Επειδή όλοι είμαστε εν δυνάμει ΑΜΕΑ......μην το προσπεράσετε!!!!

Στην ζωή  συνηθίζουμε να τα θεωρούμε όλα δεδομένα!

Κάποιοι σκέφτονται…

Μόνο όσα  θέλουν  να αποκτήσουν……

Χωρίς να αισθάνονται ποτέ ευγνωμοσύνη…..

Γι’ αυτά που ήδη έχουν!

Τα προσπερνούν, χωρίς να  δίνουν την πρέπουσα σημασία…..

Ούτε βεβαίως υπολογίζουν  πως το θείο δώρο της υγείας….

Δεν το  έχουν όλοι!

Ορισμένοι,  «πολεμούν» καθημερινά……   

Να το αποκτήσουν….

Ενώ  άτομα με ειδικές ανάγκες….

Μαθαίνουν να ζουν με το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν!

Συνήθως η επαφή με ένα τέτοιο άνθρωπο…..

Κάνει τους περισσότερους να σκεφτούν ωριμότερα……

Αλλά δυστυχώς…. φευγαλέα!

'Οσο περίπου διαρκεί η συνάντηση, μαζί του!

Αμέσως μετά  το ξεχνούν….

Επιστρέφοντας  στους συνηθισμένους ρυθμούς…

Της καθημερινότητας!

Εκεί που συνεχίζουν  να απαιτούν διαρκώς  παραπάνω…..

Χωρίς να  αναλογίζονται πόσο τυχεροί  είναι……

Που τους δίνεται η δυνατότητα να χαίρονται την ζωή….

Και να  αγωνίζονται καθημερινά…..

Να κάνουν τα όνειρα τους  πραγματικότητα!  

Υπάρχουν όμως και εκείνοι…..

Που  επιλέγουν  να κάνουν παρέα, μαζί τους!

Δύο τέτοιους φίλους, έχω και εγώ!

Με τον πρώτο γνωριστήκαμε πριν κάποια χρόνια…

Σε μια παρέα που είχαμε βγει για καφέ!

'Ηταν ξάδελφος  ενός γνωστού μου και ήρθαν μαζί!

Εκείνο που μου έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή…

‘Ηταν το λαμπερό του χαμόγελο!

Απλωθήκαμε περισσότερο  για να χωρέσει το αναπηρικό καροτσάκι…..

Πάνω στο οποίο καθόταν…...

Και πολύ ευγενικά με ρώτησε αν  πείραζε να έρθει δίπλα μου!

Με εξέπληξε που το ζήτησε  γιατί δεν γνωριζόμασταν…..

Αλλά δεν το έδειξα!

Βίωνα τότε μια φάση ερωτικής  απογοήτευσης…

Και δεν είχα διάθεση για πολλές συζητήσεις!

'Οσο περνούσε  η ώρα……

Παρατηρούσα ολοένα και πιο πολύ αυτόν τον άνθρωπο……

Που «ξεχείλιζε» από ζωή!

Είχε μεγάλη αίσθηση του χιούμορ…

Και σχεδόν μονοπωλούσε την προσοχή της παρέας….

Με τα αστεία του!

Μάλιστα, με έκανε  δυό φορές να γελάσω δυνατά….

Ξεχνώντας  για λίγο…..

Το «μεγάλο» πρόβλημα!!!

Κάποια στιγμή…..

Εσκυψε προς το μέρος μου λέγοντας  διακριτικά…..

«Ετσι μπράβο! Να χαμογελάς! Η ζωή είναι όμορφη για να είμαστε θλιμμένοι!!!

Γι’ αυτό κάθισα δίπλα σου! Να στο υπενθυμίσω!»

Δεν μπορώ να σου περιγράψω…….

Πόσο ντράπηκα ακούγοντας αυτά τα λόγια…

Από το συγκεκριμένο άτομο!!!!

'Ενοιωσα τόσο ανόητη…….

Που αισθάνθηκα την ανάγκη να «αμυνθώ»…..

Μ’ ένα ψέμα!

«Δεν έχω κάτι» συλλάβισα σχεδόν ψιθυριστά….

Με έναν  τρόπο που τον έκανε…..

Να με κοιτάξει βαθιά μέσα στα μάτια…

Και να μου πεί……

«Καλή η προσπάθεια….αλλά δεν λες την αλήθεια!»

Δεύτερο χτύπημα!

Μα που τα ξέρει όλα αυτά, αναλογίστηκα!

Δεν είχα εκμυστηρευτεί σε κανέναν τίποτα!

Και προτού ολοκληρώσω την σκέψη μου…

Μου πετάει την ατάκα…..

«Επειδή έχω το κληρονομικό χάρισμα….

Να ξέρεις πως ότι τελειώνει είναι γιατί....

Πρέπει  να ξεκινήσει κάτι πιο ωραίο!»

«Ε, πες μου ότι λες και το φλυτζάνι…» τον προκαλώ αυθόρμητα….

Ενοχλημένη  που ένας ξένος…

Διάβαζε την σκέψη μου!!!!

Μου χαμογελά  και μου απαντά με απόλυτη ηρεμία….

«Όχι δεν το λέω! Απλά, εμείς είμαστε διαισθητικά άτομα…..

 Και μπορούμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει στον άλλον!»

Αυτό το «εμείς» που πέταξε ένοιωσα να με πονάει πολύ!

Αισθάνθηκα «ανοχύρωτη» και ξαφνικά……

Πολύ θυμωμένη!!!!

Δεν ήθελα να του περάσει ούτε καν ως υποψία από το μυαλό…..

Ότι τον ξεχώριζα από τους υπόλοιπους….

Γιατί δεν μπορούσε να περπατήσει!

Ούτε για μια στιγμή δεν αισθάνθηκα λύπη!

Μόνο αισθήματα θαυμασμού μου προκαλούσε…..

Αυτό το παλικάρι που ήταν δύο χρόνια μικρότερος από μένα….

Και ενώ  αντιμετώπιζε ένα τόσο σοβαρό πρόβλημα……

Είχε την δύναμη να μιλάει, να γελάει δυνατά…..

Και στο τέλος να παρηγορεί εμένα την ανόητη…

Που για μια ερωτική χαζοαπογοήτευση……

Τα είχα «βάψει μαύρα»!!!

Ξεκίνησα λοιπόν μια σφοδρή  «επίθεση»…

Για εκείνο το «εμείς» που  είχε ξεστομίσει…..

Καθιστώντας σαφές….

Πως δεν αξιολογώ τους ανθρώπους…..

Από την  εξωτερική εμφάνιση…

Η, ένα πρόβλημα  που αντιμετωπίζουν!

Αυτός γελούσε με την έντονη  αντίδραση μου……

Και προσπαθούσε να με ηρεμήσει με κάποια μισόλογα……

Που προλάβαινε να πει!

'Ωσπου κάποια στιγμή…..

Υψώνοντας λίγο παραπάνω την φωνή του….

Παραδέχτηκε απολογητικά….

«Εντάξει, παραδίνομαι! Δεν τα βγάζω πέρα μαζί σου!!!»….

 Εκείνη την στιγμή…..

Μου φάνηκε τόσο αστείος ο τρόπος του……

Που με έκανε να ξεκαρδιστώ…..

Με αποτέλεσμα να ξεχάσω αμέσως τον θυμό μου!

Αυτή ήταν η αφορμή να ξεκινήσει μια όμορφη φιλία!

Ένα  μεγάλο διάστημα, στην αρχή δεν ήθελα να ακούσω λεπτομέρειες…

Για  τον ασυνείδητο οδηγό που  χτύπησε την μηχανή του…

Και τον άφησε αβοήθητο στον δρόμο!!!!

