Ευχαριστώ όσους με πλήγωσαν!...Με έμαθαν να είμαι καλύτερος άνθρωπος!!!!!

Κάνοντας έναν απολογισμό της ζωής μας…

Βλέπουμε πως οι άνθρωποι που μας πλησίασαν….

Μπορεί να είχαν διαφορετικό κίνητρο…..

Αλλά όλοι, έναν στόχο!

Να πάρουν κάτι από μας!

Κάποιοι…..

Είχαν την πρόθεση να δώσουν παράλληλα…..

Οπότε  λογικά βρίσκονται ακόμα δίπλα μας!

Ενώ οι υπόλοιποι…..

Το μόνο που ήθελαν….

‘Ηταν να αρπάξουν!!!

Να αποκτήσουν γρηγορότερα….

‘Οσα περισσότερα μπορούσαν….

Για δικό τους όφελος....  

Χωρίς να «επιστρέψουν» ούτε το ελάχιστο πίσω!

Είναι αυτή η κατηγορία των ατόμων…..

Που ικανοποιείται μόνο και στην σκέψη….

Πόσο κορόιδο μπορεί να σε "πιάσει"! 

Γι' αυτό....

Ενώ προσφέρεις τον καλύτερο εαυτό σου…..

Αρέσκονται να  σε "δουλεύουν"…..

Πως τάχα, έχουν την ίδια διάθεση…

Αρκεί να κάνεις λίγη υπομονή, να το δεις!

Εν τω μεταξύ εσύ…

Δίνεις…. δίνεις…..

Και συνεχίζεις να το κάνεις…..

‘Ολο και με μεγαλύτερη ένταση!

Δεν διανοείσαι…..

Πως μπορεί κάποιος να είναι σε τέτοιο σημείο…

Φιλοτομαριστής……

Που θα διακινδυνεύσει να «ακυρώσει»…

Όλες τις ανθρώπινες ιδιότητες του…..

Πέφτοντας χαμηλά…..

Για να πάρει όσα προλάβει…….

Ενώ εσύ έχεις να προσφέρεις ακόμα παραπάνω!

Εκείνος όμως  προσηλωμένος…

Στο «βρώμικο» σχέδιο του δεν μπορεί…..

Ούτε καν αυτό να καταλάβει!!!!

Ο χρόνος είναι «εχθρός» του……

Γιατί γνωρίζει πως κάποια στιγμή....

Θα τον πάρεις χαμπάρι!

'Ετσι τον πιάνει η μανία…..

Να εκμεταλλευτεί σύντομα, όσο το δυνατόν περισσότερα…..

Με αποτέλεσμα να κάνει λάθη!

Τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια….

Αρχίζουν να φαίνονται……

Και το τεράστιο ψέμα πίσω από το οποίο καλύπτεται…..

Ξεδιπλώνεται μπροστά σου…..

'Οσο και να μην θέλεις να το πιστέψεις!

Αρχίζεις να παρατηρείς καλύτερα να πράγματα….

Και οι εύλογες απορίες σου…

Δεν βρίσκουν πλέον ικανοποιητικές απαντήσεις!

Κάποιες γενικές δικαιολογίες…..

Δεν σε καλύπτουν!

Οπότε αρχίσει το «παιχνίδι»…

«Δεν κατάλαβες…..δεν εννόησες…..δεν συμπέρανες σωστά»!!!!

Σε αυτό το σημείο, λοιπόν…

Διαπιστώνεις  πως έχει δίκιο!

Όχι όμως για την δική σου αντίληψη…..

Αλλά για τον ίδιο!!!!!

ΕΚΕΙΝΟΝ δεν μέτρησες σωστά από την αρχή!!!!!!

‘Ετσι του έδωσες το δικαίωμα…..

Να πιστέψει πως είσαι σε τέτοιο σημείο, χαζή……

Που μπορεί να «παίξει» μαζί σου….

Παίρνοντας ότι καλύτερο έχεις!

Να το «σπαταλήσεις» τόσο άδικα…

Για το δικό του «τίποτα»…..

Περιμένοντας …….

Κάπου, κάπως, κάποτε…..

Μια ανθρώπινη ανταπόκριση!

Δεν ξέρω ειλικρινά…

Τι μυαλό μπορεί να «κουβαλάει»……

Ένα τέτοιο άτομο…..

Που θεωρεί πως  μπορεί να «πατήσει»…

Πάνω σε μια ανασφάλεια μου…..

Για να καλύψει αντίστοιχα, μια δική του!

Με εκπλήσσει το γεγονός…..

Ότι παραμερίζει ακόμα και την κοινή λογική…...

Που «λέει» πως ένα δοτικό άτομο…..

‘Εχει υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη….

‘Αρα…..

Δεν μπορεί να είναι ούτε ανόητο……

Ούτε αφελές!

Θα μου πεις…..

Όταν κάποιος  «τυφλώνεται» από το συμφέρον του….

Και το μόνο μέλημα του είναι να αρπάξει…….

Φτάνει σε σημείο…..

Να μην μπορεί να ξεχωρίσει…..

Ακόμα και τα πιο απλά πράγματα!

Σωστό!

Χάνει τελείως τον έλεγχο….

Και τον βλέπεις, ξαφνικά  να στέκει μπροστά σου……

«Ρακένδυτος» από συναίσθημα!!!!

Προσπαθεί να καλύψει το «χάος»……

Που έχει δημιουργήσει μέσα σου….

Με «υπολείμματα» ενδιαφέροντος….

Που και αυτά …….

Είναι δικά σου!!!!!

Γιατί αυτός δεν έχει!

Είναι μερικά  από εκείνα…..

Που του έχουν απομείνει….

Και δεν πρόλαβε να τα «ρουφήξει»!!!!

‘Ετσι προσπαθεί να στα «επιστρέψει»…..

Μήπως σε συγκινήσει……

Μήπως σε ξεγελάσει για ακόμα μια φορά…

Και αλλάξεις άποψη για το άτομο του…

'Εστω και την τελευταία στιγμή!!!!

Μήπως σώσει την κατάσταση….

Και συνεχίσει το «υπέροχο» έργο του!

Γι’ αυτό, όταν στριμώχνεται.....

Δεν διστάζει να σου «πετάξει»….

‘

Ενα……«σ’ αγαπώ»…..

'Ενα....... «σε νοιάζομαι»…..

Χωρίς βεβαίως να κατανοεί…..

Το πραγματικό νόημα, αυτών των λέξεων!

Βλέπεις δεν θέλησε ποτέ  να τα κάνει «δικά» του…

Γι’ αυτό τα ξεστομίζει με τεράστια ευκολία!   

Χωρίς κανένα σεβασμό και δέος!

Θεωρεί πως έτσι……

Θα  νοιώσεις ευχαριστημένη…..

Μακαρίζοντας την τύχη σου….

Που υπάρχει δίπλα σου!

Σου απαγορεύει όμως……

Να σχολιάσεις κάτι παραπάνω….

Γι’ αυτή την «τεράστια» αγάπη που επικαλείται……

Διότι, ελλοχεύει ο φόβος μέσα του…..

Πως αν ζητήσεις να την αιτιολογήσει…

Θα αποκαλυφτεί μια ώρα αρχύτερα!!!!!

'Ετσι προβάλλει φτηνές δικαιολογίες…

Για να ξεγλιστρήσει, από την κουβέντα…..

Κερδίζοντας  χρόνο να σκεφτεί…

Κάτι εξίσου «εντυπωσιακό»…

Μέχρι την επόμενη φορά……

Που θα θελήσεις να το κουβεντιάσεις!!!!

Εγώ δεν απαντώ!

Ούτε καν αντιδρώ!

Δεν βρίσκω πια κανέναν λόγο να το κάνω!

Απλώς…..

Μένω «εκστασιασμένη»…

Να παρακολουθώ μια κατάσταση…..

Που με πειράζει!

Με πληγώνει βαθιά!!!!!

Βλέπεις  αυτό το άτιμο, «γιατί»….

‘

'Οταν δεν βρίσκει κάπου να «κουμπώσει»…..

Πονάει!!!

Και μάλιστα, πολύ!!!!

Ταυτόχρονα όμως…..

«Πιάνω» εκείνη την ώρα, τον εαυτό μου…..

Να λέει…

«Μην τυχόν γίνεις ποτέ έτσι!!!!!!

Μην φτάσεις στο ποταπό  σημείο…

Να κάνεις έναν άνθρωπο….

Να αισθανθεί, όπως εσύ αυτή την στιγμή!

Μην τολμήσεις……

Να τον εξαναγκάσεις να σε βλέπει…

Να «πέφτεις» τόσο χαμηλά!

Να του ανταποδώσεις το καλό…..

