Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

Επειδή όλοι είμαστε εν δυνάμει ΑΜΕΑ......μην το προσπεράσετε!!!!




Στην ζωή  συνηθίζουμε να τα θεωρούμε όλα δεδομένα!

Κάποιοι σκέφτονται…

Μόνο όσα  θέλουν  να αποκτήσουν……

Χωρίς να αισθάνονται ποτέ ευγνωμοσύνη…..

Γι’ αυτά που ήδη έχουν!

Τα προσπερνούν, χωρίς να  δίνουν την πρέπουσα σημασία…..

Ούτε βεβαίως υπολογίζουν  πως το θείο δώρο της υγείας….

Δεν το  έχουν όλοι!

Ορισμένοι,  «πολεμούν» καθημερινά……   

Να το αποκτήσουν….

Ενώ  άτομα με ειδικές ανάγκες….

Μαθαίνουν να ζουν με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν!

Συνήθως η επαφή με ένα τέτοιο άνθρωπο…..

Κάνει τους περισσότερους να σκεφτούν ωριμότερα……

Αλλά δυστυχώς…. φευγαλέα!

'Οσο περίπου διαρκεί η συνάντηση, μαζί του!

Αμέσως μετά  το ξεχνούν….

Επιστρέφοντας  στους συνηθισμένους ρυθμούς…

Της καθημερινότητας!

Εκεί που συνεχίζουν  να απαιτούν διαρκώς  παραπάνω…..

Χωρίς να  αναλογίζονται πόσο τυχεροί  είναι……

Που τους δίνεται η δυνατότητα να χαίρονται την ζωή….

Και να  αγωνίζονται καθημερινά…..

Να κάνουν τα όνειρα τους  πραγματικότητα!  

Υπάρχουν όμως και εκείνοι…..

Που  επιλέγουν  να κάνουν παρέα, μαζί τους!

Δύο τέτοιους φίλους, έχω και εγώ!

Με τον πρώτο γνωριστήκαμε πριν κάποια χρόνια…

Σε μια παρέα που είχαμε βγει για καφέ!

'Ηταν ξάδελφος  ενός γνωστού μου και ήρθαν μαζί!

Εκείνο που μου έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή…

‘Ηταν το λαμπερό του χαμόγελο!

Απλωθήκαμε περισσότερο  για να χωρέσει το αναπηρικό καροτσάκι…..

Πάνω στο οποίο καθόταν…...

Και πολύ ευγενικά με ρώτησε αν  πείραζε να έρθει δίπλα μου!

Με εξέπληξε που το ζήτησε  γιατί δεν γνωριζόμασταν…..

Αλλά δεν το έδειξα!

Βίωνα τότε μια φάση ερωτικής  απογοήτευσης…

Και δεν είχα διάθεση για πολλές συζητήσεις!

'Οσο περνούσε  η ώρα……

Παρατηρούσα ολοένα και πιο πολύ αυτόν τον άνθρωπο……

Που «ξεχείλιζε» από ζωή!

Είχε μεγάλη αίσθηση του χιούμορ…

Και σχεδόν μονοπωλούσε την προσοχή της παρέας….

Με τα αστεία του!

Μάλιστα, με έκανε  δυό φορές να γελάσω δυνατά….

Ξεχνώντας  για λίγο…..

Το «μεγάλο» πρόβλημα!!!

Κάποια στιγμή…..

Εσκυψε προς το μέρος μου λέγοντας  διακριτικά…..

«Ετσι μπράβο! Να χαμογελάς! Η ζωή είναι όμορφη για να είμαστε θλιμμένοι!!!

Γι’ αυτό κάθισα δίπλα σου! Να στο υπενθυμίσω!»

Δεν μπορώ να σου περιγράψω…….

Πόσο ντράπηκα ακούγοντας αυτά τα λόγια…

Από το συγκεκριμένο άτομο!!!!

'Ενοιωσα τόσο ανόητη…….

Που αισθάνθηκα την ανάγκη να «αμυνθώ»…..

Μ’ ένα ψέμα!

«Δεν έχω κάτι» συλλάβισα σχεδόν ψιθυριστά….

Με έναν  τρόπο που τον έκανε…..

Να με κοιτάξει βαθιά μέσα στα μάτια…

Και να μου πεί……

«Καλή η προσπάθεια….αλλά δεν λες την αλήθεια!»

Δεύτερο χτύπημα!

Μα που τα ξέρει όλα αυτά, αναλογίστηκα!

Δεν είχα εκμυστηρευτεί σε κανέναν τίποτα!

Και προτού ολοκληρώσω την σκέψη μου…

Μου πετάει την ατάκα…..

«Επειδή έχω το κληρονομικό χάρισμα….

Να ξέρεις πως ότι τελειώνει είναι γιατί....

Πρέπει  να ξεκινήσει κάτι πιο ωραίο!»

«Ε, πες μου ότι λες και το φλυτζάνι…» τον προκαλώ αυθόρμητα….

Ενοχλημένη  που ένας ξένος…

Διάβαζε την σκέψη μου!!!!

Μου χαμογελά  και μου απαντά με απόλυτη ηρεμία….

«Όχι δεν το λέω! Απλά, εμείς είμαστε διαισθητικά άτομα…..

 Και μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει στον άλλον!»

Αυτό το «εμείς» που πέταξε ένοιωσα να με πονάει πολύ!

Αισθάνθηκα «ανοχύρωτη» και ξαφνικά……

Πολύ θυμωμένη!!!!

Δεν ήθελα να του περάσει ούτε καν ως υποψία από το μυαλό…..

Ότι τον ξεχώριζα από τους υπόλοιπους….

Γιατί δεν μπορούσε να περπατήσει!

Ούτε για μια στιγμή δεν αισθάνθηκα λύπη!

Μόνο αισθήματα θαυμασμού μου προκαλούσε…..

Αυτό το παλικάρι που ήταν δύο χρόνια μικρότερος από μένα….

Και ενώ  αντιμετώπιζε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα……

Είχε την δύναμη να μιλάει, να γελάει δυνατά…..

Και στο τέλος να παρηγορεί εμένα την ανόητη…

Που για μια ερωτική χαζοαπογοήτευση……

Τα είχα «βάψει μαύρα»!!!

Ξεκίνησα λοιπόν μια σφοδρή  «επίθεση»…

Για εκείνο το «εμείς» που  είχε ξεστομίσει…..

Καθιστώντας σαφές….

Πως δεν αξιολογώ τους ανθρώπους…..

Από την  εξωτερική εμφάνιση…

Η, ένα πρόβλημα  που αντιμετωπίζουν!

Αυτός γελούσε με την έντονη  αντίδραση μου……

Και προσπαθούσε να με ηρεμήσει με κάποια μισόλογα……

Που προλάβαινε να πει!

'Ωσπου κάποια στιγμή…..

Υψώνοντας λίγο παραπάνω την φωνή του….

Παραδέχτηκε απολογητικά….

«Εντάξει, παραδίνομαι! Δεν τα βγάζω πέρα μαζί σου!!!»….

 Εκείνη την στιγμή…..

Μου φάνηκε τόσο αστείος ο τρόπος του……

Που με έκανε να ξεκαρδιστώ…..

Με αποτέλεσμα να ξεχάσω αμέσως τον θυμό μου!

Αυτή ήταν η αφορμή να ξεκινήσει μια όμορφη φιλία!

Ένα  μεγάλο διάστημα, στην αρχή δεν ήθελα να ακούσω λεπτομέρειες…

Για  τον ασυνείδητο οδηγό που  χτύπησε την μηχανή του…

Και τον άφησε αβοήθητο στον δρόμο!!!!

Αρνιόμουν να μπω σε αυτή την επώδυνη διαδικασία!

Να σκεφτώ  πως η ασυνειδησία κάποιου…..

Που μόνο ως άνθρωπος δεν λογίζεται……

Αφαίρεσε  με τόσο άδικο τρόπο, όλες τις χαρές και τα όνειρα…

Από ένα νέο άτομο που είχε όλη την ζωή μπροστά του!