Αρνιόμουν να μπω σε αυτή την επώδυνη διαδικασία!

Να σκεφτώ  πως η ασυνειδησία κάποιου…..

Που μόνο ως άνθρωπος δεν λογίζεται……

Αφαίρεσε  με τόσο άδικο τρόπο, όλες τις χαρές και τα όνειρα…

Από ένα νέο άτομο που είχε όλη την ζωή μπροστά του!

Δεν το χωρούσε ο νους μου πως μπορούσε….

Αυτός ο εγκληματίας να κοιμάται τα βράδια…..

Γνωρίζοντας πως αν είχε ενεργήσει, ως όφειλε……

'Ισως το κακό  ήταν μικρότερο……

Και να μπορούσε  να περπατήσει!

Κοίταζα αυτόν τον άντρα που είχα απέναντι μου….

Με πόσο κουράγιο  αντιμετώπιζε τα νέα δεδομένα…..

Που δεν τολμούσα καν να ονομάσω ατυχίες…..

Κάποιες μικροδυσκολίες της καθημερινότητας!

Ντρεπόμουν να παραπονεθώ για πράγματα που διορθώνονται…..

Και να στεναχωρηθώ για όσα είναι στο χέρι μας να φτάξουν!

'Επαιρνα τόσα μαθήματα από το σθένος του…..

Να συνεχίσει να ζει σαν να μην άλλαξε κάτι…..

Που όλα τα προβλήματα φάνταζαν πλέον  μηδαμινά!

Δεν τον άκουσα ποτέ να τα βάζει με την μοίρα ή την τύχη του!

Μόνο χαμογελούσε και αρκετές  φορές, μάλιστα.......

Δεν παρέλειπε να αυτοσαρκάζεται…

Για όσα δεν μπορούσε να κάνει πλέον μόνος του……

Και χρειαζόταν βοήθεια!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την δεύτερη χρονιά που κάναμε παρέα…..

Όταν  πήγαμε  όλοι οι φίλοι στο σπίτι του να γιορτάσουμε…..

Πόσο υπερήφανη με έκανε ζητώντας….

Να χορέψουμε εκείνο τον μπάλο που μας άρεσε να ακούμε δυνατά…..

Όταν κάποιος μας στεναχωρούσε……

Και κάναμε πλάκα, αλλάζοντας τους στίχους!

Όπως μου είπε…..

Είχε μάθει να κάνει  φιγούρες με το καροτσάκι…..

Και  το κρατούσε για έκπληξη…..

Για να μου αποδείξει πόσο γρηγορότερα φεύγει  η στεναχώρια…..

Όταν ακολουθούμε τα σωστά βήματα στο αγαπημένο μας τραγούδι!!!

Και αν, κάποια στιγμή, έτρεξαν δάκρυα από  τα μάτια μου…

Ενώ  προσπαθούσε  να με κάνει να γελάσω λέγοντας….

«Σταμάτα! Δεν σε λυπάμαι! Μέχρι αύριο θα χορεύουμε!»

'Ηταν γιατί καμάρωνα  την τεράστια  δύναμη που  έκρυβε μέσα του…..

Και αισθανόμουν απίστευτα τυχερή…..

Που ένας υπέροχος άνθρωπος σαν και αυτόν……

Μου έκανε την τιμή να είναι φίλος μου!!!!!

Επειδή γνωρίζω πως  διαβάζεις, τώρα αυτές τις γραμμές……

Θέλω να ξέρεις  πως σ’ αγαπώ  πολύ!

Κάθε μέρα που περνάει……

Σ’ αγαπώ περισσότερο!!!!

Είσαι  ο ήρωας μου!!!!!

Η στάση που έχεις απέναντι στην καθημερινότητα…..

Μου διδάσκει πολλά!

Μου δίνει  δύναμη !

Με βοηθά να κατανοήσω καλύτερα…

Το πραγματικό νόημα της ζωής…..

