Ακούω σχεδόν
καθημερινά, από γνωστούς και φίλους την ατάκα…
«Δεν υπάρχει
έρωτας σήμερα…"εξαφανίστηκε"»!!!
Λογικό!
Αφού δεν
υπάρχουν άνθρωποι……
Πώς να μην «κρυφτεί»
κι αυτός ο δόλιος!
Οι
περισσότεροι έχουν την απαίτηση να παίρνουν…
Χωρίς να
δίνουν!
Αξιώνουν να
στοχεύουν αριστερά ή δεξιά……
Αλλά η βολή τους να χτυπάει κέντρο!!!!
Να μην
κατακτούν αυτό που θέλουν…..
Αλλά να τους
χαρίζεται ακούραστα!
Η πλάκα είναι δε……
Πως θέλουν να
βιώσουν κάτι τόσο μεγαλειώδες……
Με τα
μάτια!!!!
Όχι με το
συναίσθημα!!!!
Γι’ αυτό ασχολούνται
από το πρωί μέχρι το βράδυ…
Με την
εξωτερική τους εμφάνιση.....
Πως θα γίνει πιο ελκυστική!
Κατασκευάζουν
μια ψεύτικη εικόνα……
Πιστεύοντας πως
έτσι θα αρέσουν περισσότερο!
Με αυτόν τον
τρόπο στοχεύουν να βρουν τον έρωτα!
Επιδερμικά!
Επιπόλαια!
Χωρίς καμία
εμβάθυνση!
'Εχουν την
λανθασμένη πεποίθηση…..
Πως οι
όμορφοι κερδίζουν αυτό το «παιχνίδι»!
Οι εξωτερικά
άψογοι!
Ξεχνούν πως το συναίσθημα…….
'Εχει μόνο
έναν τόπο «κατοικίας»!!!!
Την
ψυχή!!!!!
Από εκεί
ξεκινούν και καταλήγουν όλα!!!!
Από την δική
της «ομορφιά» κρίνεται…….
Πόσο
ευλογημένοι θα είμαστε……
Να ζήσουμε όλα όσα ονειρευόμαστε…
Και ακόμα
περισσότερα!!!!!
Μόνο εκείνη
μπορεί να απαιτήσει ένα θαύμα…..
Και να της
χαριστεί……
Γιατί έχει
την ικανότητα να το «ψηλαφίσει»!
Να το
αισθανθεί σε όλη την έκταση του…..
Πλημμυρίζοντας
ευγνωμοσύνη!
Αν λοιπόν
δεν την γνωρίζουμε….
Δεν την
αποδεχόμαστε…..
Λογικό είναι να μην βιώσουμε τίποτα!
Κανείς δεν αγαπήθηκε για τα ωραία του μάτια….
Η, για το
σώμα με τις ιδανικές αναλογίες!
Μπορεί να
έγινε ποθητός…
Αλλά όσο διαρκούν μερικά δευτερόλεπτα!!!
Μετά ξεχνιέται!
Δεν έχει να
δώσει κάτι παραπάνω…
Ένα άψυχο
κορμί!
Ο έρωτας «γεννιέται»
και «ανθίζει» στην ψυχή!
Αναπτύσσει μια
ακατανίκητη δύναμη…..
Που μαγνητίζει
και καθηλώνει!
Δεν εξηγείται
με την λογική!
Είναι η «χημεία»
που έχουμε με τον άλλον!
Η γοητεία
που εκπέμπει και μας τραβάει!
Ο γοητευτικός πατάει γερά στα πόδια του!
Γνωρίζει ακριβώς ποιος είναι….
Δεν
ματαιοπονεί με ανούσιες συζητήσεις…
Ούτε
καταφεύγει σε ανορθόδοξους τρόπους…
Για να
κερδίσει αυτό που θέλει!
Το κατακτά
με την αλήθεια του……
Η οποία δεν
επιδέχεται αμφισβήτηση……
Αφού
αποθεώνει διαρκώς την ίδια την ζωή!!!
Γι’ αυτό δεν αφήνει πολλά περιθώρια αντίδρασης…….
Αναγκάζοντας
πολλές φορές τον «αντίπαλο»…..
Να «παραδοθεί» άνευ όρων!
Δεν έχει
ανάγκη από φτιασίδια….
Για να
τραβήξει την προσοχή!
Διαθέτει την ικανότητα να σε «ταξιδεύει» στα μύχια…..
Της ίδιας
σου της ψυχής!
Αυτό σε κάνει πιο αληθινό! Πιο δυνατό! Πιο σοφό!
Μαθαίνεις καινούργια πράγματα!
Νοιώθεις πάλι παιδί…
Που ανακαλύπτει τον κόσμο από την αρχή!
Σε «ρίχνει»
στα βαθιά!
Εκεί που «αλιεύεις» πρωτόγνωρα συναισθήματα….
Τα οποία σε «οδηγούν»
στο όμορφο…….
Το ιδανικό
και το ιδεατό που έχει να επιδείξει τούτη η πλάση!
Φτάνεις σε
σημείο που οι επιθυμίες σου…..
Γίνονται
πραγματικότητα πριν καν τις εκφράσεις!
«Γεμίζει»
κάθε κύτταρο ελπίδα για το αύριο……
Και πίστη
ότι μπορείς να καταφέρεις τα πάντα!
Τίποτα δεν φαίνεται
πλέον αδύνατο!
«Πλημμυρίζει»
η καθημερινότητα χρώματα……
Μ’ ένα τρόπο
τόσο ήρεμο και φυσικό……
Που εξαφανίζει
οτιδήποτε απαισιόδοξο…….
Μπορεί να μπλοκάρει αυτό το «μεθύσι» ζωής!!!!!
Δεν φοβάσαι!
Δεν ελέγχεις……
ούτε ελέγχεσαι!
Δεν ζητάς! Απλά δίνεις…….
Και αυτό σου επιστρέφεται!!!!
Μαθαίνεις να
«μυρίζεις» τον άλλον….
Και οι
επιθυμίες του αποκτούν «γεύση»….
Που θες να
δοκιμάσεις!
Οι μέρες
λούζονται στο φως…..
Διώχνοντας
κάθε σκιά που μπορεί…
Να κρύψει έστω και για λίγο τον ήλιο!
Δεν καθυστερείς
με το ανώφελο…..
Βιώνεις μόνο
το ουσιαστικό…
Και αυτό σε
προάγει!
Σε εξυψώνει
δίνοντας φτερά στα όνειρα σου!
Η ψυχή
βρίσκεται σε ανάταση!
Απορρίπτει
κάθε ψεύτικο….
Και έτσι εξαγνίζεται…
Και
επέρχεται η λύτρωση που κάθε μεγάλος
έρωτας…
Σου
οφείλει!!!!
Πες μου,
τώρα…
Αν μετά από όλα αυτά μπορείς…
Να «χωρέσεις»
σε κάτι λιγότερο!
Αν επιθυμείς
να στριμώξεις τα «θέλω» σου…
Στο «ελάχιστο»
και το «καθόλου»…
Που
προσπαθεί να σου επιβάλλει ο άλλος……
Γιατί μόνο αυτά τα μεγέθη γνωρίζει!
Δώσ' μου ένα
λόγο να υποκύψω……
Στον ανόητο
κομπασμό, τον στείρο εγωισμό….
Και την καταστροφική
αλαζονεία……
Που τον
οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μια ουτοπία….
Από την
οποία δεν πρόκειται να βγει ποτέ!
Με γεια του
με χαρά του!
Εμένα δεν θα
με συμπαρασύρει σε αυτόν τον όλεθρο…….
Επειδή σπατάλησε τον χρόνο του να αποθεώνει…..
Την ψεύτικη εικόνα που δημιούργησε για τον εαυτό
του.....
Μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσει.....
Αποκλειστικά τις βιολογικές
του ανάγκες!!!!!
«Τιμώρησε» την ψυχή του με αδιαφορία…..
Χάνοντας όλη
την ουσιαστική ομορφιά……
Και τώρα δεν αντέχει την δική μου!!!!
ΔΕΝ φταίω όμως, εγώ!
Αρνούμαι να
πληρώσω τον λογαριασμό…..
Για τα δικά
του σπασμένα!
Ούτε μπαίνω
στην διαδικασία…..
Να διεκδικώ, συνεχώς ότι προσπαθεί να μου αφαιρέσει….
Για να έχει παρέα
στην ανυπαρξία του!!!!
Η ζωή δεν
επιτρέπει σε κανέναν……
«Αιχμάλωτο» του «τίποτα»…..
Να
αυθαδιάζει!
Γι αυτό το
θράσος του……
Δεν γίνεται
ποτέ θάρρος!
Ούτε η
ατιμία του….. λεβεντιά!!!!!
Η ασχήμια παραμένει
ως έχει…….
Και αυτός
που την τολμά……
Εξοστρακίζεται
στο «πουθενά»!
Είναι τουλάχιστον
ανόητος…
Αν πιστέψει
πως μπορεί να σηκώσει ανάστημα…
Μπροστά στον
έρωτα!
Να τον
κοροϊδέψει….
Να τον «πουλήσει»……
Για να "χορτάσει" τα ταπεινά του ένστικτα!!!!!
Είναι γελοίο…
Να «πνίγεται»
από την ανάγκη να επιδείξει…
Την ασημαντότητα
του....
Ποστάροντας συνεχώς φωτογραφίες!
Και αυτό για
να «θαυμάσουμε» το κορμί……
Το μαλλί….
Το «συνολάκι» της αφεντιάς του…..
Που αδίστακτα «τεμαχίζει» και διαθέτει……
Προς κάθε κατεύθυνση…..
Μπας και αισθανθεί ο καψερός….
Έστω και για
μερικά δευτερόλεπτα…
Ερωτεύσιμος!!!!
Δεν τον
βοηθάει όμως το «κούφιο» και το» δήθεν»…..
Που πρεσβεύει!
Βλέπεις, ο
έρωτας απαιτεί ψυχή……
'Εστω και
για να τον ακουμπήσεις!
Δεν χαρίζεται πουθενά!
Αν όμως πειστεί
πως τον σέβεσαι……
Σε αφήνει να ξεκινήσεις την διαδρομή…..
Προς το «μεγάλο», το «ανεπανάληπτο», το «σπουδαίο»…..
Που οδηγεί
στον πυρήνα της ζωής!
Ακόμα και αν
δεν αντέξεις να φτάσεις στο τέρμα…..
'Εχεις κερδίσει
την αίσθηση του μεγαλείου!
Και αυτό σου
δίνει το κίνητρο…..
Κάθε φορά να
προσπαθείς περισσότερο!!!!
Να γιγαντώνεται
μέσα σου η επιθυμία…..
Να βιώσεις το ολοκληρωμένο!
Αυτό.......
Που όσες φορές και να μοιράσεις…….
Πολλαπλασιάζεται......
Την ίδια στιγμή!!!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου