Αγάπη, έρωτας και φιλία με το κομμάτι...ΔΕΝ υπάρχουν!!!

Γνωρίζω έναν άνθρωπο από το πουθενά, με πλησιάζει ευγενικά, με καλοσύνη και όταν χρειαστώ κάποια βοήθεια  μου την προσφέρει, σαν να είμαστε χρόνια φίλοι!

Γεγονός που με ενθουσιάζει γιατί διαπιστώνω  ότι υπάρχουν ακόμα άτομα ανιδιοτελή που δίνουν απλόχερα στον άλλον χωρίς να ζητήσουν κάποια ανταλλάγματα!

Χωρίς να έχουν κάποια ταπεινή σκοπιμότητα…..

Που έχουν ακόμα  την δύναμη να χαμογελάνε, να το μεταδίδουν και να το μοιράζονται με αποτέλεσμα  η επαφή μαζί τους να γεμίζει θετικά συναισθήματα  την καθημερινότητά  μου!

Τι ποιο λογικό, λοιπόν έναν τέτοιο άνθρωπο να τον  θέλω στην ζωή μου και να αισθάνομαι ευγνώμων που υπάρχει σε αυτή, δείχνοντας το, με κάθε τρόπο;

Γιατί αν το εκφράζω  μόνο με λόγια δεν σημαίνει τίποτα…..

Τα λόγια είναι όμορφο να τα ακούμε αλλά χάνονται… τα «παίρνει ο αέρας» και την επόμενη στιγμή δεν τα θυμάται κανείς!

Ενώ οι πράξεις έχουν την «ιδιότητα» να «γράφονται» στην ψυχή, να «χαράζονται» με αποτέλεσμα να τις «κουβαλάει» ο άλλος μαζί του διαρκώς!

Να νοιώθει  και αυτός την ίδια ευφορία που αισθάνομαι εγώ, κάθε φορά που τον σκέφτομαι  και αυθόρμητα σχηματίζεται ένα χαμόγελο στα χείλη μου από την θετική του αύρα που «φτάνει»  κοντά μου, ακόμα και τις ώρες που δεν έχουμε επαφή!  

Να διαπιστώνει πως  «επιβραβεύεται» για την καλοσύνη του, από το ειλικρινές ενδιαφέρον μου να είναι και να αισθάνεται πάντα καλά!

Και πως αλλιώς μπορώ να ξέρω κάτι τέτοιο αν δεν έχω συνεχής  επαφή μαζί του, δίνοντας του, έτσι και την ευκαιρία να μου μιλήσει για  τυχόν προβλήματα  που μπορεί να αντιμετωπίζει για να του σταθώ και εγώ;

Γιατί τους καλούς  ανθρώπους δεν τους ψάχνομαι μόνο όταν έχουμε ανάγκη να μας βοηθήσουν σε κάτι…..Τους αναζητούμε συνέχεια όταν εκτιμάμε πραγματικά αυτά που μας προσφέρουν!

Η σχέση πρέπει να είναι αμφίδρομη για να χαρακτηρίζεται σωστή και να έχει γερές βάσεις!   Να μην παίρνει μόνο ο άλλος την πρωτοβουλία να επικοινωνήσει μαζί μου, επειδή έτσι  γινόταν στην αρχή που δεν τον γνώριζα…..

Τώρα που αναγνωρίζω πως  είναι ένας σημαντικός άνθρωπος για μένα, νοιώθω την ανάγκη να τον αναζητήσω  και να τον ψάξω αν χρειαστεί  αφού με τις ασχολίες μας, κάποιες φορές,  «φεύγει» η μέρα χωρίς να το καταλάβουμε!

Θέλω να ξέρει πως δεν είναι μόνος του και είμαι «εδώ», δίπλα του, να τον ακούσω και να μοιραστούμε οτιδήποτε τον απασχολεί!   

Γιατί τα συναισθήματα  δεν αρκεί να τα νοιώθεις….πρέπει να τα  μοιράζεσαι για να έχουν αξία!   

Να τα κάνεις πράξεις γιατί μόνο τότε δεν μπορεί  να τα αμφισβητήσει κανείς!!!

Μόνο τότε μπορούν να «αγγίξουν» τις ευαισθησίες μας  για να  «ανοίξουμε»  την πόρτα, να γνωρίσει ο άλλος,  τον όμορφο «κόσμο» που κρύβουμε μέσα μας!

Τίποτε δεν εννοείται και δεν συνεπάγεται…. αν δεν το δείχνουμε συνεχώς και αδιαλείπτως!!!

Ούτε υπάρχουν ώρες, μέρες και καταστάσεις που μας επιτρέπουν να κάνουμε  κάτι τέτοιο!!!!!  

Αγάπη, έρωτας και ενδιαφέρον κατ’ αποκοπή……ΔΕΝ υπάρχει!!!!!!

Και όποιος θέλει να υποστηρίξει κάτι τέτοιο…… καλό είναι να χρησιμοποιήσει άλλες λέξεις γι’ αυτά που αισθάνεται, αν θέλει να είναι ειλικρινής, πρώτα με τον εαυτό του και μετά με τον άλλον!

Σε καμία περίπτωση δεν υφίσταται η δικαιολογία  «δεν δέχομαι σήμερα το ενδιαφέρον σου γιατί είχα μια άσχημη μέρα!»!!!!!!! Από πότε οι άνθρωποι ενδιαφέρονται μόνο τις «καλές» μέρες;

Και είναι τουλάχιστον χαζό το άλλοθι, που προβάλλεις , «άνθρωπος είμαι και λάθη κάνω»  όταν καταλαβαίνεις το ατόπημα σου, μπας και «σώσεις» την κατάσταση

Γιατί δεν  σου «πρέπει»  και δεν «ταιριάζει» με την εικόνα που  έχω σχηματίσει μέσα μου για σένα!

Θεωρώ πως αδικείς τον εαυτό σου  γιατί με βάζεις στην διαδικασία να σκεφτώ με την λογική η οποία φτάνει πάντα σε διαφορετικά συμπεράσματα από  το συναίσθημα! …..

Και οποιαδήποτε προσωπική  σχέση, όπως και αυτή, στηρίζετε και αναπτύσσεται ΜΟΝΟ με το συναίσθημα!

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος…. από καταβολής  κόσμου!  

Ακόμα και με τους γονείς μας,  που μας φέρνουν στον κόσμο!

Πόσο μάλλον με έναν άλλον άνθρωπο!

Δεν αποφασίζουμε να  ανοίξουμε την καρδιά μας σε κανέναν για τα όμορφα μάτια του!  

Ούτε επιλέγουμε  να μοιραστούμε σκέψεις, όνειρα και στιγμές μαζί του αν δεν μας έχει δώσει, πρώτα, δείγματα πως αξίζει τον κόπο να το κάνουμε   

Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θέλει  να «εισπράττει»  ενδιαφέρον και αγάπη!  

Είναι το «οξυγόνο» που  δίνει ζωή και δύναμη για το «παρακάτω»

Γι’ αυτό και το έχει ανάγκη!  Το χρειάζεται!

Όπως το χρειάζομαι και εγώ!

Γιατί δεν διαφέρω σε κάτι από σένα που  χαίρεσαι, όταν στο προσφέρω!

Μόνο που εγώ δεν επιλέγω μέρες και ώρες για να το εκφράσω!

Ούτε  περιμένω τις «κατάλληλες» συνθήκες!

Η αγάπη και το ενδιαφέρον μου είναι  «παντός καιρού» και ειδικά για τις άσχημες μέρες ενός ανθρώπου που ξέρω ότι τα έχει περισσότερη  ανάγκη!   

Και ευτυχώς γνωρίζω καλά την Ελληνική γλώσσα για να μπορώ να ξεχωρίσω, μόνη μου, πότε είναι παράπονο και πότε γκρίνια ο τρόπος που  επιλέγω να  σου εξηγήσω αυτό που αισθάνομαι!......

Γιατί αν δεν είναι και για σένα το ίδιο  ξεκάθαρο….τότε  «κάτι τρέχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας»  και καλό θα ήταν να το δούμε πριν γίνει πραγματικό πρόβλημα!  

Γιατί εγώ, τουλάχιστον,  δεν έχω την «πολυτέλεια» να χάνω καλούς ανθρώπους από την ζωή μου αν πρώτα δεν δώσω «μάχη» να παραμείνουν κοντά μου!