Θαύματα του Αγίου Ιακώβου του Τσαλίκη... που τιμούμε την μνήμη του, κάθε χρόνο, στις 22 Νοεμβρίου!

 

 

Ένας ακόμη Μικρασιάτης Άγιος, ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης, δώρο του Θεού, στον κόσμο μας, γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1920, στο Λιβίσι της Μάκρης, της Μικράς Ασίας. Εύπορη και ευσεβής οικογένεια έρχονται πρόσφυγες στην Ελλάδα όπου καταλήγουν να εγκατασταθούν στο χωριό Φαράκλα, στην Βόρεια Εύβοια. 

Το 1952 ο Γέροντας πήγε στο Μοναστήρι του Οσίου Δαυϊδ όπου έμεινε τριάντα εννέα χρόνια, μέχρι την κοίμηση Του.  

Στις 21 Νοεμβρίου 1991 σε ηλικία εβδομήντα ενός ετών τον καλεί ο Θεός κοντά Του. Χιλιάδες οι πιστοί που τον προπέμπουν με ευγνωμοσύνη και δεητικά με την ιαχή «Άγιος, ‘Αγιος... είσαι Άγιος!» βέβαιοι ότι δεν θα αφήσει ποτέ όποιον με πίστη τον επικαλεστεί! Πλήθος και ποικιλία θαυμάτων το επιβεβαιώνουν!

Την Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017 το Οικουμενικό Πατριαρχείο αποφασίζει την Αγιοκατάταξη του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη και ορίζει να γιορτάζεται  η μνήμη του στις 22 Νοεμβρίου, σταθερά κάθε έτος!

Άγιε του Θεού, Γέροντα Ιάκωβε, πρέσβευε υπέρ ημών!

ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ

Μαρτυρία της Ρ.Γ. από την  Λευκωσία.

Προς το τέλος του 1993, μέχρι το τέλος του 2007, ο σύζυγός μου χωρίς λόγο, ξαφνικά, έπεσε σε βαριά κατάθλιψη, με αποτέλεσμα να καταστεί ανάπηρος ψυχικά, σωματικά, πνευματικά και να περιέλθει σε αθλιότατη κατάσταση.

Ήταν ένας σκελετός. Η δοκιμασία αυτή κράτησε σχεδόν δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια, χωρίς να μπορούν οι γιατροί να κάμουν οτιδήποτε για να τον βοηθήσουν να καλυτερεύσει η κατάστασή του.

Κατά την διάρκεια της δοκιμασίας αυτής μας είχαν εγκαταλείψει όλοι και ήμασταν μόνοι. Αγωνιστήκαμε μαζί εκείνος με την αξιοθαύμαστη υπομονή του και εγώ με την ακλόνητη πίστη μου στον Άγιο Θεό, παρακαλώντας Τον, μέσω της Άγιας Θεοτόκου και του Γέροντος Ιακώβου Τσαλίκη να συντομεύσει αυτή τη δοκιμασία, για να γίνει καλά.

Όλα αυτά τα χρόνια, παρά το γεγονός ότι είχαμε και πολλές άλλες σοβαρές δοκιμασίες, δεν αμφιβάλλαμε, ούτε ανησυχούσαμε για το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης, διότι ο Άγιος Σιλουανός είπε, «πάσχουμε μόνο μέχρι να ταπεινωθούμε και μετά οι θλίψεις αυτόματα εξαφανίζονται».

Όποιος καταφεύγει με πίστη στον Άγιο Θεό, είναι αδύνατον να φύγει από κοντά του ντροπιασμένος.

Και πράγματι ένα απόγευμα, τον Ιούνιο του 2007, ενώ ο σύζυγός μου κοιμόταν, τον επισκέφθηκε ολοζώντανος ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης και του είπε: «Επαμεινώνδα αυτά ως εδώ. Η δοκιμασία σου τελείωσε, σήκω επάνω, δεν έχεις απολύτως τίποτα. Είσαι υγιής».

Και αμέσως σηκώθηκε από το κρεββάτι χαρούμενος και γεμάτος συγκίνηση, ήρθε και μου είπε το θαύμα.

Τον ρώτησα:

– Ποιος είναι αυτός ο Γέροντας που παρουσιάστηκε μπροστά σου;

Μου λέει:.

– Δεν γνωρίζω. Φέρε μου φωτογραφίες των Αγίων που έχεις, να σου δείξω».

Εγώ έχω γύρω στα διακόσια εικονίσματα στο σπίτι μου. Τα έφερα όλα. Δεν τον έβρισκε, πουθενά.

Τότε του παρουσίασα ένα βιβλίο που έχει τις φωτογραφίες του Γέροντα και μόλις τον είδε, άρχισε να κλαίει και μου λέει χαρούμενος:

– Αυτός είναι. Αυτός είναι.

Πρέπει οπωσδήποτε, του είπα, να επισκεφθούμε τον Γέροντα πάνω στην Ιερά Μονή του Όσιου Δαυίδ και να τον ευχαριστήσουμε από κοντά. Κάτι που μας αξίωσε να το κάνουμε πολύ σύντομα.

(Απόσπασμα από το βιβλίο, ο «Όσιος Ιάκωβος (Τσαλίκης), Ένας σύγχρονος άγιος, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος», έκδοση των Πατέρων της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος, Λίμνη Ευβοίας 2018.)

 

Όταν έχουμε πίστη και αναθέτουμε τα προβλήματα μας στον Θεό τότε η λύση έρχεται, τα εμπόδια είναι του Θεού παρεμβάσεις για να μας δείξει τον δρόμο! Δόξα τω Θεώ!

Άγιε του Θεού, Γέροντα Ιάκωβε, πρέσβευε υπέρ ημών!

Πριν από μερικά χρόνια ,διηγείται η κυρία Μαρία Φούκα-Ρουμπάνη, όταν ακόμη ζούσε ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ (μακαριστός τώρα) π. Κύριλλος, ήλθε στο σπίτι μου.

Συζητούσαμε και μου έλεγε ότι δικαστικοί, που ήταν πνευματικά παιδιά του Γέροντα Ιακώβου, πάντα ζητούσαν την βοήθειά του, για να δικάζουν σωστά, και όταν ζούσε και όταν έφυγε απ’ την ζωή.

Ανέφερε και το εξής περιστατικό, το οποίο έγινε σ’ έναν δικαστικό, πνευματικό παιδί Του. Ο δικαστικός αυτός είχε να δικάσει μία πολύ δύσκολη και “μπερδεμένη” υπόθεση. Έκανε πολλή προσευχή στον Θεό να τον βοηθήσει να βγάλει την σωστή απόφαση.

Ζήτησε λοιπόν και από το μακαριστό Γέροντα Ιάκωβο να τον φωτίσει να  βρει την αλήθεια. Μέχρι την παραμονή της εκδίκασης της υπόθεσης, ακόμη δεν είχε βρει άκρη. Υπήρχαν πολλά στοιχεία που τον προβλημάτιζαν.

Άραγε, ποιοι ήταν οι ένοχοι και ποιοι οι αθώοι; Αν έβγαζε λάθος απόφαση; Αν υπήρχαν ψευδομάρτυρες; Αν αδικούσε κάποιον; Όλη την νύχτα προσευχόταν και ζητούσε την βοήθεια του μακαριστού Γέροντά του Ιακώβου.

Την ημέρα της εκδίκασης της υπόθεσης πήγε να πάρει το αυτοκίνητό του να πάει στα Δικαστήρια,  όμως ήταν αδύνατον! Το αυτοκίνητο, για άγνωστο λόγο, δεν έπαιρνε μπροστά. Απελπίστηκε.

Έτρεξε να βρει ταξί. Δυστυχώς, ούτε ταξί εύρισκε. Η ώρα περνούσε και είχε αγωνία να φθάσει στα Δικαστήρια. Γι’ αυτό, έτρεξε γρήγορα να προλάβει το τρόλεϊ.

Μπήκε μέσα. Ηρέμησε. Ευτυχώς, θα προλάβαινε να φτάσει εγκαίρως στα Δικαστήρια. Στην επόμενη στάση, μπήκε μία παρέα από 5-6 άτομα και επειδή δεν βρήκαν θέση να καθίσουν... πιάστηκαν από τις χειρολαβές, ακριβώς δίπλα από εκείνον.

Άρχισαν λοιπόν, να συζητούν χαμηλόφωνα. Ο δικαστής, χωρίς να θέλει, άκουγε τι έλεγαν μεταξύ τους... και τα ‘χασε! Ήταν οι μάρτυρες, που πήγαιναν και αυτοί στο δικαστήριο, για την ίδια υπόθεση... που ήταν να εκδικάσει!

Και τι μάρτυρες; Ψευδομάρτυρες που συμβούλευε ο ένας τον άλλον...Να προσέχει, να μην ξεχάσει όσα έπρεπε να πει...  ώστε να παραπλανήσουν την δικαιοσύνη.

Πού να φανταστούν.... ότι αυτός που καθόταν δίπλα τους ήταν ο δικαστής και τους άκουγε! Εκείνος βέβαια ευχαρίστησε μέσα απ’ την καρδιά του τον μακαριστό Γέροντά του Ιάκωβο... που του φανέρωσε την αλήθεια και τον βοήθησε να δικάσει σωστά την υπόθεση!!!

Του φανέρωσε ποιοι ήταν οι ένοχοι και ποιοι οι αθώοι. Τότε κατάλαβε γιατί το αυτοκίνητό του δεν έπαιρνε μπροστά... και δεν εύρισκε ούτε ταξί!!

Άλλη μαρτυρία

Aξίζει τον κόπο να σας διηγηθώ ένα περιστατικό που συνέβησαν στα Καυσοκαλύβια μαζί με τον Γέροντα Πορφύριο, που αφορά τον Γέροντα Ιάκωβο και αποτελεί κατά τη γνώμη μου μεγάλη μαρτυρία.

Ήταν Μάιος του 1991, λίγοι μήνες πριν από την οσιακή κοίμησή και των δύο Αγίων Γερόντων, του Πορφυρίου και του Ιακώβου.

Είμαστε στα Καυσοκαλύβια στο κελί, στο δωμάτιό του Γέροντα, ο ίδιος ο Γέροντας Πορφύριος, ο υποτακτικός του ιερομόναχος Φώτιος, ο πνευματικός και εγώ.

Τότε με ρωτάει ο Γέροντας:

«Τι γνώμη έχεις για τον Ιάκωβο.

Είναι Άγιος;»

«Έτσι πιστεύω Γέροντα, ότι είναι Άγιος ο Ιάκωβος και για να στο αποδείξω, νομίζω είναι αρκετό να σας διηγηθώ ένα γεγονός».

Πες μας, λέει ο Γέροντας Πορφύριος.

" Ήμουνα στο μοναστήρι και με πλησίασε κάποιος κύριος. Ήταν ο πατέρας ενός παιδιού μου διηγήθηκε τα εξής:

Το παιδί μου, ο γιος μου, ήταν στο Νοσοκομείο ετοιμοθάνατος. Μάλιστα κάποιος γιατρός έτσι ωμά λέει ετοιμάστε και το φέρετρο. Περιμέναμε ώρα την ώρα να φύγει.

Τότε με πλησίασε κάποια κυρία και μου λέει:

Είναι στον Όσιο Δαυίδ ένας Γέροντας, ο Ιάκωβος, ο οποίος κάνει θαύματα. Δεν πας εκεί;

Αμέσως έτρεξα και ήρθα στο Μοναστήρι.

Έφτασα σχεδόν βράδυ. Πλησίασα τον Γέροντα και του είπα τον πόνο μου.

Μου λέει τότε, πάμε στον ναό παιδί μου, να προσευχηθούμε μαζί.

Ο Γέροντας γονάτισε σε ένα χαλάκι μπροστά στην εικόνα του Οσίου Δαυΐδ και άρχισε να προσεύχεται.Η προσευχή του κράτησε οκτώ ολόκληρες ώρες.

Οκτώ ολόκληρες ώρες τα δάκρυα κυλούσαν από τα μάτια του και έβρεξαν το χαλί. Παρακαλούσε συνέχεια το Θεό, το Χριστό, την Παναγία, έβαζε μεσίτη τον Όσιο Δαυΐδ.

 Κάποια στιγμή, τις πρωινές ώρες, σηκώθηκε και μου λέει χαρούμενος:

-Πάμε παιδί μου, ο γιος σου είναι καλά.

Εγώ μέσα μου αμφέβαλλα, αλλά ντρεπόμουν να εκφράσω την αμφιβολία μου.

Τότε γυρίζει και λέει προς εμένα ο Γέροντας :

Τηλεφώνησε παιδί μου στο Νοσοκομείο, αφού αμφιβάλλεις, για να πειστείς. Τηλεφώνησα και μου είπαν το θαυμαστό εκείνο γεγονός. Ο ετοιμοθάνατος έγινε καλά.

Ξαφνικά σηκώθηκε, έγινε τελείως καλά, σηκώθηκε και περπατούσε, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, προς έκπληξη των γιατρών και όλων εκεί.

Και εγώ τότε ερμήνευσα το θαυμαστό αυτό γεγονός, για να δείξω, να αποδείξω την αγιότητα του αγίου.

Και λέω, βέβαια, η θαυματουργική δύναμη του Γέροντα είναι σίγουρη, αλλά εγώ θα σταθώ πρώτα στο ύψιστο όλων, την αρετή της αγάπης.

Γιατί για οκτώ ώρες όταν είναι γονατιστός και κλαίει και δακρύζει συνέχεια και παρακαλάει, σημαίνει ότι έχει μία τέλεια, μία τέλεια κατά Χριστόν αγάπη ο Γέροντας Ιάκωβος .Η αγάπη υπερέχει  όλων των αρετών και εμπεριέχει όλες τις άλλες αρετές!

 Άγιε του Θεού, Γέροντα Ιάκωβε, πρέσβευε υπέρ ημών!