Δεν θέλω να με αγαπάς......θέλω να με νοιάζεσαι!!!!!

Η αγάπη «μεταφράζεται» με πολλούς τρόπους!

Ακόμα και λίγο από τον ελεύθερο χρόνο του.....

Να σου  διαθέσει κάποιος…..

Είναι δυνατόν να το θεωρήσει τόσο μεγάλη «θυσία»…..

Που αμέσως θα το προβάλλει  ως «ισχυρότατο» επιχείρημα….

Για να σου αποδείξει τα αισθήματα του για σένα!

Είναι σαν αυτό  που λένε μερικοί γονείς…..

Οι οποίοι έχουν την δυνατότητα, αλλά βαριούνται….

Να ασχοληθούν με τα παιδιά τους….

Ότι μπορεί η ώρα που τους διαθέτουν να μην είναι αρκετή….

Είναι όμως «ποιοτική»!!!!

Ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό…..

Αφού είναι τελείως αντίθετο με το δικό μου σκεπτικό!

Όταν αγαπάς…..

Ποτέ και τίποτα δεν είναι επαρκές!

Δίνεις όλο σου το «είναι»…..

Το «ακουμπάς» εκεί….

Όχι γιατί «πρέπει»…

Αλλά γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς!

«Βγαίνει» αυθόρμητα από μέσα σου…

Και οτιδήποτε διαφορετικό δεν εκφράζει….

Ούτε εσένα τον ίδιο!

Δεν περιμένεις, λοιπόν  κανέναν να το επισημάνει…

Ούτε να σου κάνει παράπονα!

Στην αγάπη…..

Δεν μπορείς να «μετρήσεις»…..

Ούτε να «υπολογίζεις» την αξία όλων αυτών που δίνεις!

‘Εχει τόσο μεγάλο «μέγεθος»….

Που πάντα αμφιβάλλεις…..

Αν είσαι ικανός να το «καλύψεις»!

Οι περισσότεροι όμως το επιχειρούν….

Γιατί κάπως έτσι…..έχουν μάθει να «αγαπούν»!!!!!

Με μια «μπακαλίστικη» νοοτροπία….

Η οποία «προστάζει» να ανοίξουν το «τεφτέρι»….

Που διατηρούν…..

Λογαριάζοντας, τι έδωσαν……

Και πόσα τους χρωστάς!!!!

Καταγράφουν με κάθε λεπτομέρεια….

Όλα εκείνα τα μικρά ή τα μεγάλα που «θυσιάζουν» για σένα….

Και με την πρώτη ευκαιρία…

Στα «φωνάζουν»…..

Αφού τα επικαλούνται  ως αποδεικτικά στοιχεία….

Της μεγάλης «αγάπης» τους!!!!

Λυπάμαι…

Αλλά αυτό δεν ταιριάζει με την δική μου φιλοσοφία!

Αυτή η καταμέτρηση…

Και η διατήρηση ενός «λογαριασμού» συναισθημάτων….   

Δεν λογίζεται μέσα μου ως αγάπη!

Γιατί ΔΕΝ είναι!!!!!

Αρνούμαι να μπω στην λογική μιας τέτοιας  δοσοληψίας…..

Που ακυρώνει κάθε μεγαλειώδες συναίσθημα….

Και το «καταδικάζει» να φαντάζει «φτηνό»….

Αγοραίο…

Με τόσο άδικο τρόπο!

Δεν είναι δυνατόν να είμαι συνέχεια με το μολύβι…

Και το χαρτί στο χέρι…..

Υπολογίζοντας πως πρέπει να πάρω πίσω…..

Κάθε χαρά που «δίνω»……

Για να προχωρήσω στην επόμενη!!!!

Να λέω…..

«Κοίτα τι έκανα για σένα»…..

Επιπλήττοντας  τον σύντροφο μου…

Αν θελήσει να μου πει…..

«Σ’ έχω ανάγκη»….

Και χρειάζεται περισσότερο την παρουσία μου!

Να κρατιέμαι μακριά από τις ανάγκες του….

Γιατί χρονικά…

Δεν ταιριάζουν με τις δικές μου!!!!!!!!

Και αν αυτή είναι η δική σου…

Θεώρηση για την αγάπη……

ΔΕΝ μου κάνει!

Την αποποιούμαι γιατί  δεν μου πρέπει!!!!!

‘Είναι κόντρα με όλα αυτά που αισθάνομαι….

Για σένα…

Και δεν μπορούν να «κουμπώσουν» πουθενά…..

Αφού δεν είναι απόρροια  κάποιου υπολογισμού…..

Αλλά κατάθεση ψυχής!!!!

Γιατί υπάρχει και αυτή αν δεν το γνωρίζεις!

Μόνο που «στέκει» μακριά από αριθμούς….

Από την δική σου συλλογιστική…

Που καταλαβαίνει μόνο το….

«’Ενα και ένα,  κάνουν δύο»!   

Στην δική μου περίπτωση….

Δεν υπάρχει μονάδα μέτρησης….

Να σου πω τι κοστίζει…..

Και πόσο «αποτιμάται»!

Ούτε βεβαίως θα το επιχειρούσα ποτέ…..

Για να καταλάβεις και εσύ….

‘Εστω  μία φορά….

Τι σου δίνω!!!

Διότι αν κατέφευγα σε κάτι τέτοιο….

Όλα αυτά που νοιώθω…..

Θα έχαναν αυτόματα την αξία….

Την αυθεντικότητα και την ομορφιά τους!

Θα παραβίαζα  κάθε τι ανθρώπινο….

Μου παρέχει  την δυνατότητα….

Να βιώσω το μεγαλείο  των συγκεκριμένων συναισθημάτων…

Αφού θα  τολμούσα…..

Να κοστολογήσω το ανεκτίμητο!

Και αυτό δεν πρόκειται να το κάνω για κανέναν…

Και τίποτα!!!!!

Ακόμα και όταν δεν αντιλαμβάνεσαι…..

Αυτό που σου προσφέρω!

Δεν το «βλέπεις» ως δώρο….

Δεν το εκτιμάς…..

Και δεν το υπολογίζεις με την καρδιά σου…..

Αλλά με το μυαλό σου!

Γιατί μόνο έτσι αντιλαμβάνεσαι…

Την «αγάπη»!

Μέσω λογικών διεργασιών….

Που κάθε έκφανση της…..

‘Εχει αρχή… μέση… και τέλος!!!!

Την «τοποθετείς»….

Σε μια συνεχή αλληλουχία γεγονότων…..

Που αρκετές  φορές….

Στηρίζεται στην πρόθεση….

Όχι στην πράξη!

Αφού το «δεν μπορώ»……

Υπερισχύει κατά πολύ…

Του ρήματος «θέλω»!

Και βεβαίως, όπως υποστηρίζεις…..

Δεν φταις!

Πάντα ρίχνεις  το βάρος…

Στις συνθήκες ή στις καταστάσεις που βιώνεις….

Πιστεύοντας πως αυτή είναι μια «δοκιμασμένη» δικαιολογία…..

Για όλα εκείνα τα αδικαιολόγητα….

Που δεν γίνεται να εννοήσω….

Αφού λειτουργώ  με διαφορετικό τρόπο!

Αν εσύ διατείνεσαι  πως μ’ αγαπάς….

Εγώ σου λέω…..

Πως σε νοιάζομαι!!!!!!

Και πίστεψε με…

'Εχει τεράστια διαφορά!

Γιατί δεν μετράς….

Δεν υπολογίζεις…….

Δεν κοστολογείς……

«Τι», «πως» και «γιατί»!

Απλά «ανοίγεις»  την ψυχή σου…

Και την «προσφέρεις»!

Επιτρέπεις στον σύντροφο σου…..

Να «ακουμπήσει» πάνω της…

Τα «θέλω»…..

Τις ανάγκες …..

Και  όλες εκείνες τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες του….

Που προτίθεσαι να πραγματοποιήσεις….

Μόνο και μόνο….

Γιατί  είναι  ο ένας…

Ο μοναδικός!

Ο ξεχωριστός εκείνος άνθρωπος….

Που κάνει την ζωή σου ομορφότερη!

Την «πλημμυρίζει»  χαμόγελα…..

Χαρά…..κατανόηση…..καλοσύνη…..

Δύναμη να αντιμετωπίσεις τις ασχήμιες…..

Και πείσμα να «φτάσεις» τα όνειρα σου….

Που δεν φαντάζουν πλέον μακρινά!

Αφού το μεγαλύτερο…..

Να έχεις έναν δικό σου άνθρωπο…..

Και να σου κρατάει με αγάπη το χέρι…..

Σε ότι και να συμβεί……

Το ζεις ήδη μαζί του!!!!!