Αποθεώνετε το "δήθεν", σας βολεύει το "σάπιο" και μετά...ζητάτε αλήθεια!!!!!! Περαστικά!

Όπου  και να κοιτάξω βλέπω ανθρώπους να παραπονούνται έντονα  για την κατάσταση που βιώνουν!

Είναι αγανακτισμένοι για το ψέμα που κυριαρχεί παντού και κατηγορούν τους υπαίτιους από όποιο χώρο κι αν προέρχονται!

Ξεστομίζουν μεγάλα λόγια και αν χρειαστεί να κάνουν εντονότερη την αντίθεση τους....

Επαναλαμβάνουν αλήθειες  ανθρώπων….

Που άφησαν το "αποτύπωμα" τους στην ιστορία, προσφέροντας χρήσιμο έργο για την ανθρωπότητα!

Η δυσαρέσκεια είναι διάχυτη…..

Η στάση τους σε πείθει πως εξαπατήθηκαν....

Αλλά πλέον  «πνίγονται» από την αδικία...

Και αναζητούν επειγόντως τρόπο να απελευθερωθούν!

Ενώ λοιπόν καταδικάζουν  αυτές τις  καταστάσεις…..

Και κυρίως τα  πρόσωπα που τις δημιουργούν…..

Την ίδια στιγμή  τα αποθεώνουν!!!!!!

Λες δεν μπορεί…..

Κάποιο λάθος κάνω!!!!!!!

Κάτι δεν κατάλαβα καλά!

Στην προσπάθεια λοιπόν να κατανοήσω τι ακριβώς συμβαίνει….

Δυστυχώς, φτάνω στο ίδιο αποτέλεσμα!

Από την μια, εκδηλώνουν τεράστια αγανάκτηση.....

Από την άλλη όμως…..

Συγχαίρουν τους  υπαίτιους  για το έργο τους!!!!!

‘Ισως αναρωτηθείς τώρα…

Πως είμαι σίγουρη για κάτι τέτοιο……

Αφού φαντάζει αδιανόητο! 

Λογική η απορία σου!

Βλέπεις, όμως  αυτά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που συμμετέχουμε όλοι…..

Είναι πολύ «μαρτυριάρικα», βρε παιδί μου!

Δεν μπορείς να ξεφύγεις με τίποτα αφού κάθε κίνηση  καταγράφεται και είναι σε κοινή θέα!

Μπορεί να την δει οποιοσδήποτε......

Βγάζοντας ασφαλή συμπεράσματα, για τον χαρακτήρα και τις απόψεις σου!

Δεν μπορείς να τον κοροϊδέψεις!

Εκεί  λοιπόν που  βλέπεις «αγανακτισμένους» να βρίζουν στην σελίδα τους από το πρωί μέχρι το βράδυ…..

Ονοματίζοντας  «απατεώνες» συγκεκριμένα άτομα…

«Ρίχνοντας πάνω τους το ανάθεμα» για ότι κακό συμβαίνει…..

Την ίδια στιγμή…….

Τους δίνουν τα συχαρίκια  για αυτά που κάνουν, γράφοντας το, δημόσια στο προφίλ τους!!!!!!

Τους εύχονται, μάλιστα  «καλή επιτυχία» για ότι πράττουν…..

Δηλώνοντας, ταυτόχρονα πως βρίσκονται στο πλευρό τους!!!!!!  

Ε, δεν σου κρύβω…

Πως αυτό με ξεπερνάει, κατά πολύ…… 

Και μένω αποσβολωμένη όταν  διαβάζω τέτοιου είδους σχόλια!

Σκέπτομαι  πως είναι δυνατόν  αυτοί οι άνθρωποι να ζουν μέσα σε τόσο ψέμα…..

Και τι καλύτερο μπορούν να περιμένουν…..

Όταν οι ίδιοι προσυπογράφουν την δυστυχία τους…..

Με αυτή την στάση!

Ποιόν προσπαθούν  να εξαπατήσουν και για ποιόν λόγο;

Πόσος ανόητος μπορεί να είναι κάποιος να φέρεται έτσι;

Και αφού  επιβραβεύουν το «άθλιο»…..

