Να τον λυπάστε αυτόν που σας αδικεί! Θα το "πληρώσει" με τον πιο σκληρό τρόπο!!!!

Σε μικρότερη ηλικία άκουγα πολλές φορές την έκφραση……

«Δεν πρόκειται να καταφέρεις τίποτα με τον σταυρό στο χέρι»…..

Χωρίς να κατανοώ  πραγματικά αυτή την στάση ζωής!

Η παρότρυνση, «κλέψε, να μην σε κλέψουν»……

Και «αδίκησε για να μην σε αδικήσουν»……

Μου φαινόταν τελείως εξωφρενική!

Δεν έβρισκα κανέναν απολύτως λόγο να φερθώ τόσο αισχρά…

Σε κάποιον με το  «άλλοθι» της άμυνας!

'Ηθελα να πιστεύω στις καλές προθέσεις των γύρω μου….

Γνωρίζοντας πως όλα τα προβλήματα λύνονται….

Με τον καλύτερο τρόπο, όταν πραγματικά το θέλουμε!

'Οσο περνούσε όμως ο καιρός διαπίστωνα….

Πως τα πράγματα δεν ήταν έτσι!

Είχε χαθεί η ειλικρίνεια……

Και στις περισσότερες περιπτώσεις……

Η προδοσία  ήταν το αντίτιμο….

Για την βοήθεια και για  όσα προσέφερα με την καρδιά μου!

Δεν σου κρύβω πως στα πρώτα «χτυπήματα»….

Είχα θυμώσει πολύ!!!!

'Ηθελα με κάποιον τρόπο να το ανταποδώσω……

Γιατί «πονούσε» η ψυχή μου!

Δεν μπορούσα να βρω  λογική εξήγηση…

Γιατί κάποιος να «επιστρέφει»  το καλό που του κάνεις……

Με αχαριστία!!!!

Πως γίνεται να εκλαμβάνει την ηθική, ως αδυναμία…..

Και την καλοσύνη, ως ελάττωμα που μπορεί να εκμεταλλευτεί…..

Για προσωπικό του όφελος τονίζοντας μάλιστα…..

Πόσο μεγάλο κορόιδο είσαι!

Γινόμουν έξαλλη  όταν συναντούσα στον δρόμο μου…

Τέτοιους «ανθρώπους»….

Και κάθε φορά ορκιζόμουν πως θα πάρω εκδίκηση!

'Ηθελα να τους τιμωρήσω……

Για εκείνο το  απαίσιο συναίσθημα, αποτέλεσμα της συμπεριφοράς τους.......

Που δεν με άφηνε να βρω πουθενά ηρεμία……

«Γεμίζοντας» όλο μου το «είναι» με  αρνητικές σκέψεις!

Μπαίνοντας όμως  σε αυτή την διαδικασία…..

Ανακάλυψα ξαφνικά, πως χάνω την επαφή με την  ψυχή μου!

Είχε εξαφανιστεί η γαλήνη! Η δύναμη μου!

‘Ενοιωθα να κυνηγάω κάτι……Που δεν υπάρχει!

Δεν μπορούσα να βρω  την «πυξίδα» μου…..

Και εγώ  στην μέση του πουθενά……

Μόνη και έρημη……

Χωρίς να υπάρχει κάτι από το οποίο μπορούσα να κρατηθώ!

Δεν σου κρύβω  πως φοβήθηκα πολύ….

Με αποτέλεσμα να  συνειδητοποιήσω αμέσως…

Πως δεν άντεχα να «πληρώσω»……..

Τόσο μεγάλο τίμημα για την ανοησία των άλλων!

Μου ήταν τελείως αδύνατον……

Να ακολουθήσω ένα τέτοιο δρόμο…..

Που οδηγούσε  με μαθηματική ακρίβεια στην αυτοκαταστροφή!

Το ένοιωθα κάθε λεπτό που περνούσε!

Και αυτή η αίσθηση είχε τέτοια δυναμική……

Που με ταρακούνησε!

'Ηταν σαν να μου έδωσε κάποιος ένα δυνατό χαστούκι….

Και ξαφνικά συνήλθα!

Απέκτησα πάλι επαφή με την πραγματικότητα…

Αναλογιζόμενη……Τι χαζομάρες κάνω;

Είναι δυνατόν να θέλω να μοιάσω……

Σε αυτό που απορρίπτω μετά βδελυγμίας;  

Να υιοθετήσω ότι αποστρέφομαι…

Για να αποδείξω τι;……

Και σε ποιόν;…….

Αναθεώρησα κατευθείαν την στάση μου……

Αποφασίζοντας να προστατέψω τον εαυτό μου….

Από τέτοιου είδους καταστάσεις……

Με ένα και μοναδικό όπλο!

Την αδιαφορία!

Δεν θα άλλαζα εγώ για τους άλλους!

Όχι!!!!!

Εκείνοι θα με αντιμετώπιζαν με τον δικό μου τρόπο!

Και αν  κάποιος ήθελε να πιστεύει……

Πως ήμουν θύμα του διεφθαρμένου χαρακτήρα του……

Με γειά του με χαρά του!

Δικό του το πρόβλημα!

Εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να διακινδυνεύσω  την ψυχή μου για κανέναν!!!!

Η πίστη μου στον Θεό, βέβαια  με βοήθησε πολύ!

Κάθε φορά που λύγιζα από  το αβάσταχτο βάρος μιας κατάστασης…..

‘Εστρεφα το βλέμμα μου στον ουρανό και προσευχόμουν…..

Να μου δώσει κουράγιο να περάσω την δοκιμασία!

Να μην προλάβει να «εισχωρήσει» ο πόνος μέσα μου…..

Κερδίζοντας έτσι την απαραίτητη ψυχραιμία…….

Να κατανοήσω καλύτερα αυτό που έπρεπε να μάθω….

Από το δυσάρεστο γεγονός που βίωνα!

Είχα καταλάβει πλέον  πως οι δυσκολίες είναι μαθήματα…..

Που παρουσιάζονται για να μας διδάξουν…

Τον τρόπο να αποφεύγουμε…….

‘Ολα εκείνα που μας στερούν τις πραγματικές χαρές της ζωής!   

‘Ετσι άρχισα να παρατηρώ καλύτερα τα πράγματα γύρω μου…..

Διαπιστώνοντας πως υπάρχει μια δικαιοσύνη….

Πάνω από μας……

Από την οποία δεν ξεφεύγει ουδείς!!!

Αποδίδει στον καθένα ότι ακριβώς κάνει…..

Χωρίς να "υπολογίζει" κοινωνική θέση….

Οικονομική κατάσταση ή εξουσία που κατείχε!

‘Εβλεπα, λοιπόν  «επιχειρηματίες» που δεν με πλήρωναν……

Όχι γιατί δεν είχαν…..

Αλλά θεωρούσαν μαγκιά  να  «φάνε» τον κόπο μου…

Μετά από κάποιο καιρό,  αφού είχα φύγει…

Να κλείνουν τις  εύρωστες επιχειρήσεις τους!

«Φίλους» που με πρόδωσαν με τον χειρότερο τρόπο……

Να περνάνε τόσο δύσκολες στιγμές που σε κάποιες περιπτώσεις…

Είχα λυπηθεί πραγματικά!

Σχέσεις που περιγέλασαν την ευαισθησία και την δοτικότητα μου…..

Να καταλήγουν τόσο μόνοι και αβοήθητοι στις δυσκολίες……

Που ειλικρινά……τρόμαξα!!!!

Νομίζω πως δεν  υπήρχε καλύτερος τρόπος να εμπεδώσω….

Ειδικά στην νεαρή ηλικία που ήμουν τότε……

Πόσο ακριβό "αντίτιμο"  πληρώνει κάποιος……

Που αδικεί συνειδητά τον άλλον για να ωφεληθεί….

Με οποιοδήποτε τρόπο!!!!

Κατανόησα πως  ο πόνος που  δίνει…..

Μετατρέπεται σε λυγμό……

Και τελικά  «πνίγει» τον ίδιον!!!!!