Δεν το χωρούσε ο νους μου πως μπορούσε….

Αυτός ο εγκληματίας να κοιμάται τα βράδια…..

Γνωρίζοντας πως αν είχε ενεργήσει, ως όφειλε……

'Ισως το κακό  ήταν μικρότερο……

Και να μπορούσε  να περπατήσει!

Κοίταζα αυτόν τον άντρα που είχα απέναντι μου….

Με πόσο κουράγιο  αντιμετώπιζε τα νέα δεδομένα…..

Που δεν τολμούσα καν να ονομάσω ατυχίες…..

Κάποιες μικροδυσκολίες της καθημερινότητας!

Ντρεπόμουν να παραπονεθώ για πράγματα που διορθώνονται…..

Και να στεναχωρηθώ για όσα είναι στο χέρι μας να φτάξουν!

'Επαιρνα τόσα μαθήματα από το σθένος του…..

Να συνεχίσει να ζει σαν να μην άλλαξε κάτι…..

Που όλα τα προβλήματα φάνταζαν πλέον  μηδαμινά!

Δεν τον άκουσα ποτέ να τα βάζει με την μοίρα ή την τύχη του!

Μόνο χαμογελούσε και αρκετές  φορές, μάλιστα.......

Δεν παρέλειπε να αυτοσαρκάζεται…

Για όσα δεν μπορούσε να κάνει πλέον μόνος του……

Και χρειαζόταν βοήθεια!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την δεύτερη χρονιά που κάναμε παρέα…..

Όταν  πήγαμε  όλοι οι φίλοι στο σπίτι του να γιορτάσουμε…..

Πόσο υπερήφανη με έκανε ζητώντας….

Να χορέψουμε εκείνο τον μπάλο που μας άρεσε να ακούμε δυνατά…..

Όταν κάποιος μας στεναχωρούσε……

Και κάναμε πλάκα, αλλάζοντας τους στίχους!

Όπως μου είπε…..

Είχε μάθει να κάνει  φιγούρες με το καροτσάκι…..

Και  το κρατούσε για έκπληξη…..

Για να μου αποδείξει πόσο γρηγορότερα φεύγει  η στεναχώρια…..

Όταν ακολουθούμε τα σωστά βήματα στο αγαπημένο μας τραγούδι!!!

Και αν, κάποια στιγμή, έτρεξαν δάκρυα από  τα μάτια μου…

Ενώ  προσπαθούσε  να με κάνει να γελάσω λέγοντας….

«Σταμάτα! Δεν σε λυπάμαι! Μέχρι αύριο θα χορεύουμε!»

'Ηταν γιατί καμάρωνα  την τεράστια  δύναμη που  έκρυβε μέσα του…..

Και αισθανόμουν απίστευτα τυχερή…..

Που ένας υπέροχος άνθρωπος σαν και αυτόν……

Μου έκανε την τιμή να είναι φίλος μου!!!!!

Επειδή γνωρίζω πως  διαβάζεις, τώρα αυτές τις γραμμές……

Θέλω να ξέρεις  πως σ’ αγαπώ  πολύ!

Κάθε μέρα που περνάει……

Σ’ αγαπώ περισσότερο!!!!

Είσαι  ο ήρωας μου!!!!!

Η στάση που έχεις απέναντι στην καθημερινότητα…..

Μου διδάσκει πολλά!

Μου δίνει  δύναμη !

Με βοηθά να κατανοήσω καλύτερα…

Το πραγματικό νόημα της ζωής…..

Αφήνοντας πίσω μου τα ασήμαντα...

Χωρίς να επιτρέπω να με «τραυματίζουν»!

Και σ’ ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό!

Και αν αποφάσισα να εκφραστώ δημόσια για σένα….

Είναι γιατί σε ξέρω καλύτερα……

Από έναν  άλλον καινούργιο φίλο που μπήκε πρόσφατα στην ζωή μου……

Και θέλω τόσο να  βοηθήσω!

Έναν υπέροχο άτομο, με ευαισθησίες σαν τις δικές σου ….