Μια και ταυτίζονται μαζί του, αφού είναι ίδιοι…

Ποιος ο σκοπός να βρίζουν νυχθημερόν;;;

‘Ασε δε, η άλλη κατηγορία ατόμων, που προσπαθούν να με πείσουν…..

Για το πόσο απαράδεχτοι είναι, για το κοινωνικό σύνολο, όσοι αντιπαθούν, γιατί δεν έχουν να κερδίσουν κάτι, οι ίδιοι…..

Αλλά δεν διστάζουν να  υποστηρίζουν με θέρμη και σθένος εκείνους, που έχουν αποδείξει ότι είναι χειρότεροι απ' όλους!!!!!!

Θα μου πεις….

Εκεί είναι το συμφέρον τους…..

Το οποίο επιτάσσει να «κολλήσουν»  δίπλα στο «σάπιο» παρουσιάζοντας το…..

Ως «νέο»…. «φρέσκο» και ιδεατό να  δημιουργήσει, λέει καλύτερες συνθήκες για το μέλλον!!!!

Πόσο  θράσος πρέπει να έχει κάποιος να καταφύγει σε τέτοια τακτική, μόνο και μόνο γιατί βολεύει το σαρκίο του;

Και άντε, λέμε τώρα, να το ξεπεράσω  και αυτό…

Με το σκεπτικό πως πολλοί  κοιτάζουν  τον εαυτούλη τους, αδιαφορώντας για την ζωή των υπολοίπων…..

Τα μεγάλα λόγια, που επικαλούνται πως ταιριάζουν στην συγκεκριμένη περίπτωση ;;;;;;

Διότι γνωρίζουν πολύ καλά…..

Πως η αλήθεια δεν βρίσκεται στην ψευτιά…..

Στην ανικανότητα…..

Ούτε στην φράση «τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σου….δικά ΜΟΥ» που ακολουθούν ως τακτική αυτοί τους οποίους παρουσιάζουν ως σωτήρες!!!

Κι όμως επιμένουν με περίσσιο θράσος να με διαβεβαιώνουν για την τιμιότητα τους…..

Λες και εγώ ζω σε παράλληλο σύμπαν και δεν ξέρω τι γίνεται σε τούτο δω!

Συμπέρασμα;;;;;;

Καμία σωτηρία από πουθενά!!!!!

Γι αυτό σε ενημερώνω....

Πως όσο το φιλότιμο έχει χαθεί…..

Και η τσίπα είναι άγνωστη λέξη για τους περισσότερους…

Μην περιμένεις τίποτα καλύτερο!

Σταμάτα να ελπίζεις πως είναι εφικτό, με τέτοιους ανθρώπους να αλλάξει  σύντομα μια άσχημη  κατάσταση…..

Η οποία προκαλεί τεράστιες δυσκολίες στην καθημερινότητά μας!

Και όσο περνάει ο καιρός, νάσαι σίγουρος θα γίνεται ακόμα δυσκολότερη….

Αν συνεχίσεις να επικροτείς με οποιοδήποτε τρόπο τέτοια άτομα!  

Κοίταξε γύρω και διαπίστωσε ποιοι θεωρούνται «επιτυχημένοι» σήμερα.....

Ποιοι  αποθεώνονται……

Για ποιόν λόγο……

Και βγάλε τα συμπεράσματα σου!

Ότι δεν μας αρέσει το μεταβάλλουμε με πράξεις!

Δεν κλαιγόμαστε για ότι γίνεται…..

Περιμένοντας με απάθεια να αλλάξουν τα πράγματα  από μόνα τους!!!!

Απομόνωσε  τέτοιους τύπους  και αδιαφόρησε για την ύπαρξη τους!

Βάλτους στο περιθώριο…..

Και δείξε με την στάση σου ποια είναι η πραγματική θέση που τους αξίζει!

Απορώ γιατί δέχεσαι να σε κοροϊδεύουν κατάμουτρα….

Και εσύ κάθεσαι απλώς να κοιτάζεις!

Διότι δεν γίνεται να θες να μετατρέψεις τα "μεγάλα"….

Όταν δεν είσαι σε θέση να καλυτερέψεις τα «μικρά»!

‘Ημαρτον!

Από το άμεσο περιβάλλον μας ξεκινάμε πρώτα, να κάνουμε αλλαγές….

Για να φτάσουμε στην κοινωνία!!!!!

Δεν αφήνουμε τον περίγυρο να μας «βυθίζει» στο ψέμα…

Και εμείς περιμένουμε άβουλοι…

Να «εμφανιστεί» μόνη της η αλήθεια!

Αυτό δεν ονομάζεται καν ουτοπιστικό….

Είναι παντελώς  ηλίθιο!!!!

Γι’ αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο....

Όσο  αφήνεις να αλωνίζουν οι ανόητοι….

Τα φερέφωνα….Οι  αυλικοί……

Και οι εντεταλμένοι, με σκοπό να προετοιμάσουν καλύτερα το έδαφος…..

Για να πετύχουν  τους δόλιους σκοπούς εναντίον σου! 

Πάρτο χαμπάρι...

Δεν πρόκειται να σηκώσεις κεφάλι....

Ποτέ!

Το καλό το κερδίζεις!

Με θάρρος και αλήθεια!

Δεν σου χαρίζεται απολύτως τίποτα!!!!

Αυτό εξάλλου είναι το μήνυμα των μεγάλων λόγων….

Που υιοθετείς και  αρέσκεσαι να επαναλαμβάνεις σε κάθε περίσταση……..

Για να το «παίζεις» υπεράνω!

Μόνο που για έχουν την βαρύτητα που πρέπει….

Χρειάζεται να τα κάνεις πράξη!

Αλλιώς,  άσε να αλωνίζει ο κάθε τυχάρπαστος…

Αποφασίζοντας πως θα ζήσεις εσύ την ζωή σου!

«Χάρισε» την,  αφού τελικά….

Βαριέσαι να την κουμαντάρεις μόνος σου!

Μόνο μην μου κλαίγεσαι συνέχεια…

Για την άτιμη κοινωνία…..

Που, σημειωτέον, είσαι ΕΣΥ ο ίδιος….

'Οτι τάχα, σε έφερε  σ’ αυτή την δύσκολη θέση!!!

Είναι  γελοίο, να βλέπω….

Να κατηγορείς τον ίδιο σου τον εαυτό….

Για το ρεζιλίκι που βιώνεις!!!!!!

Και αν αναρωτηθείς τώρα που διαβάζεις αυτό το κείμενο…..

Ποια είναι η δική μου αντιμετώπιση σε αυτή την κατάσταση….

Σου απαντώ…

Πως «άρρωστα» φαινόμενα σαν αυτά που περιγράφω παραπάνω…..

Τα απομονώνω!

Τα βάζω στην γωνία….

Αδιαφορώντας παντελώς για την ύπαρξή τους!

'Ετσι τους αφαιρώ το δικαίωμα να διαφεντεύουν την ζωή μου και να επιβάλλουν  κανόνες!

Τόσο απλά!

Αν έπραττες το ίδιο και εσύ…..

Σήμερα δεν θα υπήρχαν!

Θα αποτελούσαν θλιβερό παρελθόν!

Όμως θα χρειαζόταν να εργαστείς πολύ!

Να κοπιάσεις….

Να ιδρώσεις να αποκτήσεις αυτό που θέλεις…..

Όπως  έκανα εγώ και συνεχίζω!!!!

Δεν θα υπήρχε κανένα σύστημα να σε προωθήσει γρηγορότερα, από μένα,  χωρίς να δουλέψεις... 

Και με τις μισές ικανότητες, από τις δικές μου….

Μόνο και μόνο γιατί το υπηρετείς….

‘Εστω και με την σιωπή σου!

Θα έπαιρνες την θέση που σου αξίζει…

Και δεν θα τολμούσες, εφ' υψηλού να βγάζεις κοροϊδευτικά την γλώσσα…

Κάθε φορά που αρνιόμουν  να σου μοιάσω!  

Ούτε θα μου υπενθύμιζες  με θράσος όταν  προσπαθούσα για το καλύτερο…

Πως όποιος πάει κόντρα στο «δήθεν» και το «σάπιο»….

«ΜΑΤΩΝΕΙ» για να κάνει ένα βήμα παραπέρα!

Ούτε βέβαια θα μου έδινες σήμερα την χαρά να σου επιβεβαιώσω…..

Πως έχω «ματώσει» περισσότερες φορές απ’ όσες φαντάζεσαι….

Και έχω πονέσει άλλες τόσες για να φτάσω εδώ! 

'Εμαθα όμως τόσα πολύτιμα πράγματα για να συνεχίσω όπως πρέπει….

Που μόνο να σε ευχαριστήσω μπορώ!!!!

'Οσο λοιπόν  και αν προσπαθείς.....

Να με «βυθίσεις» για να «επιπλεύσεις»…

Μην ξεχνάς πως στην ιστορία…

Έμεινε ο Τιτανικός!

‘Οχι το παγόβουνο!!!!!

Περαστικά!

Ερχεται κάποια στιγμή που λες......φτάνει, μέχρι εδώ! "Κουράστηκε" η ψυχή μου!!!!

‘Ερχονται στιγμές που νοιώθω  πως δεν έχω διάθεση για τίποτα!

Το μόνο που θέλω είναι  να αποστασιοποιηθώ από όλους!

Να βρω μια γωνιά να  κουρνιάσω  χωρίς να κάνω  τίποτα!

Ούτε καν να σκεφτώ!

Αισθάνομαι  πως δεν έχω δυνάμεις!

Η αντοχή μ' έχει εγκαταλείψει!

Δεν υπάρχει κάτι που να με ευχαριστεί ή να είναι ικανό να μου αλλάξει την διάθεση!

Είναι εκείνες οι στιγμές που «σταματάει» ο χρόνος…

Και αντιλαμβάνομαι την αισιόδοξη φύση μου να έχει «παραμερίσει»!

Μάταια ψάχνω κάτι να με «ανεβάσει»…

Αφού  όλα μπαίνουν στον ίδιο παρονομαστή….

Στερώντας κάθε ικμάδα χαράς!

Όσο και αν  «προτρέπω» την λογική να «συμμαχήσει» μαζί μου…

Στέκεται αδύνατον να μου προσφέρει την δύναμη που χρειάζομαι για να επέλθει πάλι η ισορροπία!

Εκεί καταλαβαίνω πως όλα πλέον φαντάζουν δύσκολα και «άχρωμα» διότι …..

Η ψυχή  «κουράστηκε»!!!!

Την «φόρτωσα» πολύ και «λύγισε»!!!

Απαίτησα περισσότερα από όσα μπορούσε να αντέξει την δεδομένη στιγμή…..

Ξεχνώντας πως δεν είναι  μηχανή να δουλεύει ασταμάτητα…….

Για να εκτελεί επιθυμίες  χωρίς να «απαιτεί» τίποτα!

Την «πίεσα» να δεχτεί άμεσα  κάποιες ανάγκες  μου….

Δίχως να της προσφέρω τον απαιτούμενο  χρόνο να τις «αφομοιώσει» σιγά -σιγά!!!

Να «πάρει» μια ανάσα….

Να «ξεκουραστεί»….

Για να δώσει αυτά που πρέπει με ηρεμία!

Βιάστηκα πολύ….

Και έτσι…..

Στην πρώτη λανθασμένη κίνηση….

"Κράσαρε"!!!!

«Κόλλησε»!

«Πάγωσε»!

Γεγονός που δυσκολεύει πολύ την «επανεκκίνηση»!

Αυτό συμβαίνει όταν οι προσδοκίες που έχω από τους ανθρώπους, εκπορεύονται από  τις υποσχέσεις που δίνουν….

Αλλά δυστυχώς στον δρόμο ανακαλύπτω πως δεν

μπορούν να τηρήσουν!

Δεν το κάνουν πάντα γιατί θέλουν να κοροϊδέψουν…

Η, να ξεγελάσουν!

Όχι!

Συμβαίνει και στην περίπτωση, που η επιθυμία τους....

Δεν είναι τελικά τόσο έντονη όσο πίστευαν, αρχικά....

Για να πραγματοποιήσουν κάποια "θέλω" τους!

Ξεκινάνε με το «πολύ»....

Αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα…..

Τους "βαραίνει", τους κουράζει.....  

Και ψάχνουν διάφορους τρόπους να το «μειώσουν»….

'Ετσι ώστε, να αντέξουν!

Κάτι που έρχεται σε αντίθεση με αυτά που περίμενα….

Και  αναπόφευκτα  «χάσκει» το κενό μέσα μου…..

Γιατί δεν μπορούν να το καλύψουν…..

Και αισθάνομαι μετέωρη στο πουθενά!

Είναι εκείνο το συναίσθημα που νοιώθεις πως δεν γίνεται να πας ούτε μπρος…..

Ούτε πίσω!

Και στέκομαι σε ένα συγκεκριμένο σημείο….

Δίχως να γνωρίζω τι περιμένω!

Τι θα ήταν αυτό.....

Που θα μου έδινε την ώθηση να κάνω έστω και μία μικρή κίνηση!

Να αντιδράσω με οποιοδήποτε  τρόπο….

Αρκεί να μπω πάλι σε «λειτουργία»!

Είναι η  «σκοτεινή» φάση….

Που αισθάνομαι τελείως αδύναμη να βοηθήσω τον ίδιο μου, τον εαυτό!

‘Εχουν αδρανοποιηθεί όλα τα συναισθήματα….

Και δεν  μπορώ να πιαστώ από πουθενά!

Ούτε καν από την απογοήτευση που νοιώθω να με

«πλημμυρίζει»…..

Όχι για κάτι συγκεκριμένο…

Αλλά….. για όλα!!!!

Και αν με ρωτήσεις…

«Ποια είναι αυτά;»…..

Θα πάρεις πάλι  την ίδια απάντηση!!!!

Γενική και αόριστη!

Όχι γιατί θέλω να κρυφτώ….

Απλά δεν υπάρχει τίποτα......

Που θα μπορούσα να εξαιρέσω ως ευχάριστο και  θα με ικανοποιούσε…

‘Εστω να το σκεφτώ!

Να το φέρω στο μυαλό μου….

Για να προκαλέσει  ένα σκίρτημα χαράς!

Ελπίδας! Αισιοδοξίας!

Όλα φαντάζουν το ίδιο απόμακρα…..

Γκρίζα….

Και ξένα!

Είναι "'άγριο" να νοιώθεις πως δεν «ακουμπάς» κάπου!

Δεν «ανήκεις»…..

Η, δεν σου ανήκει κάτι!

Αφήνεσαι, σαν να βρίσκεσαι στο κενό, πέφτοντας από ψηλά!

"Σταματάει" εντελώς το μυαλό!

«Αδειάζει»!

Αισθάνεσαι τόσο «μικρός» και αδύναμος…..

Που αυτή  η συνειδητοποίηση και μόνο……

Με τρομάζει!

Με φοβίζει!

Προσπαθώ να «σηκωθώ»….

Να σταθώ πάλι στα πόδια μου…..

Αλλά η «κούραση» της ψυχής….. με "κερδίζει"!

Και είναι η πρώτη ένδειξη μιας απελπισίας, που την βλέπω να «έρχεται»…..

Ανήμπορη και απαθής!

Μια μικρή απόπειρα να υπενθυμίσω στον εαυτό μου πόσο ισχυρή είμαι….

Μπας και «ξυπνήσω» έστω και την τελευταία ώρα…

Είναι ανεπιτυχής!

Διότι αυτόματα δίνω μόνη μου την απάντηση….

Βαρέθηκα να είμαι δυνατή!!!!!!

Κουράστηκα!!

Εξαντλήθηκα!!

Και τελικά…

Δεν το χρωστάω σε κανέναν αυτό!!!!

Είναι εκείνη η στιγμή που έρχεσαι αντιμέτωπος με τον εαυτό σου…..

Αποκαλύπτοντας  τις πιο σκληρές αλήθειες!

Νοιώθεις να πλησιάζει η «έκρηξη» μέσα σου…..

Και ένας πίδακας λάβας ετοιμάζεται να ξεχυθεί…

«Καίγοντας» τα σωθικά σου….

Αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα!

Τότε λοιπόν, στο πιο κρίσιμο σημείο….

Παρουσιάζεται ένας άνθρωπος…

Που με μια μικρή κίνηση…

Ακόμα και με μια λέξη του…

Σταματάει όλο αυτό το κακό  που πρόκειται να συμβεί!

Το νοιάξιμο του σε «ακουμπάει»  με έναν τέτοιο  ευλογημένο τρόπο…..

Που αισθάνεσαι  να σε «επαναφέρει» σε κλάσματα δευτερολέπτου στην ζωή!

Τα συναισθήματα «ξυπνούν»…..

Και όλα δείχνουν να παίρνουν ξανά την γνώριμη θέση τους!

Η φροντίδα του (τι υπέροχη λέξη!!!!)….

«Κατακλύζει» ξαφνικά την ψυχή σου χαρά…..

Και ασυναίσθητα….

Σκας το πρώτο χαμογελάκι!

Δείγμα ελπίδας και δύναμης!

Αισθάνεσαι τεράστια ανακούφιση…..

Ξεχνώντας αυτόματα τα πάντα!!!

Η παρουσία του και μόνο…..

Είναι ικανή  να «σκορπίσει» παντού έντονο φως!!!

Και τότε συνειδητοποιώ για ακόμα μια φορά….

Πως το σπουδαιότερο πράγμα στην ζωή, μετά την υγεία….

Είναι να υπάρχουν άνθρωποι  δίπλα μου, που με νοιάζονται και με αγαπούν!

‘Ετοιμοι να διώξουν μακριά κάθε εφιάλτη……

Να με κρατήσουν αν σκοντάψω…..

Να μου προσφέρουν το χέρι τους να σηκωθώ, όποτε πέσω!

Να κατανοούν πως δεν είμαι άτρωτη…..

Και η  φράση…

«Εσύ είσαι δυνατή! Θα τα καταφέρεις!»

Με εξοργίζει…..παρά με βοηθάει  στις δύσκολες στιγμές!

‘Εχω ανάγκη από στοργή, τρυφερότητα, συνεχές ενδιαφέρον…..

Για να αντιμετωπίζω  την καθημερινότητα που δεν απλώς απαιτητική….

Αλλά πολλές φορές σκληρή!

Και εγώ δεν καταδέχομαι  να της «μοιάσω» …..

Ούτε να την «πολεμήσω» με τα ίδια « όπλα»!

Απαξιώνω την νίκη που οδηγεί στο προνόμιο….

Επιδιώκοντας, το ουσιώδες που «πηγάζει» πάντα, μέσα από κείνους  που μας ηρεμούν....

Μας γαληνεύουν.....

«Οδηγώντας» την ψυχή, εκεί που μπορεί να 

«ανασάνει».....

Να «ονειρεύεται»....

Και να προσμένει το θαύμα!!!!!

Από "δεδομένο" που το πληγώνουν.....γίνε "απωθημένο" που το σέβονται!!!!

Βλέπω έναν άνθρωπο να κάνει προσπάθειες να με πλησιάσει!

Εφευρίσκει τρόπους να έρθει πιο κοντά!

Κινείται διαρκώς γύρω μου….

Και είναι ο πρώτος που εμφανίζεται, όταν χρειαστώ βοήθεια!

Πως είναι δυνατόν να μην εκτιμηθεί  μια τέτοια συμπεριφορά όταν μάλιστα γίνεται με ευγενικό και διακριτικό τρόπο;

Καταλαβαίνω βέβαια πως ίσως νοιώθει  κάτι παραπάνω από μια απλή συμπάθεια αλλά  αφήνω τον χρόνο να κυλήσει….

Για  να είμαι σε θέση να  βγάλω ασφαλή συμπεράσματα!

Δεν σημαίνει πως όποιος εκδηλώνεται με αυτόν τον τρόπο….

Μας ερωτεύτηκε κιόλας!

Συμφωνώ πως είναι το πιθανότερο, όταν πρόκειται για άτομο του αντίθετου φύλου….

Αλλά πίστεψε με….

‘Εχω χρόνια φίλους που έτσι ακριβώς ξεκίνησε η σχέση μας!

Από αμοιβαία έντονη συμπάθεια και  εξελίχτηκε σε όμορφη φιλία!

Γι’ αυτό  λοιπόν σε τέτοιες περιπτώσεις  καλύτερα να είμαστε εντελώς σίγουροι…..

Αποφεύγοντας  δυσάρεστες εκπλήξεις, που θα μας εκθέσουν ανεπανόρθωτα!

Όταν όμως κάποιος δηλώνει ευθαρσώς, την ερωτική έλξη που νοιώθει…..

Πέρα από το γεγονός πως με κολακεύει ως γυναίκα….

Μπαίνω στην διαδικασία να τον δω με άλλο μάτι!

Λογικό θα μου πεις!

Αφού ο τρόπος συμπεριφοράς του,  ταιριάζει με τον δικό μου με αποτέλεσμα να έρθουμε πιο κοντά!

Να συζητήσουμε…..

Διαπιστώνοντας στην πορεία, πως  έχουμε πολλά κοινά σημεία επαφής!

‘Ετσι λοιπόν δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να μην δώσω το πράσινο φως να προχωρήσει αυτή η γνωριμία!

Μου αρέσει η ειλικρίνεια και απεχθάνομαι εντελώς κάθε είδους «παιχνιδάκια» που κάνουν  ορισμένοι…..

Για να τους καψουρέψουν λέει, περισσότερο και να τρέχουν από πίσω τους!!!!!

Κάτι που θεωρώ τελείως ανόητο…..

Και πίστεψε με, κανένας μα κανένας άνθρωπος…..

Με αυτοσεβασμό δεν πρόκειται ποτέ  να καταφύγει σε τέτοιου είδους τερτίπια!!!

Δεν του το επιτρέπει η αξιοπρέπεια του!!!

Τελεία και παύλα!

Γι’ αυτό, δεν έχω κανέναν λόγο να πω ψέματα….

Δημιουργώντας λανθασμένες εντυπώσεις!

Αφήνω τον εαυτό μου ελεύθερο να δείξει πως μου αρέσει αυτή η σχέση που ξεκίνησε και περνάω όμορφα!

Ανταποκρίνομαι θετικά στα μηνύματα που λαμβάνω…..

Δείχνοντας με τον τρόπο μου ότι είμαι διατεθειμένη να κάνω το επόμενο βήμα!

Ντόμπρα και ειλικρινά!

Όπως αρμόζει σε ώριμους ανθρώπους που γνωρίζουν τι θέλουν και «γιατί»!

Το «άλλα θέλω και άλλα κάνω, πώς να σου το πω» έγινε μια φορά σουξέ!

Δεύτερη, είναι πολύ δύσκολο….

Και μάλιστα από μένα!

Οπότε δεν έχει νόημα να χανόμαστε στην «μετάφραση»….

Αποφεύγοντας να εκφράσουμε αυτό που πραγματικά νοιώθουμε….

Χάνοντας έτσι σημαντικό χρόνο!

Τι γίνεται όμως όταν ο άλλος  εκλάβει αυτή την συμπεριφορά ως αδυναμία;

Αν πιστέψει δηλαδή, πως «έδεσε τον γάιδαρο»….

Και ξαφνικά αλλάξει συμπεριφορά!

Από το ρομαντικό και ιδεατό…..

Περάσει στο πεζό και «ωμό» ρεαλιστικό….

Νομίζοντας πως κέρδισε το παιχνίδι;

Πως με έχει κατακτήσει πλέον…..

Οπότε άνετα και ξεκούραστα για κείνον…

Μπορεί να  τα αναθέσει όλα στον «αυτόματο πιλότο», βέβαιος  για την πορεία;

Θα στο πω με μια και μόνη λέξη!

Εξαφανίζομαι!!!!!

Και μάλιστα τροχάδην!!!!

‘Αμεσα!

Πριν προλάβει καλά- καλά  να καταλάβει τι συμβαίνει!

Δεν συντρέχουν πλέον λόγοι για καμία  απολύτως εξήγηση!

Θεωρώ μεγάλη ασέβεια να απαξιώσει κάποιος την «αλήθεια» μου….

«Χρεώνοντας»  μάλιστα ως αδυναμία την ειλικρίνεια του χαρακτήρα μου!

Με θυμώνει απίστευτα αυτό!!!!

Είναι τελείως «ξένο» με την δική μου λογική!

Δεν είναι δυνατόν από  την μια…

Να ψάχνει υποτίθεται  έναν σωστό άνθρωπο να δημιουργήσει μια όμορφη σχέση…..

Κάνοντας τα πάντα  να τον πλησιάσει…..

Και μόλις εκείνος του φερθεί όπως ακριβώς ήθελε….

Να τον «φτύνει»…..

Θεωρώντας τον δεδομένο!!!!!!

Είναι απίστευτο….

Απαράδεχτο, βλακώδες, άκομψο και τελείως ανώριμο!

Δεν μπορώ καν να καταλάβω  αυτό το σκεπτικό…..

Βρίσκοντας έστω και μια μικρή δικαιολογία!

Αν είχα τέτοια ζητούμενα στην ζωή μου…..

Θα είχα «βολευτεί» χρόνια τώρα….

Σε κάποια «ανόητη» σχέση….

Και δεν θα περίμενα το «απόλυτο» με όποιο κόστος!

Θα συμβιβαζόμουν με το «λίγο»…..

Γιατί δεν θα «χωρούσα» στο  «πολύ»!!!!

Θα «έκλεινα» την πόρτα της ψυχής μου…..

Κοροϊδεύοντας  τον εαυτό μου…..

Πως δεν υπάρχει τίποτα «καλό» εκεί έξω…

Αφού  δεν θα είχα τα κότσια να το περιμένω!

Θα αρνιόμουν την  ίδια μου την ύπαρξη….

Αν άφηνα τον καθένα να με «χρεώνει» ως δεδομένο του…..

Μόνο και μόνο γιατί  δεν είχε την τόλμη να με «κατακτήσει»!  

Νικητής δεν είναι αυτός  που κερδίζει την μάχη….

Αλλά τον πόλεμο!

Και μην ξεχνάς πως….

Η αξία του ηττημένου….

Δίνει δόξα στον νικητή!!!

Γι’ αυτό πρέπει να μετράς σωστά….

Και να  σέβεσαι τον αντίπαλο!

Όπως κάνω εγώ…

Απαγορεύοντας έτσι  στον οποιοδήποτε να μου φερθεί με διαφορετικό τρόπο!

Και αν τελικά ο σκοπός είναι τόσο «μικρός»….

Που αγιάζει τα μέσα….

Καμία αντίρρηση…

Αλλά μακριά από μένα!!!!!

Ο δικός μου στόχος…

Είναι να «γευτώ» τις ομορφιές της ζωής!

Και δε πρόκειται να τον  «θυσιάσω»…

Για τους «σκοπούς» κανενός!

Πληρώνω το τίμημα….

Αλλά είναι επιλογή μου!

Δεν παραπονιέμαι!

Μεγάλωσα όμως  να  «σπαταλάω» αγάπη…

Τόσο  άσκοπα!

Και αν τελικά επιμένεις να πάρω έναν ρόλο…

Μη σου χαλάσω το χατίρι!

Μόνο που από  "δεδομένο", που το πληγώνουν…  

Επιλέγω να γίνω….

"Απωθημένο"…..

Που το σέβονται!!!!

Πίστεψε με….

Ταιριάζει πολύ καλύτερα και στους δυο μας!!!!