‘Ηταν πλέον ξεκάθαρο μέσα μου……

Πως ότι και να γίνει…….

Σε όποια κατάσταση και αν βρεθώ…..

Δεν πρόκειται ποτέ να πληγώσω άνθρωπο!

Θα ήμουν πάντα ειλικρινής λέγοντας ότι ακριβώς σκεφτόμουν!

Στην πορεία,  όπως το περίμενα άλλωστε……

Αυτό, ήταν το μεγάλο μου «μείον»!

Η «Αχίλλειος πτέρνα» , όπως  είχε επισημανθεί πολλάκις…

Που γινόταν τροχοπέδη στην εξέλιξη μου!

Αναρίθμητες οι φορές που άκουσα την ατάκα…..

«Μα να είσαι τόσο έξυπνη, έχοντας την ικανότητα,

Να τους δουλέψεις όλους και  να επιμένεις…..

Να κάνεις την ηρωίδα, ξεστομίζοντας αλήθειες;;;;»

Και η πλάκα είναι ότι σε κάποιες περιπτώσεις…..

Τ’ άκουγα από τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους!!!!!

Να σε ενθαρρύνει, δηλαδή ο εργοδότης……ο φίλος……..

Ακόμα και ο σύντροφος σου να του πείς ψέματα…..

Γιατί δεν αντέχει την αλήθεια!!!!!!!

Αξία «ανεκτίμητη»!!!!!!!

Δεν το συζητώ!

Βέβαια το μόνο που έκανα και συνεχίζω ακόμα……

Αφού το «έργο» επαναλαμβάνεται  δυστυχώς…..

Είναι να γελάω από την μία….

Και να τους λυπάμαι από την άλλη….

Για την άρνηση να καταλάβουν……

Πως αυτός ο τρόπος σκέψης, μόνο πόνο μπορεί να επιφέρει….

Πρωτίστως στους ίδιους!

Πώς να στηριχτεί οποιαδήποτε μορφής σχέσης…..

Πάνω στην κοροϊδία και την εξαπάτηση;

Πως είναι δυνατόν να υπάρξει συνεννόηση….

Όταν «απουσιάζουν» ο σεβασμός και η ειλικρίνεια;

Δεν παραδειγματίζονται από αυτά που συμβαίνουν γύρω μας……

Παρόλο που εκφέρουν γνώμη και άποψη!

Δεν βλέπουν πως ότι δίνεις….. παίρνεις…..

Και το καλό ή το κακό πάντα επιστρέφει…

Με κάποιο τρόπο πίσω!

'Εχω  γνωρίσει πολλούς ισχυρούς ανθρώπους!

Όταν δούλευα ως δημοσιογράφος είχε τύχει….

Να συναναστρέφομαι  με αρκετούς από αυτούς!

Με ελάχιστες εξαιρέσεις…..

Οι περισσότεροι είχαν το ίδιο χαρακτηριστικό!

«Διψούσαν» για παραπάνω εξουσία απ’ όση είχαν…..

Και προσπαθούσαν να την αποκτήσουν μεγαλώνοντας…

Την περιουσία τους!

Η ύπαρξη τους αποκτούσε οντότητα…..

Μέσα από τα χαρτονομίσματα που πολλαπλασίαζαν…..

Στους τραπεζικούς λογαριασμούς…..

Αδιαφορώντας για τις αδικίες που έπρατταν!

Για τις ζωές που κατέστρεφαν χωρίς κανένα δισταγμό!

Καμία  τύψη!

«Στεγνοί» από συναίσθημα……

«Πουλούσαν» ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό…..

Προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους!

‘Ηταν δε  τόσο μακάριοι….

Μέσα στην δυστυχία τους…..

Που ονόμαζαν απλώς ατυχίες…….

‘Ολα τα άσχημα που τους συνέβαιναν!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ κάποιον από αυτούς…..

Πολύ γνωστό όνομα με έντονη επιχειρηματική….

Και κοινωνική δράση……

Πόσο πολύ τον είχε συνταράξει η ξαφνική είδηση…

Πως πάσχει από καρκίνο  και οι γιατροί  δεν του έδιναν…..

Παραπάνω από ένα εξάμηνο  ζωής!

‘Ημουν από τους ελάχιστους ανθρώπους εκτός οικογενείας…

Που το εμπιστεύτηκε!

Γνώριζε βέβαια πως δεν θα πρόδιδα ποτέ το μυστικό του……

Που αν μαθαινόταν  θα έκανε  μεγάλο ντόρο….

Απασχολώντας  έντονα τον Τύπο!

Αλλά  δεν καταλάβαινα τον λόγο…

Να μου μιλήσει για ένα τόσο σοβαρό θέμα, από την στιγμή....

Που δεν μπορούσα να κάνω  κάτι να τον βοηθήσω!

Την απορία,  μου την έλυσε ο ίδιος…

Όταν μέσα στην βαθιά του απελπισία……

Μου ζήτησε να προσευχηθώ γι’ αυτόν!

Κατανοώντας την θέση που βρισκόταν τον κοιτούσα ήρεμα…

Και  τον άφηνα να μιλάει….

«Βγάζοντας» αυτά που ένοιωθε ανάγκη να μοιραστεί!

Μέχρι την στιγμή που τον άκουσα να λέει…..

«Είναι άδικο αυτό που μου συμβαίνει! Είμαι πολύ νέος ακόμα!»

Εκεί δεν άντεξα!

Μάζεψα όσο κουράγιο είχα……

Για  να μην χάσω την ψυχραιμία μου…

Εκείνη την  δύσκολη ώρα…….

Και τον ρώτησα πόσο δίκαιο είναι…..

Να κλέβει τους εργαζόμενους, μπροστά στα μάτια τους….

Χωρίς να τολμούν να διαμαρτυρηθούν….

Γνωρίζοντας πως κάτι τέτοιο ισοδυναμούσε με απόλυση;

Τι ουσιαστικό κέρδιζε…..

Να τους πληρώνει πάντα λιγότερες ώρες εργασίας…..

Απ' όσες δούλευαν.....

Και αν χρειαζόταν να καθίσουν παραπάνω…….

Από το ωράριο που είχε επιβάλλει……

Απαιτούσε  να το κάνουν με τα ίδια χρήματα…..

Προβάλλοντας το «ισχυρό» επιχείρημα…….

Σε όποιον  δεν  αρέσει……. να φύγει!!!!!!

Που ήταν χρήσιμο το «παραφουσκωμένο» τραπεζικό βιβλιάριο…..

Από τον κόπο και τον μόχθο που δεν είχε αποδώσει…..

Την ώρα που όλα κατέρρεαν γύρω του…..

Αγνοώντας αν θα ζούσε  σε λίγους μήνες;

Απορούσα  πως τολμούσε να μιλάει για άδικο….

Αυτός  που πίστεψε πως….

Μπορούσε να εξουσιάζει την ζωή  οποιουδήποτε…

Πατώντας πάνω στο πτώμα του για να πλουτίσει περισσότερο!

Με κοιτούσε σαν χαζός.....

Και το μόνο που βρήκε να μου πει μετά απ’ όλα αυτά…..

 Ξέρεις τι ήταν;

«’Εχεις κάποιο πρόβλημα με τους επιχειρηματίες;»…….

Για να εισπράξει πλέον  την οργή μου!

«Με τους δουλέμπορους  έχω!» του απάντησα έξαλλη!

Τους πραγματικούς  επιχειρηματίες τους θαυμάζω......

Και τους σέβομαι για την αξιοσύνη τους……

'Οπως και εκείνοι σέβονται με την σειρά τους τα δικαιώματα……

‘Οσων  συνεργάζονται μαζί τους αφού τους λογίζουν..... 

Ως ανθρώπους και όχι ως σκλάβους»!!!!

Η συζήτηση μας δεν κράτησε πολύ!

‘Ημουν ήδη πολύ  εκνευρισμένη από την επιμονή του…..

Ακόμα και εκείνη την τραγική φάση για τον ίδιο….

Να μην παραδέχεται το αυτονόητο!

Μόλις λοιπόν,  ολοκλήρωσα το σκεπτικό μου….

Εξηγώντας πως είναι ηλίθιο να συγχέουμε έννοιες…..

Καταστάσεις και ιδιότητες για να φτάσουμε τελικά…..

Στο σημείο να «βαφτίσουμε το κρέας, ψάρι»…..

Με σκοπό να αποκτήσουμε άλλοθι......

Για  τα  εγκλήματα μας….

Του ευχήθηκα από την καρδιά μου,  να πάνε όλα καλά!

'Ετσι θα είχε  μια δεύτερη ευκαιρία να διορθώσει τα λάθη του……

Και να καταλάβει πως η ζωή διέπεται από ηθικούς κανόνες ….

Που δεν μπορεί κανένας  να παραβεί!

Οι περισσότεροι πιστεύουν πως το χρήμα…

Τους δίνει το δικαίωμα να λειτουργούν ανεξέλεγκτα……

Σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες!

‘Εχουν την απατηλή εντύπωση…

Πως εκείνοι καθορίζουν  τις συνθήκες…..

Και τους κανόνες του παιχνιδιού!

Γι’ αυτό συμπεριφέρονται αλαζονικά…..

Αναγάγοντας τους εαυτούς τους σε «θεούς»……

Που αποφασίζουν κατά το δοκούν……..

Για την τύχη των ανθρώπων γύρω τους!

Μέγιστη ύβρις!!!!!

Και αυτό έχει ως αποτέλεσμα….

Η τιμωρία τους να είναι αμείλικτη!

Σκληρή!  Χωρίς έλεος!

Όπως ακριβώς είναι και η συμπεριφορά τους…

Απέναντι στους άλλους!

 Η ζωή  δεν «χαρίζεται» σε κανέναν!

Απαιτεί σεβασμό απ’ ΟΛΟΥΣ!!!!

Δεν ξεχωρίζει τους ανθρώπους σε πλούσιους και φτωχούς!

Σε ισχυρούς και αδύναμους!

Μόνο σε δίκαιους και άδικους!

Γι αυτό μας «δείχνει»  πάντα το πρόσωπο που έχουμε εμείς!

Οι επιλογές  καθορίζουν την πορεία μας…..

Με συνέπεια αργά ή γρήγορα ο καθένας…

Να παίρνει αυτό που του αξίζει…..

Ανάλογα με αυτά που πράττει!

Ούτε μία στο εκατομμύριο δεν ρισκάρω…

Να σκεφτώ να «ρίξω» κάποιον…..

Για να επωφεληθώ έστω και το παραμικρό!

'Εχω δει πολλές φορές τους γύρω μου….

Να «πληρώνουν» αυτά τα «ασήμαντα», όπως θεωρούν…..

Πολύ ακριβά!!!!!

Να μου λείπει, λοιπόν  το βύσσινο!!!!

Χίλιες φορές, θύμα……..

Όπως αρέσκονται πολλοί να πιστεύουν……

Χαμογελώντας αυτάρεσκα  που κατάφεραν…..

Να  με κοροϊδέψουν……

Αλλά βέβαιη…….

Πως η συμπεριφορά τους……

Θα μου «επιστραφεί» σίγουρα με κάποιο καλό….

Ως ανταμοιβή!!!!!

Και αυτό συμβαίνει, μόνο όταν αφήνουμε την ζωή…..

Να κανονίζει και να αποδίδει….

«Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι»!

Χωρίς να ανακατευόμαστε εμείς....

Φθείροντας την ψυχή μας!

Εκείνη  ξέρει πάντα  καλύτερα!

Και αν κάποιοι πιστεύουν πως έχουν αδικηθεί……

Ας αναλογιστούν πως όσο έχουν την υγεία τους…

Οι ίδιοι και τα αγαπημένα τους πρόσωπα…..

Μια ήρεμη ψυχή….

Στέγη και καθημερινό φαγητό στο τραπέζι τους…..

Είναι ευτυχισμένοι…….

Και ας μην το γνωρίζουν!!!!!!!!!