Παρόμοιο πείσμα…..

Και ίδια οπτική γωνία για την ζωή….

Παρόλο που  δεν βλέπει!!!!

Αυτό όμως δεν του στερεί την δυνατότητα…..

Να είναι δοτικός…….

Γεμάτος καλοσύνη……

Βοηθώντας όσο και όποιον μπορεί περισσότερο......

Χωρίς κάποιο αντάλλαγμα!

Απλά και μόνο γιατί  όπως υποστηρίζει….

Δεν έχει λόγο να πράξει διαφορετικά!!!!

Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος αντιμετωπίζει…..

Τελευταία  ένα πρόβλημα…

Που τείνει να δυσκολέψει κατά πολύ την καθημερινότητα του!

Τα μαγαζιά που χρησιμοποιούν μηχανάκια για την πληρωμή…..

Και έχουν πλήκτρα…..

Τα αντικαθιστούν σιγά σιγά με νεότερης τεχνολογίας…..

Που διαθέτουν οθόνες αφής!

Αυτό τον υποχρεώνει να έχει πάντα κάποιον μαζί του…

Που αναγκαστικά θα του εμπιστεύεται το pin της κάρτας του…..

Με τους ανάλογους κινδύνους!

Δεν ξέρω πόσο «δύσκολο»  είναι για τους ιθύνοντες να σκεφτούν…

Κάτι που θα διευκολύνει  την ζωή…

Χιλιάδων ανθρώπων…..

Αλλά για μένα είναι κάτι παραπάνω απο υποχρέωση……

Να το επισημάνω κάνοντας  ότι περνάει από το χέρι μου……

Για να φτάσει στα «κατάλληλα» αυτιά!

Είναι θέμα επιβίωσης…..

Και το θεωρώ  απαράδεκτο …..

Να  τους γυρίζουμε επιδεικτικά την πλάτη…..

Την στιγμή μάλιστα, που έχουν…..

Τα ίδια ακριβώς  δικαιώματα με μας!

Κάτι που οφείλουμε  να το αναγνωρίζουμε…….

Δείχνοντας  τον απαιτούμενο σεβασμό!

Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε!

Αφιερώστε ένα λεπτό να  μπείτε στην θέση τους…

Να καταλάβετε πως αισθάνονται!

Αν και είμαι σίγουρη πως δεν θα αντέξετε παραπάνω…

Από μερικά δευτερόλεπτα!!!!!

Πρέπει να συμπαραστεκόμαστε έμπρακτα…..

Όταν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε κάποιον!

Δεν  μεταθέτουμε  τις ευθύνες σε απρόσωπους οργανισμούς…

Υπηρεσίες ή  στο Κράτος!

Ενεργούμε άμεσα οι ίδιοι με κάθε τρόπο!

Και αν εγώ φτάνω μέχρι ενός σημείου…..

ΕΣΥ που διαβάζεις τώρα αυτό το κείμενο…

'Ισως μπορείς να  πας παραπέρα…

Πετυχαίνοντας  τελικά το ποθούμενο αποτέλεσμα!

Το μόνο σίγουρο είναι πως αν υπάρξει ειλικρινές ενδιαφέρον….

Θα βρεθεί  μια λύση, σύντομα!

‘Ολοι αξίζουμε να ζούμε  με αξιοπρέπεια!

Πόσο μάλλον αυτοί  που για κάποιο λόγο υγείας……

Πρέπει να επιδεικνύουν ταυτόχρονα και την ανάλογη γενναιότητα……

Να ξεπερνούν  επιπρόσθετες δυσκολίες…….

Που παρουσιάζονται  στην ζωή τους!

Και αυτό μόνο θαυμασμό, μπορεί να προκαλεί!

'Οσα είναι αυτονόητα για μας……

Εκείνοι πρέπει να τα διεκδικούν καθημερινά!

Είναι λοιπόν  επιτακτική ανάγκη να μην φερόμαστε….

Με αδιαφορία και  «ωχαδελφισμό»!

Να μην κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε……

Με το σκεπτικό ότι δεν μας αφορά άμεσα……

Διότι κανείς δεν γνωρίζει τι του ξημερώνει!

Είναι ανόητο να μην παραδειγματιζόμαστε…..

Με όσα συμβαίνουν γύρω μας!

Η αγάπη, η κατανόηση και το ενδιαφέρον….

Είναι ότι πολυτιμότερο μπορούμε να προσφέρουμε……

Και μάλιστα δωρεάν!!!!!

Και  όταν αυτό συμβαίνει….

Με κάποιο ευλογημένο τρόπο…..

Πάντα μας επιστρέφεται πίσω!!!!

Παρακαλώ, λοιπόν…..

Κάθε έναν  ξεχωριστά από εσάς τους αναγνώστες…..

Αν γνωρίζετε έναν  υπεύθυνο…..

Που θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα…

Που περιέγραψα παραπάνω….

Να τον ενημερώσει άμεσα!

'Εχω στείλει και εγώ κάποια μηνύματα….

Στα προφίλ που διαθέτουν κάποιοι παράγοντες….

Σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης….

Αλλά δεν έχω πάρει ακόμα απάντηση!

‘Ισως να μην λάβω ποτέ!  Το γνωρίζω!

Προσπάθησα όμως!  Δεν έμεινα απαθής!

Και αν χρειαστεί……θα το ξανακάνω!

Το κοινοποιώ τώρα και εδώ……

Με την ελπίδα πως ίσως κάποιος…….

Γνωρίζει  αυτόν που πράγματι  μπορεί να βοηθήσει!   

Το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου!!!!

Θα κάνουμε πολλούς ανθρώπους…….

Να χαμογελάσουν με ανακούφιση!

Και το αξίζουν!

Μην αφήνουμε κανέναν να παλεύει για όσα του ανήκουν….

Δίνοντας έτσι  την ευκαιρία σε ορισμένους……

Να υποκρίνονται τους φιλάνθρωπους!!!!!!

Να μετατρέπουν δηλαδή,  την ηθική υποχρέωση…..

Σε χρωστούμενο που τους οφείλεται!!!!!

'Ελεος βρε παιδιά!

Λίγη τσίπα!!!!!!!

Μην καταφεύγεται σε πράξεις που ντροπιάζουν…

Τον ίδιο σας τον εαυτό!

Για ένα «τίποτα»….. ένα «δήθεν»......ένα  «φαίνεσθαι»!

Δεν αξίζει τον κόπο!

‘Ολοι περαστικοί είμαστε!

Τίποτα δεν μας ανήκει……

Παρά μόνο  η ψυχή μας!

Ας φροντίσουμε λοιπόν, αυτή….

 Να  είναι «γεμάτη» με αγάπη!

Για να γίνονται τα αδύνατα… δυνατά!

Τα δύσκολα……εύκολα!

Διατηρώντας  μια ελπίδα παραπάνω…….

Πως κάθε φορά που στρέφουμε…..

Ικετευτικά το βλέμμα μας στον ουρανό…

Η προσευχή μας θα εισακουστεί……


Και θα  γίνει πραγματικότητα!!!!!







Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2017

Ευχαριστώ όσους με πλήγωσαν!...Με έμαθαν να είμαι καλύτερος άνθρωπος!!!!!




Κάνοντας έναν απολογισμό της ζωής μας…

Βλέπουμε πως οι άνθρωποι που μας πλησίασαν….

Μπορεί να είχαν διαφορετικό κίνητρο…..

Αλλά όλοι, έναν στόχο!

Να πάρουν κάτι από μας!

Κάποιοι…..

Είχαν την πρόθεση να δώσουν παράλληλα…..

Οπότε  λογικά βρίσκονται ακόμα δίπλα μας!

Ενώ οι υπόλοιποι…..

Το μόνο που ήθελαν….

‘Ηταν να αρπάξουν!!!

Να αποκτήσουν γρηγορότερα….

‘Οσα περισσότερα μπορούσαν….

Για δικό τους όφελος....  

Χωρίς να «επιστρέψουν» ούτε το ελάχιστο πίσω!

Είναι αυτή η κατηγορία των ατόμων…..

Που ικανοποιείται μόνο και στην σκέψη….

Πόσο κορόιδο μπορεί να σε "πιάσει"! 

Γι' αυτό....

Ενώ προσφέρεις τον καλύτερο εαυτό σου…..

Αρέσκονται να  σε "δουλεύουν"…..

Πως τάχα, έχουν την ίδια διάθεση…

Αρκεί να κάνεις λίγη υπομονή, να το δεις!

Εν τω μεταξύ εσύ…

Δίνεις…. δίνεις…..

Και συνεχίζεις να το κάνεις…..

‘Ολο και με μεγαλύτερη ένταση!

Δεν διανοείσαι…..

Πως μπορεί κάποιος να είναι σε τέτοιο σημείο…

Φιλοτομαριστής……

Που θα διακινδυνεύσει να «ακυρώσει»…

Όλες τις ανθρώπινες ιδιότητες του…..

Πέφτοντας χαμηλά…..

Για να πάρει όσα προλάβει…….

Ενώ εσύ έχεις να προσφέρεις ακόμα παραπάνω!

Εκείνος όμως  προσηλωμένος…

Στο «βρώμικο» σχέδιο του δεν μπορεί…..

Ούτε καν αυτό να καταλάβει!!!!

Ο χρόνος είναι «εχθρός» του……

Γιατί γνωρίζει πως κάποια στιγμή....

Θα τον πάρεις χαμπάρι!

'Ετσι τον πιάνει η μανία…..

Να εκμεταλλευτεί σύντομα, όσο το δυνατόν περισσότερα…..

Με αποτέλεσμα να κάνει λάθη!

Τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια….

Αρχίζουν να φαίνονται……

Και το τεράστιο ψέμα πίσω από το οποίο καλύπτεται…..

Ξεδιπλώνεται μπροστά σου…..

'Οσο και να μην θέλεις να το πιστέψεις!

Αρχίζεις να παρατηρείς καλύτερα να πράγματα….

Και οι εύλογες απορίες σου…

Δεν βρίσκουν πλέον ικανοποιητικές απαντήσεις!

Κάποιες γενικές δικαιολογίες…..

Δεν σε καλύπτουν!

Οπότε αρχίσει το «παιχνίδι»…

«Δεν κατάλαβες…..δεν εννόησες…..δεν συμπέρανες σωστά»!!!!

Σε αυτό το σημείο, λοιπόν…

Διαπιστώνεις  πως έχει δίκιο!

Όχι όμως για την δική σου αντίληψη…..

Αλλά για τον ίδιο!!!!!

ΕΚΕΙΝΟΝ δεν μέτρησες σωστά από την αρχή!!!!!!

‘Ετσι του έδωσες το δικαίωμα…..

Να πιστέψει πως είσαι σε τέτοιο σημείο, χαζή……

Που μπορεί να «παίξει» μαζί σου….

Παίρνοντας ότι καλύτερο έχεις!

Να το «σπαταλήσεις» τόσο άδικα…

Για το δικό του «τίποτα»…..

Περιμένοντας …….

Κάπου, κάπως, κάποτε…..

Μια ανθρώπινη ανταπόκριση!

Δεν ξέρω ειλικρινά…

Τι μυαλό μπορεί να «κουβαλάει»……

Ένα τέτοιο άτομο…..

Που θεωρεί πως  μπορεί να «πατήσει»…

Πάνω σε μια ανασφάλεια μου…..

Για να καλύψει αντίστοιχα, μια δική του!

Με εκπλήσσει το γεγονός…..

Ότι παραμερίζει ακόμα και την κοινή λογική…...

Που «λέει» πως ένα δοτικό άτομο…..

‘Εχει υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη….

‘Αρα…..

Δεν μπορεί να είναι ούτε ανόητο……

Ούτε αφελές!

Θα μου πεις…..

Όταν κάποιος  «τυφλώνεται» από το συμφέρον του….

Και το μόνο μέλημα του είναι να αρπάξει…….

Φτάνει σε σημείο…..

Να μην μπορεί να ξεχωρίσει…..

Ακόμα και τα πιο απλά πράγματα!

Σωστό!

Χάνει τελείως τον έλεγχο….

Και τον βλέπεις, ξαφνικά  να στέκει μπροστά σου……

«Ρακένδυτος» από συναίσθημα!!!!

Προσπαθεί να καλύψει το «χάος»……

Που έχει δημιουργήσει μέσα σου….

Με «υπολείμματα» ενδιαφέροντος….

Που και αυτά …….

Είναι δικά σου!!!!!

Γιατί αυτός δεν έχει!

Είναι μερικά  από εκείνα…..

Που του έχουν απομείνει….

Και δεν πρόλαβε να τα «ρουφήξει»!!!!

‘Ετσι προσπαθεί να στα «επιστρέψει»…..

Μήπως σε συγκινήσει……

Μήπως σε ξεγελάσει για ακόμα μια φορά…

Και αλλάξεις άποψη για το άτομο του…

'Εστω και την τελευταία στιγμή!!!!

Μήπως σώσει την κατάσταση….

Και συνεχίσει το «υπέροχο» έργο του!

Γι’ αυτό, όταν στριμώχνεται.....

Δεν διστάζει να σου «πετάξει»….
Ενα……«σ’ αγαπώ»…..

'Ενα....... «σε νοιάζομαι»…..

Χωρίς βεβαίως να κατανοεί…..

Το πραγματικό νόημα, αυτών των λέξεων!

Βλέπεις δεν θέλησε ποτέ  να τα κάνει «δικά» του…

Γι’ αυτό τα ξεστομίζει με τεράστια ευκολία!   

Χωρίς κανένα σεβασμό και δέος!

Θεωρεί πως έτσι……

Θα  νοιώσεις ευχαριστημένη…..

Μακαρίζοντας την τύχη σου….

Που υπάρχει δίπλα σου!

Σου απαγορεύει όμως……

Να σχολιάσεις κάτι παραπάνω….

Γι’ αυτή την «τεράστια» αγάπη που επικαλείται……

Διότι, ελλοχεύει ο φόβος μέσα του…..

Πως αν ζητήσεις να την αιτιολογήσει…

Θα αποκαλυφτεί μια ώρα αρχύτερα!!!!!

'Ετσι προβάλλει φτηνές δικαιολογίες…

Για να ξεγλιστρήσει, από την κουβέντα…..

Κερδίζοντας  χρόνο να σκεφτεί…

Κάτι εξίσου «εντυπωσιακό»…

Μέχρι την επόμενη φορά……

Που θα θελήσεις να το κουβεντιάσεις!!!!

Εγώ δεν απαντώ!

Ούτε καν αντιδρώ!

Δεν βρίσκω πια κανέναν λόγο να το κάνω!

Απλώς…..

Μένω «εκστασιασμένη»…

Να παρακολουθώ μια κατάσταση…..

Που με πειράζει!

Με πληγώνει βαθιά!!!!!

Βλέπεις  αυτό το άτιμο, «γιατί»….
'Οταν δεν βρίσκει κάπου να «κουμπώσει»…..

Πονάει!!!

Και μάλιστα, πολύ!!!!

Ταυτόχρονα όμως…..

«Πιάνω» εκείνη την ώρα, τον εαυτό μου…..

Να λέει…

«Μην τυχόν γίνεις ποτέ έτσι!!!!!!

Μην φτάσεις στο ποταπό  σημείο…

Να κάνεις έναν άνθρωπο….

Να αισθανθεί, όπως εσύ αυτή την στιγμή!

Μην τολμήσεις……

Να τον εξαναγκάσεις να σε βλέπει…

Να «πέφτεις» τόσο χαμηλά!

Να του ανταποδώσεις το καλό…..

Που σου έκανε….

Με αυτόν τον απαίσιο τρόπο…..

Που σε «μηδενίζει» ως άνθρωπο!

Σε "εξαφανίζει"!!!!!!

Και καμία δικαιολογία δεν είναι ικανή…

Ακόμα και να σε συγχωρέσει!!!!!

Μην ανοίξεις τέτοιους «λογαριασμούς»…..

Γιατί η ώρα της «πληρωμής»……

Θα είναι πιο επώδυνη από αυτή, τώρα…

Αφού όπου «χάσκει» το άδικο…...

Και η αχαριστία…...

Εξαργυρώνεται  πάντα με το ίδιο νόμισμα!!!

Νόμος!!!!!!»

Αυτά ακριβώς σκεφτόμουν, να ξέρεις…

Όση ώρα, ΕΣΥ πίστευες…..

Πως με παραπλανούσες ξανά….

Με φτηνά τεχνάσματα!

Πως με είχες αποκοιμίσει…

Με όπλα  την «εξυπνάδα»……

Και την «ευγλωττία» σου…..

Να πιστέψω σε ανύπαρκτα συναισθήματα…

Και καταστάσεις!!!!

Γι αυτό δεν αντέδρασα!

Δεν παραπονέθηκα!

Δεν διαμαρτυρήθηκα!

Σε άφησα να πέσεις ο ίδιος στην παγίδα σου!

Διότι αυτό που εισέπραττα,  εκείνη την στιγμή…..

Από την συμπεριφορά σου……

Είχε πολύ  μεγαλύτερη αξία από την κοροϊδία σου!

‘Εβλεπα τελείως  ξεκάθαρα….

Τι ΔΕΝ πρέπει ποτέ να επιτρέψω…..

Στον εαυτό μου να κάνει!!!!

Ούτε κατά λάθος!

Και αυτό ήταν μείζονος σημασίας!

Το "πλήρωσα"" βέβαια λίγο ακριβά.....

Αλλά, τελικά……

‘Αξιζε τον κόπο!!!!

Τώρα νοιώθω πιο έτοιμη…..

Να υποδεχτώ το «σπουδαίο» στην ζωή μου!

Το εκτιμώ ήδη παραπάνω…..

Και ας μην το έχω γνωρίσω ακόμα!

Ανυπομονώ να βιώσω.…

Υπέροχες στιγμές "ζυμωμένες"......

Με πλατύ χαμόγελο!

Κατάλαβα πάλι….

Πόσο σπάνιο, πολύτιμο και "εύθραυστο" είναι!

Γι' αυτό...

«Λειαίνω» ακόμα πιο πολύ…..

Τις «γωνίες» που έχω και ίσως...

‘Αθελα μου, το "ραγίσουν"!

Αισθάνομαι πως ωρίμασα περισσότερο…

Γιατί εμπέδωσα κι άλλα «ΔΕΝ»……

Που επ’ ουδενί ταιριάζουν……

Σε ανθρώπινη συμπεριφορά!

Για κανέναν λόγο ή σκοπό!!!!!

Δεν είναι δύσκολο να «αγγίξουμε» την ευτυχία! 

Αρκεί η ψυχή μας να είναι «ποτισμένη»…..

Από ευαισθησία, για να την κατανοεί!

Η καρδιά μας…

«Γεμάτη» αγάπη και ευγνωμοσύνη…..

Για κείνον που μας κάνει….

Το τεράστιο «δώρο» να μας νοιάζεται!!!

Να μας καταλαβαίνει…..

Διπλασιάζοντας τις χαρές μας…..

Και εξαφανίζοντας τις λύπες μας!

Να παραμένουμε έντιμοι.....

Σε πείσμα των ακατάλληλων ανθρώπων....

Που παρεισφρέουν στην ζωή μας....  

Για την κάνουν ίδια με την δική τους!

"Λίγη"! 

" Μόνη" και  "έρημη"! 

Να διατηρούμε την διαύγεια των αισθημάτων μας.....  

Για να μπορεί η καλοσύνη να βρίσκει….

Πρόσφορο «έδαφος»  «μέσα» μας…

Και να είναι ανταποδοτική!  

Να είμαστε "καθαροί"....

Για να έχει έναν αδιαπραγμάτευτο λόγο.....

Το θαύμα που περιμένουμε, κάθε φορά…..

Να γίνεται  πραγματικότητα!!!!!