Που σου έκανε….

Με αυτόν τον απαίσιο τρόπο…..

Που σε «μηδενίζει» ως άνθρωπο!

Σε "εξαφανίζει"!!!!!!

Και καμία δικαιολογία δεν είναι ικανή…

Ακόμα και να σε συγχωρέσει!!!!!

Μην ανοίξεις τέτοιους «λογαριασμούς»…..

Γιατί η ώρα της «πληρωμής»……

Θα είναι πιο επώδυνη από αυτή, τώρα…

Αφού όπου «χάσκει» το άδικο…...

Και η αχαριστία…...

Εξαργυρώνεται  πάντα με το ίδιο νόμισμα!!!

Νόμος!!!!!!»

Αυτά ακριβώς σκεφτόμουν, να ξέρεις…

Όση ώρα, ΕΣΥ πίστευες…..

Πως με παραπλανούσες ξανά….

Με φτηνά τεχνάσματα!

Πως με είχες αποκοιμίσει…

Με όπλα  την «εξυπνάδα»……

Και την «ευγλωττία» σου…..

Να πιστέψω σε ανύπαρκτα συναισθήματα…

Και καταστάσεις!!!!

Γι αυτό δεν αντέδρασα!

Δεν παραπονέθηκα!

Δεν διαμαρτυρήθηκα!

Σε άφησα να πέσεις ο ίδιος στην παγίδα σου!

Διότι αυτό που εισέπραττα,  εκείνη την στιγμή…..

Από την συμπεριφορά σου……

Είχε πολύ  μεγαλύτερη αξία από την κοροϊδία σου!

‘Εβλεπα τελείως  ξεκάθαρα….

Τι ΔΕΝ πρέπει ποτέ να επιτρέψω…..

Στον εαυτό μου να κάνει!!!!

Ούτε κατά λάθος!

Και αυτό ήταν μείζονος σημασίας!

Το "πλήρωσα"" βέβαια λίγο ακριβά.....

Αλλά, τελικά……

‘Αξιζε τον κόπο!!!!

Τώρα νοιώθω πιο έτοιμη…..

Να υποδεχτώ το «σπουδαίο» στην ζωή μου!

Το εκτιμώ ήδη παραπάνω…..

Και ας μην το έχω γνωρίσω ακόμα!

Ανυπομονώ να βιώσω.…

Υπέροχες στιγμές "ζυμωμένες"......

Με πλατύ χαμόγελο!

Κατάλαβα πάλι….

Πόσο σπάνιο, πολύτιμο και "εύθραυστο" είναι!

Γι' αυτό...

«Λειαίνω» ακόμα πιο πολύ…..

Τις «γωνίες» που έχω και ίσως...

‘Αθελα μου, το "ραγίσουν"!

Αισθάνομαι πως ωρίμασα περισσότερο…

Γιατί εμπέδωσα κι άλλα «ΔΕΝ»……

Που επ’ ουδενί ταιριάζουν……

Σε ανθρώπινη συμπεριφορά!

Για κανέναν λόγο ή σκοπό!!!!!

Δεν είναι δύσκολο να «αγγίξουμε» την ευτυχία! 

Αρκεί η ψυχή μας να είναι «ποτισμένη»…..

Από ευαισθησία, για να την κατανοεί!

Η καρδιά μας…

«Γεμάτη» αγάπη και ευγνωμοσύνη…..

Για κείνον που μας κάνει….

Το τεράστιο «δώρο» να μας νοιάζεται!!!

Να μας καταλαβαίνει…..

Διπλασιάζοντας τις χαρές μας…..

Και εξαφανίζοντας τις λύπες μας!

Να παραμένουμε έντιμοι.....

Σε πείσμα των ακατάλληλων ανθρώπων....

Που παρεισφρέουν στην ζωή μας....  

Για την κάνουν ίδια με την δική τους!

"Λίγη"! 

" Μόνη" και  "έρημη"! 

Να διατηρούμε την διαύγεια των αισθημάτων μας.....  

Για να μπορεί η καλοσύνη να βρίσκει….

Πρόσφορο «έδαφος»  «μέσα» μας…

Και να είναι ανταποδοτική!  

Να είμαστε "καθαροί"....

Για να έχει έναν αδιαπραγμάτευτο λόγο.....

Το θαύμα που περιμένουμε, κάθε φορά…..

Να γίνεται  πραγματικότητα!!!!!