Σε αυτόν που χρωστάω πραγματικά....είναι μόνο ο εαυτός μου!!!!

Πολλές φορές κοιτάζοντας πίσω…

Διαπιστώνω πως σε κρίσιμες στιγμές της ζωής μου….

Όταν χρειάστηκα βοήθεια να ξεπεράσω…

Κάποια δύσκολη κατάσταση…..

Δεν ήταν κανένας πραγματικά κοντά μου!

Ουδείς βρέθηκε να μου απλώσει το χέρι….

Και να μοιραστεί μαζί μου το πρόβλημα!

Στις καλύτερες περιπτώσεις…..

'Εχω να θυμάμαι τα παρηγορητικά  λόγια…..

Κάποιων που τα ξεστόμιζαν….

Περισσότερο για να βγουν οι ίδιοι…..

Από την δύσκολη θέση μήπως θεωρηθούν «αγενείς»……

Παρά γιατί επιθυμούσαν να με στηρίξουν!

Ορισμένοι μάλιστα……

Δήλωναν βιαστικά- βιαστικά την "παρουσία" τους….

Με τον φόβο, μη τυχόν  προλάβω να τους ζητήσω κάτι…

Μέχρι να εξαφανιστούν!

'Ηταν  αυτοί  που υπολόγιζαν πάντα  σε μένα…...

Γιατί  τους είχα συνδράμει όσες φορές……

Είχαν βρεθεί  ακριβώς στην ίδια θέση!

Οπότε……..

Θεωρούσαν πως τους κάλυπτε αυτό το τέχνασμα……

Για να έχουν το θάρρος την επόμενη φορά…..

Να ζητήσουν εκ νέου την συμπαράσταση μου!

Εγώ βέβαια  την αντιλαμβανόμουν…

Ως  πράξη θράσους και όχι θάρρους……

Γι’ αυτό  αυτόματα, τους διέγραφα από την ζωή μου!

Σταματούσα κάθε επικοινωνία….

Και όταν έκαναν πάλι την εμφάνιση τους….

Ζητώντας μια λύση στα νέα  προβλήματα……

Που τους ταλάνιζαν……

Χωρίς να αναφερθώ  στην αναίσχυντη συμπεριφορά τους…..

Αποχωρούσα διακριτικά!

Χωρίς καμία άλλη συζήτηση!

Δεν υπήρχε  εξάλλου κανένας λόγος…

Να συνεχίσω μια  επικοινωνία…

Που δεν  βασιζόταν  στον αμοιβαίο σεβασμό!

'Ετσι…..

Με το πέρασμα του χρόνου…

Κατάλαβα πως ουσιαστικά……

Είμαι μόνη μου!!!

Δεν αναφέρομαι σε γνωστούς ή «φίλους»…..

Για μια έξοδο ή για έναν καφέ!

Μιλάω για ανθρώπους καρδιάς……

Με τους οποίους μοιράζεσαι ουσιαστικά πράγματα μαζί τους……

Και είναι πάντα εκεί για σένα!

Δύο τέτοια άτομα  που υπήρξαν στην ζωή μου…..

Για τους δικούς τους  λόγους ο καθένας…..

'Εφυγαν κάποια στιγμή  εκτός Αθηνών…

Οπότε λόγω απόστασης….

'Ηταν πλέον  δύσκολη η  επικοινωνία μας!

'Εμαθα λοιπόν  να στηρίζομαι στα πόδια μου!

Να μην περιμένω από κανέναν τίποτα……

Και οτιδήποτε παρουσιαζόταν γνώριζα……

Πως έπρεπε  μόνη μου  να βρω την λύση!

Πίστεψε με, δεν ήταν πάντα εύκολο!

Πολλές φορές  αμφέβαλλα αν αυτά.......

Που σκεφτόμουν  να πράξω……

'

'Ηταν τα σωστά!

Δεν υπήρχε όμως  κανένας που να  έχω…

Τόση εμπιστοσύνη, ώστε να συζητήσω μαζί του…..

Και να πάρω μια δεύτερη γνώμη!

Η ζωή «έτρεχε»…….

Και οι αποφάσεις έπρεπε να παρθούν!

Οπότε αναγκαστικά…..

Μέσα από αυτή την διαδικασία….

'Αρχισα  να γνωρίζω καλύτερα τον εαυτό μου!

Να μετράω τις δυνάμεις μου…

Και σε αρκετές περιπτώσεις……… 

Τις αντοχές μου!!!!!

Κατάλαβα πολύ γρήγορα τι μπορώ…..

Και κυρίως τι ΔΕΝ  μπορώ να κάνω!!!!!

Παγίωσα  γρήγορα τις θέσεις μου……

Για το πώς βλέπω την ζωή……

Χαράζοντας συγκεκριμένη πορεία…

Από την οποία είναι σχεδόν αδύνατον…..

Να παρεκκλίνω πλέον!

Υπήρξαν δύσκολες στιγμές………

Που ζήτησα από τον εαυτό μου…….

Να υπερβεί τις δυνατότητες του!

Να ξεπεράσει τα όρια …….

Γιατί ήταν τέτοιες οι συνθήκες που το απαιτούσαν!

Τότε να σου πω την αλήθεια, δεν το κατάλαβα!

Καλύτερα, βέβαια…..

Γιατί τώρα που το σκέφτομαι…

Δεν πιστεύω  ούτε εγώ η ίδια πως τα κατάφερα…..

Σε ορισμένες περιπτώσεις!

Όταν όμως  βρίσκεσαι μέσα στο πρόβλημα…..

Το μόνο που σε απασχολεί είναι το πώς θα το ξεπεράσεις!

Δεν έχεις την πολυτέλεια να σκεφτείς πολλά!

Η μοναδική επιλογή …

Είναι να προχωρήσεις για να βγεις από το αδιέξοδο!

Δεν διστάζεις να αναμετρηθείς ακόμα….

Και  με τον ίδιο σου  τον εαυτό…..

Για  να βγεις νικητής!

Είναι μια κατάσταση που  αναγκαστικά….

Σε χαλυβδώνει!

Σου μαθαίνει να είσαι δυνατός και να ξεπερνάς τα εμπόδια!

Όταν ακούω, λοιπόν  να μου λένε την φράση….

«Εσύ είσαι δυνατή! Θα τα καταφέρεις!»…….

Αυτόματα  σκέφτομαι……

«Αχ, και να’ξερες τι έχω περάσει για να φτάσω εδώ!»……

Δυνατή δεν έγινα επειδή  ξύπνησα ένα πρωί…..

Και το αποφάσισα!

Η σκληρότητα των γύρω μου…….

Και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης……

Με έφτασαν, εδώ!

Μου επέβαλλαν…….

Να κατανοήσω πως  η πορεία μας……

Είναι τελικά μοναχική….

Και πρέπει να ανταπεξέρχομαι μόνη  στις δυσκολίες!

Τώρα, αν κάποια στιγμή……

Βρεθεί ένας σωστός  άνθρωπος….

Που θα  νοιώσει….(αυτό είναι το σωστό ρήμα!)

Αυτό που πραγματικά είμαι…….

Και θελήσει να είναι δίπλα μου…..

Αυτό είναι τύχη!!!

Δεν συμβαίνει συχνά!

Συνήθως αυτοί που εμφανίζονται με τέτοιες προθέσεις…….

Στοχεύουν  να πάρουν  κάτι!

Δεν έχουν αγνό κίνητρο!

Και αυτό το έχω εμπεδώσει….

Σε τέτοιο βαθμό…….

Που δεν με ενοχλεί πλέον!!!

Ξέρω ότι αργά ή γρήγορα….

Θα αποκαλυφτεί ο σκοπός……

Και απλά περιμένω να δω αν μπορώ…

Να ανταποκριθώ ανάλογα!

Αν όχι…….

Καλή καρδιά….και πάμε παρακάτω!

Τόσο απλά!!!!!

Δεν έχω κανέναν  λόγο να αισθάνομαι ένοχα……

Επειδή οι περισσότεροι  σήμερα είναι συμφεροντολόγοι!

Οφείλω να αντιμετωπίσω με ανοιχτά μάτια…

Την πραγματικότητα και να μην παραμυθιάζομαι…..

Όπως μερικοί που υποστηρίζουν......

Πως «πνίγονται»........

Από την αγάπη των γύρω τους!  

Σταμάτα  να εξυπηρετείς   τα συμφέροντα τους……

Και τότε θα δούμε πόσοι από αυτούς…

Θα σε γνωρίζουν την επόμενη μέρα!!!!!

Η αλήθεια βέβαια είναι……

Πως μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό……

Κατά διαστήματα ……

Κάνουν  την εμφάνιση τους ορισμένα  άτομα……

Που διατηρούν ακόμα την ανθρώπινη ιδιότητα!

Αυτούς τους αρπάζεις!

Τους γραπώνεις….

‘Οπως τονίζω μερικές φορές…..

Και δεν αφήνεις με τίποτα να βγουν από την ζωή σου!

Είναι  η επιβεβαίωση πως δεν είσαι μόνος σου…

Σε αυτόν τον πλανήτη!

Και αυτό πραγματικά  με παρηγορεί!

Με γεμίζει ελπίδα ότι υπάρχουν πλάσματα………

Που αξίζουν  την προσοχή και την εμπιστοσύνη μου!

Αισιοδοξώ ότι μπορώ  να ζήσω  ένα καλύτερο αύριο……

Αγνοώντας οποιαδήποτε ασχήμια….

Θέλει να με πείσει, σήμερα  για το αντίθετο!

Τίποτα δεν έχει χαθεί…..

‘Οσο γνωρίζουμε τι ακριβώς θέλουμε….

Και με ποιους θα το διεκδικήσουμε!

Όμως πάνω απ’ όλα……

Πρέπει να ξέρουμε……..

Τι ακριβώς επιθυμούμε…….

Και πόσο μακριά είμαστε διατεθειμένοι……

Να φτάσουμε  γι’ αυτό!

Τίποτα δεν μας χαρίζεται!

Για να κατακτήσουμε κάτι……

Χρειάζεται αγώνας!

Μέχρι σήμερα ότι έχω καταφέρει…….

Πίστεψε με…..

Το έχω κερδίσει  με πολύ κόπο!

Με τεράστια  κατάθεση ψυχής!!!!!

Οι περισσότεροι  εστιάζουν στο αποτέλεσμα……

Χωρίς να σκέφτονται όλη την προηγούμενη πορεία!

Και αν έχω καταφέρει κάτι……

‘Εγινε με τεράστια υπομονή, απίστευτη επιμονή…..

Και ανεξάντλητη πίστη!!!!

Τεράστιο εφόδιο η πίστη στον Θεό!

Δεν μπορείς να προχωρήσεις διαφορετικά!

‘Ερχονται στιγμές που αισθάνεσαι…

Πως τα έχεις βάλει με όλα τα στοιχεία της φύσης....

Αφού όχι μόνο δεν σε βοηθάει κανείς……

Στην δυσκολία……

Αλλά κάποιοι θεωρούν πως είναι…

Η  κατάλληλη στιγμή να σε τελειώσουν!!!!!

Τέτοιο μεγαλείο χαρακτήρα!!!!!!

Εσύ όμως είσαι υποχρεωμένος να σηκωθείς!

Σε κάτι τέτοιες στιγμές, λοιπόν......

Είναι που έχω ξεπεράσει τα όρια μου……

Πρεσάροντας τον εαυτό μου να τα καταφέρει!

Να πολεμήσει όχι μόνο  την κακία των  γνωστών…..

Αλλά και  την αδιαφορία των «φίλων»……

Οι οποίοι σε βλέπουν στα πατώματα…..

Σφυρίζουν αδιάφορα……

Για να ξεστομίσουν την ατάκα, την ώρα….

Που στέκεσαι πάλι στα πόδια σου……

«Επεσες;;; Δεν το πήρα χαμπάρι»!!!!  

Ναι, ε;;;

Ούτε εγώ χαμπαριάζω πλέον….

Και με συνοπτικές διαδικασίες σε απομακρύνω άμεσα……

Από την ζωή μου, όπως και οτιδήποτε άλλο....

Προκαλεί φθορά!

Πριν από λίγο καιρό…

Χρειάστηκα κάτι πολύ σημαντικό στον επαγγελματικό τομέα!

Κάποιος «καλός» άνθρωπος λοιπόν……

Προθυμοποιήθηκε χωρίς καν  να το ζητήσω…….

Να συνδράμει για την θετική έκβαση!

Σκέφτηκα και εγώ…

Επιτέλους ένας χριστιανός να με βοηθήσει…..

Σε μια πολύ φορτωμένη περίοδο από υποχρεώσεις…

Που μου αφήνουν ελάχιστο ελεύθερο χρόνο!   

Ενώ  λοιπόν γνώριζε πόση σημασία  είχε  για μένα……

Αυτό που είχε αναλάβει να κάνει.....

‘Εφτασε στο σημείο να με κοροιδέψει!

 Και ενώ δεν καταδέχτηκα ποτέ……

 Να αναφερθώ ξανά στο συγκεκριμένο θέμα…….

Όχι, μόνο δεν είχε την ευγενή καλοσύνη……

Να πει έστω μια χαζή δικαιολογία, βρε αδελφέ……

Να σώσει τα προσχήματα…..

Αλλά έφτασε στο σημείο……

Να μην μου μιλάει κιόλας!!!!!!

Δηλαδή…….

Είναι να τρελαίνεσαι με το σκεπτικό κάποιων ατόμων!

Τι να πεις τώρα σε αυτή την περίπτωση;

Απλά αδιαφορείς....

Και πας παρακάτω! 

Δεν μπορείς να βρεις άκρη.....

Ούτε ίχνος ανθρωπιάς!

Γι αυτό έφτασα στο σημείο να μην με "αγγίζει" πλέον.....

Καμία τέτοιου είδους συμπεριφορά !

Κατάλαβα πως……

Σε αυτόν που χρωστάω πραγματικά…

Είναι μόνο ο εαυτός μου!!!!

Δεν είναι εγωιστικό!

Είναι απλά ρεαλιστικό!

‘Ηταν ο μοναδικός που ήταν εκεί……

Κάθε φορά που χρειάστηκα βοήθεια…

Να βγω από  μια δύσκολη κατάσταση!

Και πάντα θα είναι……

Γιατί τελικά…….

Η ζωή μας διδάσκει……

Πως  ότι δεν μας σκοτώνει…

Μας κάνει πιο δυνατούς!!!!