνιόμαστε που βρισκόμασταν… ανακάλυψαν επιτέλους και αυτοί
φλέβα λίγο προτού πάω για ακτινογραφία… ώστε
να δουν τι συμβαίνει με τον πνεύμονα!
Η αγωνία μου είχε φτάσει στα ύψη.. όταν μετά από αρκετή ώρα αναμονής εμφανίζεται επιτέλους η πνευμονολόγος η οποία
μου ανακοινώνει πως είμαι υγιέστατη!!!
«Οι εξετάσεις σας
είναι ΟΛΕΣ καθαρές» μου εξηγεί «Και δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ απολύτως λόγος να
βρίσκεστε στο νοσοκομείο! Η δύσπνοια ίσως οφείλεται σε κάποιο έντονο
στρες (που η αλήθεια είναι ότι περνούσα) και λογικά μόλις χαλαρώσετε θα επανέλθετε
και πάλι, στους φυσιολογικούς ρυθμούς.» με καθησυχάζει!
Της εφιστώ την προσοχή πως έχω ένα έντονο «βράσιμο» στο στήθος και ζητώ να μου
πει τι είναι αυτό….
«Μα δεν άκουσα τίποτα όταν σας ακροάστηκα..» μου λέει «Για να δω πάλι..» και βάζει ξανά τα ακουστικά
της τόσο στο στήθος μου όσο και στην
πλάτη μου.
«Δεν ακούω κάτι…» με ενημερώνει γεμάτη απορία!!! «Είστε
μία χαρά! Αν όμως για κάποιο λόγο, αισθανθείτε πάλι δυσφορία… ελάτε ξανά!»
«Τι λέτε γιατρέ μου..» εξανίσταμαι «Αφού με διαβεβαιώνετε
πως είμαι καλά… έχω όρεξη για βόλτες στα νοσοκομεία;;;; Κάποια ίωση είναι
μάλλον…» συνεισφέρω και εγώ με τις «ιατρικές μου γνώσεις» (αλλοίμονο!!!) «Που θα περάσει…»
Έτσι θετικά, όμορφα και νοικοκυρεμένα… φεύγω πανευτυχής
από το νοσοκομείο και πάνω απ’ όλα υγιής… με την
βούλα της επιστήμης!
Το γεγονός ότι δεν μπορούσα να αναπνεύσω με άνεση στο
δρόμο που περπατούσα για να βρω ταξί… το
απέδωσα στο άγχος που είχα περάσει τις προηγούμενες ώρες και ίσως σε κάποια
ιωσούλα, όπως φαντάστηκα!
Έτσι με τα πολλά έφτασα στο σπίτι και αποφάσισα να
ξεκουραστώ όσο μπορούσα δηλαδή.. γιατί οι δουλειές έτρεχαν και έπρεπε να γίνουν
αλλά δυστυχώς.. όσο περνούσαν οι ώρες γινόμουν όλο και πιο χάλια!!!
«Θα περνάω κάποια βαριά γρίπη…» σκέφτηκα «Για να μην
συνέρχομαι και αντί να καλυτερεύω να χειροτερεύω…» απεφάνθη η αφεντιά μου, που
την είδα ξαφνικά, Γιακούμπ.. στην τοποθεσία, Προάστια, Αθηνών!
Έτσι με αυτή την ιδέα πέρασαν κάποιες μέρες… και ολοένα
βάραινα περισσότερο.. ώσπου έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να πάω από το ένα
δωμάτιο στο άλλο, από την δύσπνοια!!!
Δεν μπορώ να σου
περιγράψω πόσο φοβιστικό ήταν αυτό.. ειδικά από την στιγμή που είχα την
διαβεβαίωση της νοσοκομειακού γιατρού πως βιολογικά… ήμουν άριστα!!! Καλύτερα
από ποτέ!!!!
Παίρνω κατευθείαν μία γνωστή μου, να μου δώσει το
τηλέφωνο ενός πνευμονολόγου που είχα ακούσει πως ήταν εξαιρετικός και
ξεκινώ να πάω… χωρίς όμως να αντέχω να
περπατήσω ούτε δύο γωνίες με τα πόδια!!!
Τον παίρνω τηλέφωνο και μου λέει… «Μην αγχώνεστε.. ελάτε
σιγά σιγά και θα δούμε τι συμβαίνει… Μόνο μην πανικοβάλλεστε!»
Τι να μην πανικοβάλλομαι , καλέ μου άνθρωπε …που δεν
ξέρω, τι μπορεί να μου συμβαίνει!!!
Φτάνοντας εκεί, του εξηγώ πως αισθάνομαι… τι έγινε στο νοσοκομείο
και του δίνω να δει την ακτινογραφία…
Με το που την σηκώνει στο φως… κατευθείαν μου λέει… «Ποια
ακτινογραφία είναι καθαρή;;;; Εδώ δείχνει ξεκάθαρα πως έχετε βρογχίτιδα!!! Πόσο
βαριάς μορφής θα το δούμε, σε λίγο!!!!»
Πρώτο σοκ!!!
«Καλά…» αναρωτιέμαι « Η συνάδελφος σας δεν το παρατήρησε..
που με διαβεβαίωνε κιόλας ότι χαίρω άκρας υγείας;;;;»
Το δεύτερο σοκ ήρθε καπάκι…
Όταν μου είπε πως
οι εργαστηριακές εξετάσεις που μου
έκαναν έδειχναν ΞΕΚΑΘΑΡΑ πως υπήρχε
φλεγμονή στον οργανισμό μου αφού οι τιμές ήταν 2,5 φορές επάνω από το
κανονικό!!!
«Ούτε αυτό, είδε;;»
απορεί και εξίσταται ο χριστιανός!!!
Για να μην στα πολυλογώ…. Κάνοντας όλες τις
απαραίτητες εξετάσεις έδειξαν πως είχα τελικά οξεία βρογχίτιδα και βεβαίως ακροαστικά.. που δεν
άκουγε η κυριούλα στο νοσοκομείο.. προφανώς γιατί τα ακουστικά της… δεν είχαν
σήμα καμπάνα.. και κάποιες παρεμβολές την εμπόδιζαν μάλλον… να ακούσει πως έκανα σαν τρακτέρ που
δυσκολεύεται στην ανηφόρα!!!
Συμπέρασμα;;;
Σαν βγεις στον πηγαιμό για το νοσοκομείο… μην εμπιστεύεσαι
μήτε τον σεκουριτά στην είσοδο!!! Ακόμα και αν σε διαβεβαιώνουν πως είσαι
περδίκι… αλλά απέχει κατά πολύ.. αυτό που αισθάνεσαι…Τράβα δίχως καθυστέρηση σε κάποιον ιδιώτη
γιατρό για να προλάβεις τα χειρότερα.. αλλιώς θα σε φάνε λάχανο, πάνω στο άνθος
της ηλικίας σου και μάλιστα άδοξα, οι άτιμοι!!!
Αν δε, εσύ γέρνεις… και επιχειρήσουν να σε πείσουν πως
είσαι σε άριστη βιολογική κατάσταση και μπορείς να φύγεις ήσυχος… ΡΩΤΑ
εξάπαντος..
Να φύγεις, να πας, ΠΟΥ;;;;;;
Γιατί εσύ νομίζεις ότι εννοούν… να πας σπίτι σου… Ενώ
αυτοί, όταν σου λένε «μπορείς να φύγεις ήσυχος..»
Εννοούν από τον μάταιο τούτο κόσμο… αλλά στο λένε αλληγορικά και με τρόπο.. για να μην σου έρθει απότομα!!!
Όσο για εκείνη την πανεπιστήμονα που με εξέτασε.. Το απαύγασμα της ιατρικής και το αγλάισμα της επιστήμης… Το ρόδο του Ισπαχάν των πνευμονολόγων, που δηλώνει γιατρός
τρομάρα της… θέλω να πάρω την ακτινογραφία και να πάω στον διευθυντή της… να
του δώσω προσωπικά τα συγχαρητήρια μου
για το επίλεκτο επιστημονικό προσωπικό που διαθέτει το νοσοκομείο που διευθύνει το οποίο μπορεί να
«καθαρίσει» πολύ κόσμο σε χρόνο ντετέ… Χωρίς να το πάρουν χαμπάρι.. ούτε οι ίδιοι οι ασθενείς!!!
Για τέτοια ΤΑΛΕΝΤΑΡΑ μιλάμε η κυριούλα!!!!
Και μετά σου λένε ότι τα καλύτερα μυαλά έχουν φύγει στο εξωτερικό… Αμ, δε!!! Εδώ βρίσκονται τα άτιμα ..και καλά θα κάνεις να προσέχεις όσο παραμένεις σε αυτή την χώρα… διότι κυκλοφορούν παντού... γνωματεύοντας, χωρίς δισταγμό και έλεος!!! Πως να μην μερακλώσεις μετά.. με τέτοια πραγματικότητα, μου λες;;;;.... Πάμεεε
Θέλω να φύγω, θέλω να την κάνωωω
Γιατί αν δεν φύγω νοιώθω θα πεθάνω
Θέλω να πάααω να μείνω σε άλλη χώρα
Σ’ άγνωστη γη να φύγω θέλω τώρααα
Στην Αφρική θα πάω με τους Μασάι
Που ελληνικά κανείς τους δεν μιλάει
Να συμφωνούν την ώρα που θα λέω
Πως άμα σκοτώσω δεν θα φταίωωω
Ωπααααα ντέρτιααα και καημοί!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου