'Οσο η δύναμη της συγνώμης ακυρώνει το λάθος....πάντα θα "σώζει" ότι αξίζει!!!!!

«Συγνώμη» είναι η λέξη……

Που δηλώνει την μετάνοια για κάτι που κάναμε......

Εις βάρος του άλλου…….

Με αποτέλεσμα να τον φέρουμε σε δύσκολη θέση!

Να τον  ενοχλήσουμε και να τον στεναχωρήσουμε!

Γι’ αυτό πάντα «συνοδεύεται» με την βεβαιότητα…….

‘Οτι δεν θα το επαναλάβουμε!

Πόσοι όμως το κάνουν;

Πόσοι είναι εκείνοι που είναι διατεθειμένοι……..

Να διορθώσουν μια άστοχη κίνηση……..

Διαβεβαιώνοντας πως δεν είχαν πρόθεση να συμβεί;

Λίγοι!

Και  ακόμα λιγότεροι το εννοούν πραγματικά!!!

Είναι ο εγωισμός που δεν αφήνει......

Τους περισσότερους να παραδεχτούν…. 

Το ατελές κομμάτι του εαυτού τους!

Τους φαίνεται ευκολότερο να αδιαφορήσουν………

Για την στεναχώρια που μπορεί να προκαλέσει η πράξη τους…….

Από το να διορθώσουν την «ασχήμια» που επιχείρησαν…..

Σώζοντας  πρώτα τα απ’ όλα την αξιοπρέπεια τους!

Τον σεβασμό που πρέπει να απαιτούν για τον εαυτό τους!

Προτιμούν να «ξεπέσουν» στα μάτια σου…..

Από το να δηλώσουν μεταμέλεια για κάτι απρεπές......

Που έχουν κάνει!

Φοβούνται μην φανούν «αδύναμοι», οι ανόητοι!!!!

Αλλά τι χειρότερο υπάρχει από το να βεβαιώνουν.......

Με την συμπεριφορά τους  ότι δεν είναι άξιοι…..

Να τους υπολογίζει κανείς ως ισότιμους ;

Να υποτιμούν  οι ίδιοι  τον εαυτό τους….

«Αγγίζοντας» το γελοίο όταν επιχειρούν με αυτόν τον τρόπο………

Να προβάλλουν την «τελειότητα» τους!

Μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις στον άνθρωπο……..

Είναι να παραδέχεται με σθένος το λάθος που διέπραξε….

Εκφράζοντας την πραγματική μεταμέλεια του!

Μπορεί να έχω πικραθεί…

Να έχω θυμώσει….

Να είμαι έξαλλη με κάποιον που με έχει αδικήσει….

Αλλά πραγματικά …..

Όταν μου ζητήσει συγνώμη με ειλικρίνεια….

Νοιώθω ότι «μικραίνω» μπροστά του!

Είναι ένα περίεργο συναίσθημα......

Που δεν μεταφέρεται εύκολα με λέξεις….

Σίγουρα  θα το  έχεις νοιώσει και εσύ!

Εκείνη την ώρα έχω την αίσθηση......

'Οτι «ψηλώνει» περισσότερο……..

Μεγαλώνει το ανάστημα του.....

Με αποτέλεσμα…….

Ο «αδύναμος κρίκος» να είμαι εγώ που σκέφτηκα αρνητικά…….

Και όχι εκείνος!

Αντιλαμβάνομαι ότι «ανοίγει» πάλι……

Με  δύναμη  την «πόρτα»  της ψυχής μου….

Και το μόνο που μπορώ να κάνω….

Είναι να του προσφέρω μία ακόμα καλύτερη «θέση»......

Από αυτήν που είχε….

Πριν συμβεί το ατυχές γεγονός!

«Βγάζει» ένα μεγαλείο που με συγκινεί…

Με «αγγίζει» απίστευτα…..

Και με κάνει να «δω» καθαρότερα την ομορφιά.....

Που κρύβει μέσα του!

Γιατί μόνο ο «ωραίος» άνθρωπος μπαίνει στην θέση σου…….

Και κατανοεί το πρόβλημα που δημιούργησε!

Μόνο εκείνος έχει την ικανότητα να διεκδικήσει…….

Και να πάρει ξανά  την θέση που του αρμόζει!

Να μη τον «τραβήξει» το λάθος…….

Στον «πάτο» της απαξίωσης….

Αλλά να το χρησιμοποιήσει ως «βατήρα»…….

Να πετάξει  ακόμα ψηλότερα…..

Αφήνοντας  να θαυμάσεις την  λεβεντιά που τον διακρίνει……..

Και τον ωθεί  να αντιδράσει κατά αυτό τον τρόπο!

Είναι συγκλονιστικό ο άνθρωπος που βρισκόταν……

Πριν από λίγο σε τόσο  δυσχερή θέση……

Τώρα να προκαλεί τον θαυμασμό αποτελώντας……

Παράδειγμα άξιο προς  μίμηση!

Νοιώθω υπερήφανη που ένα τέτοιο άνθρωπο…….

Τον επέλεξα να είναι  κοντά μου!

Γιατί μπορεί να ενεργοποιήσει ευαίσθητες χορδές……

Που δεν γνωρίζω καν πως διαθέτω!

Ανήκει σε κείνη την κατηγορία……

Που όσα και να του  δώσεις….

Στα επιστρέφει στο πολλαπλάσιο!

Η παρουσία του «ξεφτίζει» τις σκιές της καθημερινότητας!

Είναι  η χαρά της ζωής…..

Και  το νοιάξιμο του,  πραγματοποιεί θαύματα!

Θα μου πεις…

Τόσα πολλά για…..

Μια «συγνώμη»;;;;;

Τόσα και άλλα τόσα!

Γιατί  δεν είναι απλώς μια λέξη!

Είναι το «άδικο» που «σέρνει» μαζί……

Και σε τσακίζει!!!

Σε ισοπεδώνει!!!

Σε κάνει να χάνεις την πίστη στους ανθρώπους……

Και το κουράγιο να δικαιολογείς τις αδυναμίες τους!

Αισθάνεσαι κινούμενος στόχος….

Και θες  μονομιάς…….

Να ματαιώσεις την ύπαρξη τούτου του κόσμου……

Που τρέφεται από  την ματαιοδοξία  των «αρπαχτικών»….

Και την μισαλλοδοξία των «άστεγων» όντων……..

Που δεν θα βρουν ποτέ ένα κομμάτι ουρανό………

Να «στεγάσουν»  τ’ όνειρό τους!

Αφήνεσαι να φωνάξεις με όση δύναμη σου μένει…

«Φτάνει»!!!!!!!!!

Για  να ακουστεί σαν ουρλιαχτό στα πέρατα του κόσμου….

Μήπως «ξυπνήσουν» οι  «γνώριμες» μνήμες…..

Και σωθεί ότι αξίζει!!!!!

Ευτυχώς όμως  πάντα θα ματαιώνεται τόσος πόνος…..

Όσο υπάρχει έστω και ένας……

Που «ματώνει» η ψυχή του από την μεταμέλεια….

Και δεν διστάζει να  στην «προσφέρει» ως αντάλλαγμα…..

Για να σε σώσει απ’ όλες τις αμαρτίες….

Αυτής της πλάσης……

Που ξέρει  να αναγεννιέται από τις στάχτες της…..

Για όσους έχουν την γενναιότητα…..

Να την «αφουγκραστούν» φτάνοντας στα "σπλάχνα" της!

Γιατί έχει τέτοια δύναμη……

Που πάντα  θα ακυρώνει την καταστροφή…..

Χαρίζοντας  σκοπό…...

Για να ξημερώνει καθημερινά μια νέα ευκαιρία……

Στην ελπίδα…….

«Σώζοντας»  ότι πιο όμορφο…..

Αγνό… Και ειλικρινές…..

‘Εχει να προσφέρει στην «ψυχή» σου…..

Το όνειρο αυτού του κόσμου!!!!!!