Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2017

Τα μόνα λάθη που συγχωρούνται.....είναι από έρωτα!!!!!





Φτάνεις σε ένα σημείο…

Που αποφασίζεις να βγάλεις έναν άνθρωπο από την ζωή σου!

Η συμπεριφορά του δεν σε ικανοποιεί πια….

Οι αντιδράσεις δεν είναι αυτές που περιμένεις….

Και η αντιμετώπιση του στα όποια προβλήματα εμφανίζονται….

Είναι τελείως διαφορετική από την δική σου!

Η απομάκρυνση, φαντάζει ως μοναδική λύση….

Και έτσι αφήνεις τα πράγματα να πάρουν τον δρόμο τους….

Δίχως διάθεση  να ανακόψεις αυτή την πορεία!

Διαπιστώνεις πως δεν ταιριάζεις…

Και κάθε προσπάθεια συνεννόησης…

Πέφτει στο κενό!

Ως εκ τούτου το μόνο που απομένει….

Είναι να τελειώνεις όσο το δυνατόν πιο γρήγορα  με αυτή την  ιστορία!

Να ηρεμήσεις….

Να ανασυντάξεις δυνάμεις….

Για  να πας παρακάτω!  

Το εκλαμβάνεις ως ένα ακόμα λάθος…

Που σου δίνει κάποια μαθήματα και ετοιμάζεσαι….

Να προχωρήσεις, χωρίς να κοιτάξεις πίσω!

Δεν ανταποκρίνεσαι σε καμία κίνηση προσέγγισης από την άλλη πλευρά…

Δίνοντας σαφώς το μήνυμα….

Ότι θέλεις να διακόψεις κάθε επαφή!

Δεν βρίσκεις εξάλλου κανένα λόγο…

Να δοθούν παραπάνω εξηγήσεις….

Από την στιγμή μάλιστα….

Που η απόφαση σου είναι ειλημμένη!

Όλα λοιπόν τα έχεις υπό έλεγχο…

Και κυλούν όπως ακριβώς τα έχεις σχεδιάσει!

Μέχρι την στιγμή..

Που ξυπνάς ένα πρωί…

Και διαπιστώνεις πως ο συγκεκριμένος άνθρωπος…

Όχι μόνο βρίσκεται πάλι στην ζωή σου….

Αλλά έχει πρωταγωνιστικό ρόλο!!!!!

Προσπαθείς να συνειδητοποιήσεις, τι ακριβώς συνέβη….

Χωρίς να φτάνεις σε κάποιο λογικό συμπέρασμα!

Αποπειράσαι  να βάλεις τα πράγματα σε μια τάξη….

Μα δεν είναι εύκολο!

Θα αναρωτηθείς..

«Μα τι στο καλό; Χαζή είσαι ή μικρό παιδί που δεν γνωρίζεις τι σου γίνεται;»

«Τίποτα από τα δύο!»…

Θα σου απαντήσω!

Απλά είναι μερικά πράγματα, στον έρωτα….

Που τελικά σε ξεπερνούν!

Πάνε πιο γρήγορα από σένα….

Σε «αναγκάζουν» να τα ακολουθήσεις…

Δεν σε «ακολουθούν»….

Και όταν τα «φτάνεις»….

Είναι πλέον διαμορφωμένη τόσο όμορφα μια  κατάσταση…

Που δεν διανοείσαι να βγεις από αυτή!

Χωρίς καμία απολύτως κίνηση….

Ούτε καν υποψία σκέψης για επανασύνδεση..

Διαπιστώνεις….

Πως εκείνος που ήθελες να διώξεις μακριά….

Βρίσκεται πάλι  δίπλα σου!!!

Τον βλέπεις….

Να σου χαμογελά!

Κρατάει σφιχτά το χέρι σου….

Και από ένα απλά οικείο πρόσωπο  που ήταν πριν λίγες μέρες….

Τώρα….

Είναι ο πιο δικός σου άνθρωπος!!!!

Δείχνει με κάθε ευκαιρία το ενδιαφέρον του….

Και μοιράζεται τόσες στιγμές μαζί σου…

Που δεν αφήνει κανένα άλλο περιθώριο….

Απ' το να  νοιώθεις «γεμάτη» και χαρούμενη!

‘Ηρεμη…

Χαλαρή και  σίγουρη πως αυτό που σου προσφέρει….

'Ηταν πάντα αυτό που ήθελες  να ζήσεις!!!!

Τι σημασία έχει που δεν μπορείς να εξηγήσεις….

Τι ακριβώς συνέβη και κατάφερε…

Να μετατρέψει το αρνητικό, σε θετικό…

Το άσχημο, σε καλό…

Το αδύναμο…σε δυνατό!

Εκείνο που μετράει είναι η παρουσία του…

Και το γεγονός…  

Πως  σε έφερε  πάλι  κοντά του…

Με έναν  υπέροχο τρόπο….

Που ούτε, εσύ, κατάλαβες πως συνέβη!

Γι’ αυτό δεν νοιώθεις την ανάγκη….

Να  δικαιολογήσεις στον εαυτό σου….

Που «εξαφανίστηκαν» όλα εκείνα τα λάθη…

Που σε απομάκρυναν…

Και ήθελες να φύγεις μακριά!

Ούτε «πότε»  και «γιατί»  τα συγχώρεσες…..

Δίνοντας, έτσι  το δικαίωμα να εισβάλλει…

Πάλι στην ζωή σου, αυτός ο άνθρωπος!

Μ’ έναν τρόπο….

Μοναδικό…. απλό….

Μα κυρίως «αθόρυβο»..…

Γλυτώνοντας όλες  εκείνες τις  ατέρμονες συζητήσεις….

Για «πληγωμένους» εγωισμούς…

Που  «φθείρουν» το συναίσθημα….

Και «κουράζουν»  απίστευτα την ψυχή!!!!

Με μια αποφασιστική  κίνηση,  δίχως ίχνος εντυπωσιασμού….

Εξομολογήθηκε με σθένος τι αισθάνεται….

Πόσο ερωτευμένος είναι….

Και σε παρότρυνε  να «πετάξεις» στην άκρη….

Αυτό το  «χώρια» που επέλεξες…

Γιατί αδικεί όλο εκείνο το «συναίσθημα»….

Που «κουβαλάει» μέσα του, για σένα!

Δεν διστάζει μάλιστα, να το «ξεδιπλώσει»….

Εκεί…  

«Μπροστά» σου…

Χωρίς κανένα ενδοιασμό…..

Να το «δεις» με τα «μάτια» της ψυχής σου….

Για να διαπιστώσεις και εσύ, πόσο κρίμα θα ήταν…

Αν  το αφήσεις να «χαθεί»!  

Είναι γεγονός πως η αλήθεια όταν δεν την περιμένεις…

Αφοπλίζει!!!

Ξαφνιάζει και εντυπωσιάζει ταυτόχρονα….

Δημιουργώντας  μια  δυναμική…

Που σε ξεπερνάει κατά πολύ!

Σε αποσυντονίζει……

Γιατί δεν σου δίνει τον απαιτούμενο χρόνο….

Να βάλεις τις σκέψεις σου σε τάξη….

Να «τακτοποιήσεις» μέσα σου όλα αυτά που σε 
«βομβαρδίζουν»…

Τόσο απροσδόκητα!

Με αποτέλεσμα….

Να  περάσεις γρήγορα  σε μια άλλη φάση...

Που  δεν έχεις επακριβείς εξηγήσεις…

Σε όλα τα «πως και τα «γιατί»!

Αλλά τελικά…

Δεν δίνεις δεκάρα!

Γιατί άλλωστε;

Αφού  οι μέρες σου γίνονται πιο φωτεινές….

Περισσότερο αισιόδοξες και ελπιδοφόρες….

Το χαμόγελο επιστρέφει  στα χείλη σου…..

Και διαπιστώνεις πως σου «βγαίνει» πλέον  ο καλύτερος εαυτός σου!

Αυτό εξάλλου ήταν πάντα το ζητούμενο!

Να βρεθεί εκείνος που θα καταφέρει κάτι τέτοιο!

Και τώρα τον έχεις απέναντι σου….

Να διεκδικεί επάξια αυτά που θέλει….

Αφού είχε την τόλμη….

Να αναμετρηθεί, παρουσία σου, με τον ίδιο του τον εαυτό…..

Και να τον «κερδίσει»!!!

Το κατάφερε γιατί πίστεψε σε σένα…

Και σε αυτά που νοιώθεις!

Κατάλαβε έστω  και την ύστατη στιγμή…

Πως κερδισμένος είναι πάντα αυτός που δίνει την μάχη…

Χωρίς να εγκαταλείψει….

Ακόμα και όταν όλες οι προβλέψεις είναι εναντίον του!

Εξάλλου στον έρωτα, δεν υπάρχει λογική!

Ούτε σωστό και λάθος!

Κάνεις πάντα αυτό που προστάζει  η καρδιά σου….

Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα!

Προσφέρεις τα πάντα….

Παλεύοντας  με όλες τις δυνάμεις σου…

Να κρατήσεις τ’  όνειρο  «ζωντανό»!

Να μην χαθεί!

Να μην στερηθείς το δικαίωμα στην ευτυχία….

Που βρίσκεται…..

Στο χαμόγελο του ανθρώπου….

Που «εκπέμπει»  τέτοια δύναμη….

Και τα κάνει όλα ευκολότερα!

«Αγγίζει» με καλοσύνη  την ψυχή σου…

Και όταν θελήσεις  να «πετάξεις» ψηλότερα….

Σου χαρίζει, απλά τα  «φτερά»!

Ακολουθεί τον «δρόμο» του έρωτα….

Και  αποδεικνύει με τις πράξεις του….

Πως τα λάθη που κάνει  στην περπατησιά του….

Μέχρι να τον βρει…..

Δεν  λογίζονται  ως πραγματικά!

Γιατί ποτέ δεν είναι εκ προθέσεως….

Πάντα…

Γίνονται εκ παραδρομής!

Γι’ αυτό υπάρχει πρόνοια….

Να συγχωρούνται!!!!

Να «σβήνονται»…..

Να περνάνε αυτόματα στην λήθη!

Χωρίς να αφήνουν κανένα  σημάδι!

Σαν να μην υπήρξαν ποτέ!

Αφού η δύναμη της επιθυμίας…

Για το απόλυτο, είναι τόσο έντονη…

Που ωθεί να ξεπερνιέται κάθε δυσκολία…

Και να αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του…

Κάθε τι όμορφο…

«Μοσχοβολάει» ζωή!!!!!











  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου