Ποτέ δεν κατάλαβα πως γίνεται ένας ερωτευμένος άνθρωπος
Να χρησιμοποιεί την λογική του…
Για να εξηγήσει αυτό που του συμβαίνει!
Να ελέγχει δηλαδή, σε τέτοιο σημείο, το συναίσθημα…
Που οι αντιδράσεις του…
Να «πηγάζουν» από το μυαλό….
Και όχι την καρδιά του!
Να μπορεί να κοντρολάρει αυτό που νοιώθει….
Μένοντας απαθής θεατής σε οτιδήποτε «απειλήσει»….
Τον έρωτα που αισθάνεται!
Να παραδέχεται πως έχει «κατακτηθεί»….
Χωρίς, όμως να χάσει τον απόλυτο έλεγχο!
Να θέλει να το πιστέψω
Να το αποδεχτώ
Και τέλος, να συμφωνήσω
Πως σε ένα πόλεμο….
Οι αιχμάλωτοι έχουν το «πάνω χέρι» στο αντίπαλο στρατόπεδο
Αποφασίζοντας τις συνθήκες κράτησης
Τι θα επακολουθήσει…..
Και ποια κατάληξη θα έχει η περιπέτεια τους!!
Σε αυτό το σημείο αρχίζω να αναρωτιέμαι…
Γιατί μερικοί άνθρωποι χάνονται στην «μετάφραση»;
Ποιος είναι ο λόγος να μην χρησιμοποιούν τις σωστές λέξεις…
Για όσα νοιώθουν;
Ποιον θέλουν να πείσουν για το αδιανόητο;
Τον εαυτό τους;…..
Η, εκείνον που έχουν ερωτευτεί;
Αφού ακόμα και αν ακολουθήσω την "λογική" τους…
Είναι τελείως σαθρό ένα τέτοιο επιχείρημα!
Πως λοιπόν μπορώ να το δεχτώ
Από σένα που με θέλεις στην ζωή σου;
Να είμαι εκεί..
Συνέχεια!
Να μην λείπω καθόλου….
Και αν αυτό συμβεί έστω και για λίγο…
Με αναζητάς!
'Ολο αυτό δεν μπαίνει σε κανένα «κουτάκι»
Είναι ανεξέλεγκτο!
Δεν μπορείς να το ορίσεις
Παρά μόνο να το εκφράσεις
Δηλώνοντας έτσι την ανάγκη
Να είμαι δίπλα σου!
ΑΥΤΟ εγώ βρίσκω λογικό.
Το «παράλογο» του έρωτα
Που εκδηλώνεται με αυτόν τον τρόπο…
Κάθε φορά που επιθυμούμε έντονα κάποιον!
Ανεξάρτητα αν χρειαζόμαστε κάτι
Αποζητούμε την συνεχή επικοινωνία μαζί του
Γιατί μας «γεμίζει» χαρά
Και δίνει την αίσθηση ότι μοιραζόμαστε οτιδήποτε συμβαίνει!
Πως γίνετε λοιπόν, να φτάνεις στο σημείο
Να το εκδηλώνεις
Και την ίδια στιγμή να υποστηρίζεις
Πως πρέπει να έχουμε την δύναμη
Να παραβλέπουμε ενέργειες που μπορεί να δημιουργήσουν…
«Παρενέργειες» σε μια σχέση!
Όπως για παράδειγμα
Αν σε φλερτάρουν επίμονα για μεγάλο χρονικό διάστημα
Εγώ, πρέπει να σφυρίζω αδιάφορα
Μη σου πω να το γλεντάω κιόλας
Αφού εσύ, μπορείς να το διαχειριστείς ψύχραιμα…..
Αν βρεθώ, εγώ, στην θέση σου!
Δεν θα σε τσιγκλήσει δηλαδή καθόλου
Που ένας άγνωστος, από το πουθενά
Θα επιχειρήσει με πείσμα, να με κερδίσει;
Δεν θα δώσεις δεκάρα;
Ούτε θα θυμώσεις;
Δεν θα εκνευριστείς…
Μήτε θα με διεκδικήσεις, όπως θα έκανε κάθε ερωτευμένος….
Αφού αυτή η «φοβερή» λογική σου, λέει….
Πως αν είναι να γίνει κάτι….
Θα γίνει!!! (Για φαντάσου!)
‘Ετσι, λοιπόν, καταλήγεις
Πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας εκ μέρους σου!
Τόσο απλά…..
Και υπεράνω!!!!
Τέτοια «ωριμότητα» σκέψης…
Που ειλικρινά…..
Με κάνει να στέκομαι «αδύναμη» και «μικρή», μπροστά της
Αφού δεν μπορώ να εμπεδώσω
Κανέναν λόγο απ’ όλους αυτούς
Που αραδιάζεις με τόση ευκολία
Για να φτάσεις στο συμπέρασμα
Πως αν δεν υπάρχει λογική στον έρωτα
Δεν μπορείς να προχωρήσεις, παρακάτω
Αφού διαλύονται όλα…
Επιβεβαιώνοντας πως δεν αστειεύεσαι
Αλλά αυτή είναι η φιλοσοφία σου!!
Δεν έχω υπομονή να ακούσω περισσότερα!
Μάταιος κόπος!!!!
Με ξεπερνάει κατά πολύ
Η αδιαφορία που επιδεικνύεις
Ρισκάροντας να χάσεις ανά πάσα στιγμή
Αυτό που σου προσφέρω
Και σε κάνει χαρούμενο.
Σε «γεμίζει» όμως τόση χαρά
Επειδή, εγώ
Δεν παραμερίζω το συναίσθημα…
Δεν το «βάζω» στην γωνία!
Ούτε το «τιμωρώ»!
Το κάνω «αρχηγό» μου!
Σημαία μου!
Το αφήνω να με «οδηγήσει»…
Για να γνωρίσω καινούργιους «τόπους»
Θωρώντας τον κόσμο από μια άλλη οπτική γωνία
Που δεν είχα φανταστεί ποτέ, πως υπάρχει!
Το "αγκαλιάζω".....
"Ψηλαφίζοντας" νέες συγκινήσεις
Μεγαλύτερης διάρκειας. εντονότερες…
Που «αποδεικνύουν»
Πως οι χαρές της ζωής είναι ανεξάντλητες…
Αρκεί να βρούμε τον κατάλληλο σύντροφο…
‘Ετοιμο να τις μοιραστεί μαζί μας!
Κάποιον που να έχει επίγνωση τι υπέροχο είναι…
Να «θεριεύει» μέσα του ο έρωτας
Και να μην τον αρνείται
Ούτε να του γυρίζει την πλάτη
Πιστεύοντας πως θα τον «θρέψει» η αδιαφορία του!
Να μην τον «παίζει» στα ζάρια….
Γιατί θα τον χάσει για πάντα….
Αφού ΚΑΝΕΝΑ θαύμα δεν «κουβαλάει» τύχη….
Μόνο αδιαπραγμάτευτη επιθυμία!!!
Και μέσα σε αυτή….
Δεν «χωράει» καμία λογική!
Πόσο μάλλον η δική σου
Που «φλυαρεί» άσκοπα
Προσπαθώντας να επιβάλλει τους δικούς της «κανόνες»
Στο παιχνίδι του έρωτα
Που δεν ξέρει….
Και δεν θα γνωρίσει ποτέ!!!
Γι' αυτό….
Είσαι χαμένος από χέρι!
Βλέπεις εδώ….
Δεν υπάρχει ποντάρισμα!
Ούτε όρια και περιθώρια!
Μπορεί να είναι κερδισμένοι όλοι, όσοι συμμετέχουν….
Αφού τους προσφέρεται η δυνατότητα
Να γνωρίσουν έστω και για λίγο
Πως είναι να "χτυπάει" κόκκινο η αδρεναλίνη....
Αλλά, αυτό δεν διαρκεί πολύ!
Είναι προνόμιο του νικητή!
Και μαζί με αυτό
Παίρνει και όλα τα υπόλοιπα!
Τα κάνει δικά του
Μετατρέποντας κάθε αδυναμία....σε χάρισμα!
Το συνηθισμένο....σε ξεχωριστό!
Το στιγμιαίο.. σε διαρκές!
Γιατί διαθέτει το πάθος, την τόλμη
Και το ΑΝΑΣΤΗΜΑ
Προτού καν μοιραστούν τα φύλλα της τράπουλας….
Για να δει τι έχει
Να περιφρονήσει τον κίνδυνο
Και κοιτώντας τον άλλον κατευθείαν, μεσ’ στα μάτια…
Να του πει χωρίς δισταγμό....
«Τα ρέστα μου»!!!!