Αφήνοντας πίσω μου τα ασήμαντα...

Χωρίς να επιτρέπω να με «τραυματίζουν»!

Και σ’ ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό!

Και αν αποφάσισα να εκφραστώ δημόσια για σένα….

Είναι γιατί σε ξέρω καλύτερα……

Από έναν  άλλον καινούργιο φίλο που μπήκε πρόσφατα στην ζωή μου……

Και θέλω τόσο να  βοηθήσω!

Έναν υπέροχο άτομο, με ευαισθησίες σαν τις δικές σου ….

Παρόμοιο πείσμα…..

Και ίδια οπτική γωνία για την ζωή….

Παρόλο που  δεν βλέπει!!!!

Αυτό όμως δεν του στερεί την δυνατότητα…..

Να είναι δοτικός…….

Γεμάτος καλοσύνη……

Βοηθώντας όσο και όποιον μπορεί περισσότερο......

Χωρίς κάποιο αντάλλαγμα!

Απλά και μόνο γιατί  όπως υποστηρίζει….

Δεν έχει λόγο να πράξει διαφορετικά!!!!

Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος αντιμετωπίζει…..

Τελευταία  ένα πρόβλημα…

Που τείνει να δυσκολέψει κατά πολύ την καθημερινότητα του!

Τα μαγαζιά που χρησιμοποιούν μηχανάκια για την πληρωμή…..

Και έχουν πλήκτρα…..

Τα αντικαθιστούν σιγά σιγά με νεότερης τεχνολογίας…..

Που διαθέτουν οθόνες αφής!

Αυτό τον υποχρεώνει να έχει πάντα κάποιον μαζί του…

Που αναγκαστικά θα του εμπιστεύεται το pin της κάρτας του…..

Με τους ανάλογους κινδύνους!

Δεν ξέρω πόσο «δύσκολο»  είναι για τους ιθύνοντες να σκεφτούν…

Κάτι που θα διευκολύνει  την ζωή…

Χιλιάδων ανθρώπων…..

Αλλά για μένα είναι κάτι παραπάνω απο υποχρέωση……

Να το επισημάνω κάνοντας  ότι περνάει από το χέρι μου……

Για να φτάσει στα «κατάλληλα» αυτιά!

Είναι θέμα επιβίωσης…..

Και το θεωρώ  απαράδεκτο …..

Να  τους γυρίζουμε επιδεικτικά την πλάτη…..

Την στιγμή μάλιστα, που έχουν…..

Τα ίδια ακριβώς  δικαιώματα με μας!

Κάτι που οφείλουμε  να το αναγνωρίζουμε…….

Δείχνοντας  τον απαιτούμενο σεβασμό!

Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε!

Αφιερώστε ένα λεπτό να  μπείτε στην θέση τους…

Να καταλάβετε πως αισθάνονται!

Αν και είμαι σίγουρη πως δεν θα αντέξετε παραπάνω…

Από μερικά δευτερόλεπτα!!!!!

Πρέπει να συμπαραστεκόμαστε έμπρακτα…..

Όταν θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε κάποιον!

Δεν  μεταθέτουμε  τις ευθύνες σε απρόσωπους οργανισμούς…

Υπηρεσίες ή  στο Κράτος!

Ενεργούμε άμεσα οι ίδιοι με κάθε τρόπο!

Και αν εγώ φτάνω μέχρι ενός σημείου…..

ΕΣΥ που διαβάζεις τώρα αυτό το κείμενο…

'Ισως μπορείς να  πας παραπέρα…

Πετυχαίνοντας  τελικά το ποθούμενο αποτέλεσμα!

Το μόνο σίγουρο είναι πως αν υπάρξει ειλικρινές ενδιαφέρον….

Θα βρεθεί  μια λύση, σύντομα!

‘Ολοι αξίζουμε να ζούμε  με αξιοπρέπεια!

Πόσο μάλλον αυτοί  που για κάποιο λόγο υγείας……

Πρέπει να επιδεικνύουν ταυτόχρονα και την ανάλογη γενναιότητα……

Να ξεπερνούν  επιπρόσθετες δυσκολίες…….

Που παρουσιάζονται  στην ζωή τους!

Και αυτό μόνο θαυμασμό, μπορεί να προκαλεί!

'Οσα είναι αυτονόητα για μας……

Εκείνοι πρέπει να τα διεκδικούν καθημερινά!

Είναι λοιπόν  επιτακτική ανάγκη να μην φερόμαστε….

Με αδιαφορία και  «ωχαδελφισμό»!

Να μην κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε……

Με το σκεπτικό ότι δεν μας αφορά άμεσα……

Διότι κανείς δεν γνωρίζει τι του ξημερώνει!

Είναι ανόητο να μην παραδειγματιζόμαστε…..

Με όσα συμβαίνουν γύρω μας!

Η αγάπη, η κατανόηση και το ενδιαφέρον….

Είναι ότι πολυτιμότερο μπορούμε να προσφέρουμε……

Και μάλιστα δωρεάν!!!!!

Και  όταν αυτό συμβαίνει….

Με κάποιο ευλογημένο τρόπο…..

Πάντα μας επιστρέφεται πίσω!!!!

Παρακαλώ, λοιπόν…..

Κάθε έναν  ξεχωριστά από εσάς τους αναγνώστες…..

Αν γνωρίζετε έναν  υπεύθυνο…..

Που θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα…

Που περιέγραψα παραπάνω….

Να τον ενημερώσει άμεσα!

'Εχω στείλει και εγώ κάποια μηνύματα….

Στα προφίλ που διαθέτουν κάποιοι παράγοντες….

Σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης….

Αλλά δεν έχω πάρει ακόμα απάντηση!

‘Ισως να μην λάβω ποτέ!  Το γνωρίζω!

Προσπάθησα όμως!  Δεν έμεινα απαθής!

Και αν χρειαστεί……θα το ξανακάνω!

Το κοινοποιώ τώρα και εδώ……

Με την ελπίδα πως ίσως κάποιος…….

Γνωρίζει  αυτόν που πράγματι  μπορεί να βοηθήσει!   

Το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου!!!!

Θα κάνουμε πολλούς ανθρώπους…….

Να χαμογελάσουν με ανακούφιση!

Και το αξίζουν!

Μην αφήνουμε κανέναν να παλεύει για όσα του ανήκουν….

Δίνοντας έτσι  την ευκαιρία σε ορισμένους……

Να υποκρίνονται τους φιλάνθρωπους!!!!!!

Να μετατρέπουν δηλαδή,  την ηθική υποχρέωση…..

Σε χρωστούμενο που τους οφείλεται!!!!!

'Ελεος βρε παιδιά!

Λίγη τσίπα!!!!!!!

Μην καταφεύγεται σε πράξεις που ντροπιάζουν…

Τον ίδιο σας τον εαυτό!

Για ένα «τίποτα»….. ένα «δήθεν»......ένα  «φαίνεσθαι»!

Δεν αξίζει τον κόπο!

‘Ολοι περαστικοί είμαστε!

Τίποτα δεν μας ανήκει……

Παρά μόνο  η ψυχή μας!

Ας φροντίσουμε λοιπόν, αυτή….

 Να  είναι «γεμάτη» με αγάπη!

Για να γίνονται τα αδύνατα… δυνατά!

Τα δύσκολα……εύκολα!

Διατηρώντας  μια ελπίδα παραπάνω…….

Πως κάθε φορά που στρέφουμε…..

Ικετευτικά το βλέμμα μας στον ουρανό…

Η προσευχή μας θα εισακουστεί……

Και θα  γίνει πραγματικότητα!!!!!